Ik probeerde af te vallen met muziek die daarvoor bedoeld is

Voorlopig heb ik nog min of meer het lichaam van een jonge god. Maar nu ik over het kritieke kantelpunt van de 25 ben, leek het me toch goed eens na te gaan denken over manieren om dat zo te houden. Ik heb geen zin om mijn leven quinoa-etend te slijten – beweging zou waarschijnlijk een goede oplossing zijn, maar ik haat sporten. Daarom moet ik op zoek naar een makkelijkere manier. Een snelle oplossing zoals die trillende buikband van Tel Sell, waarmee je een sixpack kweekt tijdens het tv-kijken, maar dan gratis.

Tijdens mijn zoektocht naar het wondermiddel kom ik muziek tegen die je laat afslanken. Die muziek maakt gebruik van 'binaural beats'. Twee frequenties trillen tegen elkaar in, waardoor je een derde toon krijgt, die je hersengolven beïnvloedt. Aan binaural beats worden allerlei magische eigenschappen toegedicht. Je zou er economisch succes mee kunnen afdwingen, het zou helpen bij hardnekkige drankproblemen, en je kunt het dus gebruiken als je gewicht wil verliezen. Ik vind muziek toevallig wel erg leuk, en op YouTube kun je een heel arsenaal aan sonische workouts vinden. Ik probeer die een week lang elke dag uit om te kijken of het werkt.

Ik weeg mezelf op dinsdagochtend voor het ontbijt en ik zit op 78,9 kilo, wat aan de lage kant is voor mijn doen. Een positief begin, maar ik besluit toch het hardste paardenmiddel te nemen dat ik kon vinden: de Extremely Powerful Fat Burn Frequency 8 Hours - Binaural Beats Weight Loss Super Metabolism.

Deze mondvol blijkt een pulserende, doffe toon, en om het toch enigszins te veraangenamen hebben ze er eindeloos herhalende strijkers aan toegevoegd. Het klinkt ook alsof je je had voorgenomen een avondje lekker fijnzinnig Bach te gaan luisteren, terwijl ondertussen je onderbuurman in de garage zijn nieuwe Harley staat te testen. Kortom: het is het geluid van frustratie, en ik ben het na vijf minuten al zat. Wat dat betreft lijkt het precies op sporten. Na een half uurtje begint er wat te roeren in mijn darmen. Misschien omdat ik net koffie heb gedronken, maar het zou ook kunnen dat mijn 'super metabolism' nu al vorm begint te krijgen. Ik moet het allemaal nog maar zien.

Gisteravond bestond voornamelijk uit bier en friet met mayonaise, voorafgegaan door een passessie als model bij een bevriende modeontwerper. Ze zei "dat het zo inspirerend is om met mij samen te werken in plaats van altijd maar met die dunne, jonge jongens". Zowel voor mijn zelfbeeld als voor mijn motivatie een flinke klap natuurlijk.

Ik heb mijn trainingsregime daarom vandaag een beetje opgeschroefd. Verscholen achter de weeïge gecomputeriseerde pianodeuntjes en de kabbelende waterval zitten in deze sessie naast binaural beats ook subliminale boodschappen. Het idee van subliminale beïnvloeding is dat je bepaalde boodschappen binnenkrijgt in je onderbewuste, die je jezelf niet op de normale manier aan je verstand kunt brengen. Denk aan dingen als: 'je houdt van sporten' of 'gewicht verliezen is makkelijk'. Ik zal het vanmiddag niet tegenhouden als ik inderdaad ineens onbedwingbare neigingen krijg om me in te schrijven voor een hardloopgroepje of een yogales. In plaats daarvan krijg ik de neiging om weer naar de snackbar te gaan. Conclusie: het werkt ontzettend averechts.

