Na jaren ellende werkt Michael Uchebo in Nigeria aan een keiharde comeback

Michael Uchebo (29) ligt in zijn blote bast op bed als ik hem bel via FaceTime. Hij heeft lange dreads en draagt een rozenkrans om zijn nek. Na een tijdje staat de spits op en loopt hij naar de kast, waar een fotolijstje op staat. Het is een foto van hem en Lionel Messi tijdens de wedstrijd van Nigeria tegen Argentinië op het WK van 2014. “Ik hou me vast aan dit soort mooie herinneringen,” zegt hij. “Deze foto doet me denken aan betere tijden in het voetbal.”

Uchebo kwam als jonge speler in 2009 vanuit Nigeria naar Venlo, waar hij drie jaar in de spits van VVV beukte en sleurde. In Limburg ging het allemaal nog vrij lekker, maar later bij Boavista kreeg hij lange tijd niet betaald, en werd hij weggepest. In die tijd had hij niet eens geld om de boodschappen te betalen. Inmiddels woont hij weer in zijn geboorteplaats Enugu, in Nigeria. Vanuit daar hoopt hij dat een buitenlandse club hem een kans biedt om weer in de spits te kunnen beuken.

VICE: Ha Michael, hoe gaat het met je?
Michael Uchebo: Ik voel me goed. Ik ben blij dat ik weer in Enugu ben. In Europa miste ik mijn familie en vrienden, en nu breng ik weer veel tijd met ze door. Ik ga veel naar de kerk en bid tot God dat ik ooit weer bij een mooie club mag voetballen.

Voetbal je nu niet bij een mooie club dan?
Ik voetbal nu bij Enugu Rangers, waar ik ook speelde voordat ik naar VVV vertrok. Vorig jaar speelde ik ook wedstrijden, nu train ik alleen. Het is hier een stuk minder professioneel dan in Europa. De velden zijn minder goed en de stadions stellen ook weinig voor. Ik zou het liefst zo snel mogelijk erop uitgaan, om weer ergens buiten Afrika te voetballen.

Hoe verloopt de zoektocht naar een andere club?
Er zijn wel wat zaakwaarnemers die me bellen, maar daar zit nog geen aanbieding tussen waar ik op in wil gaan. Ik wil naar een club in Europa. Azië lijkt me ook wel wat. Ik zou heel graag terug naar Nederland komen. Daar was ik gelukkig.

Wat vond je zo leuk aan Nederland?
Het is een heel fijn land met hele lieve mensen. Bijna niemand is arrogant of gek. De mensen in Nederland hielden heel veel van mij. Ik heb nog steeds veel fans in Venlo, soms sturen ze me nog berichtjes. Ik zou heel graag terugkomen bij VVV, maar ik denk dat het lastig gaat worden. Door mijn leeftijd zullen ze veel geld voor me moeten betalen. Maar één ding is zeker: ze hielden daar echt van me.

Hoe was het om tien jaar geleden vanuit Nigeria naar Nederland te komen?
Ik had er altijd van gedroomd om op zo’n niveau te kunnen voetballen en God heeft dat toen voor me mogelijk gemaakt. VVV had veel geld aan me uitgegeven, dus voor mij voelde het alsof ik dat vertrouwen moest terugbetalen. Ik ging nooit uit, want ik wilde gefocust blijven. Na de trainingen ging ik vaak verder met trainen. Soms kregen ze op de club berichten dat ik weer door de straten van Venlo aan het rennen was, of krachttraining op straat deed. Ik deed er alles aan om nog sterker te worden.

Waar moest je aan wennen in Nederland?
Vooral aan het eten. Ik hou er al mijn hele leven van om mijn eigen eten te bereiden. Soms ging ik naar Duitsland om alle ingrediënten te halen om Nigeriaans te kunnen koken voor mezelf en Ahmed Musa, met wie ik in een appartement woonde. Ik maak graag rijst met kip en fufu, een Nigeriaans gerecht.