Ik heb mijn luistersessie vandaag de hele dag uitgesteld, ik had er totaal geen zin in. Ik heb wel gezond gegeten, een heerlijk veganistisch driegangendiner. Misschien was ik te vroeg met mijn oordeel over de subliminale beïnvloeding. Ik wist eerst niet zeker of ik wilde gaan, dus misschien had ik toevallig net die workout te pakken met de boodschap "eet morgen een veganistisch driegangendiner, dat is gezond". Toen ik net thuiskwam en op de weegschaal de tussenstand bekeek, ging het ook nog eens erg goed met mijn gewicht: 77,7 kilo. Misschien werkt de muziek dan toch. Omdat ik er niet de hele nacht voor op wil blijven, besluit ik ook eens tijdens mijn slaap te luisteren om mijn trainingsregime vol te houden. Dat schijnt namelijk gewoon te werken.

Ik heb vannacht tijdens het slapen mijn koptelefoon van mijn hoofd geduwd. Blijkbaar is mijn onderbewuste toch nog niet zo erg getraind dat ik van die irritante bromtonen ben gaan houden, hoewel ik weet dat het goed voor me is. Ik doe vandaag tijdens het werk een twee uur lange sessie om te compenseren.

Ik weet niet of het te maken had met die langere sessie, maar ik heb 's avonds een niet te stillen honger naar voeding in vloeibare vorm. Tijdens een borrel waar ik terechtkom is er een vanillepoedertje dat aangelengd met water een hele maaltijd zou moeten vormen. Ik ga daarna nog bij de Vietnamees eten. Weer vloeibaar: pho-soep. Daarbij drink ik nog een biertje en nadat ik naar de club ben geweest haal ik ook nog een vette hap.

Vandaag slaap ik uit en daarna krijg ik mensen over de vloer. Ik wil natuurlijk wel gewoon doortrainen en zet de muziek op, over de speakers tijdens borreltijd. Dat valt eigenlijk in verrassend goede aarde. De aanwezigen vinden het best een fijn idee om even wat calorieën te verbranden voordat we gaan eten, en ze nemen het tergende geluid – ondanks hun zaterdagse katers – voor lief. Wanneer de pizza's arriveren heb ik de muziek maar uitgezet omdat eten en tegelijk vet verbranden een onwennige combi is.

Goed nieuws en slecht nieuws vandaag. Het luisteren naar de binaural beats begint eindelijk een gewoonte te worden. Zonder moeite heb ik anderhalf uur lang de monotone herrie aangehoord. En die gewenning heeft mijn waardering voor andere moeilijke muziek ook vergroot. Ik krijg bijna de neiging om puur recreatief ook nog het strijkkwartet voor vier violisten in helikopters van de avantgardistische componist Karlheinz Stockhausen te gaan luisteren. Bijna dan.

Het slechte nieuws is dat ik 84 Kilo woog toen ik net op de weegschaal ging staan. Gelukkig is dit wel na het eten gemeten, maar ik begin steeds zenuwachtiger te worden voor het ultieme weegmoment, over twee dagen.

Ik zet de extremely powerful frequency overdag aan tijdens het werken. Vanavond eet ik bij mijn ouders, en tijdens het eten hoop ik de hele tijd dat mijn moeder zegt dat ik 'zo mager ben geworden', maar dat zegt ze niet. Uit stress stop ik mezelf vol met zuurkoolstamppot.

Ik word vandaag wakker met een gevoel alsof ik jarig was. Die gekke spanning omdat je niet weet of je leuke of hele stomme cadeaus gaat krijgen. Ik ging meteen maar op de weegschaal staan om van de spanning af te komen en om te kijken of mijn experiment geslaagd is. En ja hoor: 78,8 kilo. Door een week lang elke dag een uur naar binaurale muziek te luisteren, is 0,1 kilo van mijn gewicht afgesnoept! En dat is niet eens het enige dat ik ervan heb opgestoken. Ik heb de discipline geleerd om een trainingsregime vol te houden. Ik heb moeilijke muziek leren uitzitten. En ik heb uitgevonden dat ik zonder ruzie de grootste teringherrie kan opzetten tijdens borreltijd, in het kader van lichaamsverbetering. Kortom: binaurale muziek is een doorslaand succes.