Wat vond je van het Nederlandse eten?
Soms aten Musa en ik op de club, maar dat deden we liever niet te vaak. We geloven in Nigeria heel erg dat ons eigen eten ons sterk maakt. Alleen maar Nederlands eten is niet goed voor een Nigeriaanse man.

Via Cercle Brugge kwam je later in Portugal bij Boavista terecht. Daar ging het een stuk minder lekker dan in Venlo.
In het eerste seizoen speelde ik bijna alles. De fans waren gek op me. Maar in mijn tweede seizoen stopten ze ineens met het betalen van mijn salaris en ik mocht ook niet meer met de groep trainen. Ik wilde in de winterstop vertrekken en een stuk of drie clubs wilden me hebben. Maar de president wilde me niet laten gaan. Ik begreep er niets van, wat wilde hij nou van mij? Ik mocht niet weg, maar hij wilde ook mijn salaris niet betalen? De fans begonnen ook te klagen bij de president waarom ik niet speelde. Tot mijn verbazing mocht in aan het einde van het seizoen weer een paar potjes meedoen. Toen ik die zomer terugkwam van vakantie, begon de echte ellende pas.

Wat gebeurde er precies?
Ik mocht opnieuw niet meer trainen met de groep en Boavista wilde dat ik weg zou gaan. Ik vond dat ze eerst mijn geld moesten betalen. Dat weigerden ze, dus trainde ik alleen maar in mijn uppie op het veld en in de gym. Op een gegeven moment werd het zo erg dat ik niet eens meer naar binnen mocht bij de gym van de mensen van de beveiliging.

Je werd echt weggepest?
Ja, ik voelde me heel slecht in die tijd. Ik zat daar in mijn eentje in Portugal, zonder mijn familie. Na maanden zonder salaris had ik niet eens meer geld om eten te kopen en leuke dingen te doen. Mijn zaakwaarnemer moest in die tijd geld naar me overmaken voor boodschappen. Boavista stopte ook met het betalen van de huur voor mijn appartement. De eigenaresse van het appartement was heel erg boos op me, terwijl ik er niks aan kon doen. De club betaalde ook niet voor mijn elektriciteit, waarna die huisbaas ook de stroom uitschakelde. Ik had drie dagen geen licht.

Heb je dat geld uiteindelijk wel gekregen?
Nee, ik heb nog steeds veel geld van Boavista tegoed. Als ik terug zou gaan naar Nigeria, hadden we de overeenkomst dat ze alles zouden betalen. Niet dus: de Portugese voetbalbond doet er niks aan. Doordat de bond geen actie onderneemt, kan de FIFA me ook moeilijk helpen.

Om hoeveel geld gaat het?
Iets van 150.000, 200.000 euro.

Wow.
Ik steunde ook altijd mijn familie en vrienden door geld naar Nigeria te sturen. Dus Boavista raakte niet alleen mij met deze streken, maar ook alle mensen om me heen.

Je klinkt nu weer redelijk positief. Hoe verwerk je zoiets?
Ik ben nu weer heel blij, maar dat heeft wel even geduurd. Ik had een tijd geen club en wilde ook helemaal niet meer voetballen. Na alles wat er is gebeurd, wilde ik even in alle rust bij mijn familie in Enugu zijn. Ik bleef even stil en trainde voor mezelf. Ik probeer alles te vergeten en bid dat ik weer op een mooie plek mag voetballen, zonder problemen. Een plek als Nederland.

Wat heb je geleerd van die periode bij Boavista?
Dat het niet altijd zo mooi is als het lijkt. Daarom koester ik de geweldige tijden bij VVV. Ik hou van de fans en ik mis ze nog steeds heel erg.

-

Naast onze geschreven verhalen en video's hebben we nu ook een podcast: De Wereld van VICE Sports. De afleveringen zijn hier te luisteren bij Apple of hier op Spotify: