We spraken Stefano Seedorf over Louis van Gaal, fitness en oplichters

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

We spraken Stefano Seedorf over Louis van Gaal, fitness en oplichters

"Veel mensen die bij me komen trainen, hebben geen idee wie ik ben. Dat is ook wel prettig."

Stefano Seedorf (35) heeft als profvoetballer wel wat gezien van de wereld. Hij speelde in Nederland voor Ajax, NAC Breda, FC Groningen en FC Den Bosch, en ging in het buitenland avonturen aan bij clubs uit Cyprus, Griekenland, Italië en Brazilië. Bij die laatste twee landen ging hij mee in het kielzog van zijn neef Clarence.

Stefano bouwde de afgelopen jaren af bij de Ajax Amateurs en volgde ondertussen opleidingen om fitnesscoach te worden. Nu heeft hij daarvan zijn werk gemaakt. Hij zorgt onder meer dat transfervrije profvoetballers die een club zoeken fit zijn om ergens te tekenen. VICE Sports zocht Stefano op in Amsterdam om te praten over zijn nieuwe werk als fitnesscoach en zijn carrière als profvoetballer.

Advertentie

VICE Sports: Ha Stefano, hoe heb je de overstap van profvoetbal naar fitness gemaakt?
Stefano Seedorf: Ik heb eerst de papieren Fitnesstrainer A en B gehaald en dacht: nu weet ik alles wel van het lichaam. Daarna kwam ik erachter dat ik eigenlijk helemaal geen reet wist. Het was zo basic. Ik ben verdergegaan met van alles, van orthopedische revalidatie tot pilates en een praktische opleiding waarbij ik drie maanden lang tien uur per dag binnen zat. Het was nog net geen klooster.

Wat voor mensen behandel je nu?
Topsporters die op het hoogste niveau acteren of hebben geacteerd, zoals Milano Koenders, Dominique Kivuvu en Mitchell Burgzorg. En ik heb ook mensen uit de entertainmentwereld, mensen die gewoon van negen tot vijf op kantoor zitten en bijvoorbeeld een wat oudere vrouw die in de zorg zit. Zij is in de zestig, heeft klachten en wil daar vanaf. Zij heeft nachtdiensten, maar is heel toegewijd om die klachten weg te krijgen. Daar help ik bij.

Foto’s door David Meulenbeld.

De voetballers die je noemt zijn transfervrije jongens. Hoe train je met hen?
Die jongens moeten klaar zijn voor als er een club komt. Ik laat ze stukgaan, maar op een goede manier. Ik kan tegen je zeggen: ren twintig rondjes om dit blok heen op volle kracht. Als je dan terugkomt, ligt je tong op je knieën en heb je het gevoel dat je wat hebt gedaan. Maar dan heb je niks gedaan. Dat doen veel personal trainers. Die maken je moe, niet fit. Gregory Nelson trainde ik ook, die is net fit naar een club in India gegaan. Daar ben ik heel blij mee.

Advertentie

Je voetbalt zelf ook nog bij de Ajax Amateurs, toch?
Nee man, ik ben een paar weken geleden stilletjes gestopt. Ik ben nog ingevallen in de KNVB-beker tegen FC Utrecht, maar het paste allemaal niet meer met mijn werk. Een keer per week trainen werd moeilijk voor me en dan kreeg ik alsnog speelminuten. Dat was niet eerlijk voor de jongens die er wel elke training zijn, voor de trainer werd het moeilijk te verkopen. De trainingen mis ik niet, maar de wedstrijden wel.

Wat betekent Ajax voor jou?
Ajax is mijn moeder. Gewoon mijn moeder. Daar ben ik gevormd als speler. En NAC is mijn eerste liefde. Daar ging ik voor het eerst echt Eredivisie spelen. Daar heb ik geleerd van ervaren spelers als Ali Boussaboun, Rob Penders, Nourdin Boukhari, Nebojsa Gudelj en Johan Elmander. Die gasten werkten keihard en als hun herstel van een blessure wat langzamer ging, kregen ze voor de wedstrijd een spuit in hun bil, omdat ze zo graag wilden spelen.

Ik dacht: wow, die gasten hebben er alles voor over. Je kon niet klooien, ook niet op het veld. Dat is prof zijn. Als ik bij NAC kom, zijn de mensen nog altijd warm. Mijn vrouw komt ook uit Breda. We hebben elkaar ontmoet toen ik bij NAC speelde, maar waren er nog geen setje. Jaren later, toen ik met FC Groningen op Curaçao was, kwam ik haar weer tegen op een feestje op Mambo Beach. Toen ging het aan.

Uiteindelijk brak je niet door bij Ajax. Na je goede verhuurperiode bij NAC raadde Louis van Gaal je aan te vertrekken. Hoe ging dat gesprek?
Ik kwam op eindgesprek bij Van Gaal en liep zijn kamertje binnen met mijn zaakwaarnemer in die tijd, Winnie Haatrecht. Ik had mijn gesponsorde petje van Nike op. Van Gaal zei: “Als jij bij iemand op bezoek gaat, hou je dan ook je petje op?” Ik zei van niet. “Nou, wil je hem dan even af doen?”, zei de grote Van Gaal, dus ik deed snel mijn petje af.

Advertentie

Hij zei daarna dat hij me een goede speler vond, voor de subtop. “Maar voor de absolute top, denk ik dat je net tekort komt. In de kleine ruimtes hebben wij betere spelers. Ik zou jou gebruiken als we 1-0 voor staan, dan zijn er meer ruimtes en kunnen we de tegenstander kapot maken. Dus bij mij zou je niet zo snel een basisplaats krijgen. Ik denk wel dat je voor de subtop een aanwinst bent.” Op dat moment dacht ik: waar heeft hij het over?

Stefano met Wesley Sneijder en Nigel de Jong bij Ajax. (Foto: Proshots)

En toen?
Ik ging naar huis en ben daar over na gaan denken. Pas een tijdje later besefte ik wat Van Gaal bedoelde. Hij heeft me op mijn zwakte en kracht gewezen en dat heb ik altijd bij me gedragen. Van Gaal heeft me iets duidelijk gemaakt wat ik eigenlijk niet wist. Ik denk dat er te weinig mensen zijn die zo zijn. Zulke mensen heb je nodig om jezelf te ontwikkelen in het leven. Je hoeft het er niet direct mee eens te zijn, maar je gaat er wel over denken.

Jouw eerste buitenlandse avontuur als voetballer was op Cyprus, bij Apollon Limassol. Hoe had je het daar?
Gerard van der Lem belde belde me begin 2007 tijdens de winterstop. Na mijn vertrek bij Ajax was ik naar FC Groningen gegaan, maar daar speelde ik niet veel. Gerard was trainer bij Apollon Limassol, kende me nog uit de jeugd van Ajax en zei: “Kom lekker bij papa, dan speel je hier een half jaartje en ga je daarna weer terug naar Nederland.”

Ik zag dat wel zitten en ging erheen met mijn vrouw. We sprongen in het diepe. De eerste maand speelde ik veel op Cyprus, maar daarna werd Gerard ontslagen. Ik moest op het kantoortje van de directie komen en daar vertelden ze me dat ik de rest van het seizoen in het tweede elftal zou spelen. Ik werd wel doorbetaald, maar dat was het. Dat was Cyprus.

Advertentie

Daarna ging je naar Veria FC in Griekenland.
Die waren net gepromoveerd naar de hoogste Griekse divisie. Tsja, wat moet ik erover vertellen man…

Was het niet best?
Ik denk dat dat een understatement is. Het was verschrikkelijk. Echt verschrikkelijk, in alle opzichten. De voorzitter van de club had twee jongens uit Peru gehaald, drie Nederlanders, een Kroaat en een Braziliaan. Het ging hartstikke slecht de eerste seizoenshelft, waardoor de voorzitter besloot gewoon niet te betalen. Daar had hij geen zin in. De eerste trainer werd na drie wedstrijden ontslagen, de volgende trainer ook na drie weken. Daarna kwam er een trainer die zijn eigen spelers mee wilde nemen.

Er werd een blik opengetrokken met negen nieuwe speler. Hadden we opeens een selectie van 40 man. Dat was echt zo ziek. Spelers kwamen uit alle hoeken van de wereld, van Slovenië tot Argentinië. Omdat de voorzitter geen zin meer had om te betalen voor vluchten, moesten we in een dubbeldekker naar uitwedstrijden. Zaten we soms zeven uur heen en zeven uur terug in de bus. Een jongen met wie ik op de kamer lag, werd regelmatig gebeld of hij penalty’s wilde veroorzaken voor matchfixers. Het is allemaal zo corrupt daar. We trainden ook middenin een perzikveld. Die perziken waren trouwens wel heel lekker.

Was het leven buiten het voetbal wel een beetje relaxed in Griekenland?
Nee man, de huisbaas van mijn appartement vertrouwde me niet, misschien omdat ik donker ben en er anders uitzie dan ze gewend was. Elke twee weken kwam ze met een man het appartement checken. Dan klopten ze keihard op de deur en gingen ze alles bekijken: de pannetjes, het bestek, of alles er nog was. Dat ging zo het hele jaar lang door. Daar werd ik helemaal gek van.

Advertentie

Dat klinkt inderdaad niet best. Hoe is je tijd daar afgelopen?
De laatste trainer van het seizoen vond me goed en liet me alles spelen. Aan het einde van het seizoen zei hij: “Ik wil graag dat je blijft, jij wordt volgend seizoen mijn aanvoerder.” Maar ik zei: “Ik vind je heel aardig, maar jouw woord betekent niks, want voor hetzelfde geld lig je volgende week op straat.” Toen ben ik teruggegaan naar Nederland. Mijn moeder begon gewoon te huilen toen ik thuiskwam, omdat ik er zo verwilderd uit zag. “Mijn zoon, wat zie je er uit!”, zei ze.

De voorzitter van Veria FC belde toen op en zei dat mijn contract nog een jaar doorliep. Ik zei dat ik alleen terug zou komen als hij mijn salaris dat nog open stond over zou maken. Uiteindelijk heb ik dat salaris nooit gekregen. Ik heb dat laten varen, zodat ik in Nederland bij FC Den Bosch kon tekenen. Dat was echt veel geld, maar ik wilde een stapje maken. Financieel was dat geen goede keuze, maar voor mijn hoofd wel. Ik kon het loslaten.

Na een jaartje bij FC Den Bosch ging je naar Monza in Italië, de club die toen deels van jouw neef Clarence Seedorf was. Was dat een betere buitenlandse ervaring?
Dat was ook weer heel bewogen. Ik had het me anders voorgesteld. Omdat het sportief niet zo goed ging met het team, werden er achter gesloten deuren harde woorden gesproken. De trainer was eerlijk en hard naar de spelers toe en dat moet ook gewoon kunnen. Maar in de kranten werden letterlijk dingen gequoot die in de kleedkamer gezegd werden. Er zat een mol in de groep. Het was eigenlijk het spelletje Wie is de Mol?.

Advertentie

Wie was de mol?
De aanvoerder had altijd het hoogste woord. Hij zei altijd: “Als we erachter komen wie er lekt, is die de lul!” Maar uiteindelijk werd juist hij met matchfixing in verband gebracht, dus dat klopte ergens niet. We speelden Serie C en er was volop ambitie om naar de Serie B te gaan, maar als het zo onrustig is, is dat bijna onmogelijk. Binnen de club was ook niet alles goed geregeld. Er waren al snel achterstanden met betalingen aan de spelersgroep.

Heb je het er met Clarence over gehad dat je niet op tijd betaald werd?
Nee, ik kan me niet voorstellen dat hij er een hand in had. Ik ging wel regelmatig bij hem langs. Bij oud en nieuw hebben we nog voor de lol gepokerd met Dida erbij, toen de keeper van AC Milan. Naast het voetbal heb ik in Italië een geweldige tijd gehad. Ik heb daar Italiaanse vrienden aan overgehouden waarmee ik nog steeds contact heb. Mijn ouders konden ook vaak overkomen want tickets kosten peanuts, voor 30 euro kon je al retour vliegen naar Milaan.

Hoe ben je daarna in Brazilië beland bij Alecrim? Ging dat weer via Clarence?
Ik was eigenlijk al gestopt met profvoetbal toen ik opeens een belletje kreeg uit Brazilië, van Alecrim. De voorzitter van de club was een Engelsman (Anthony Armstrong Emery, red.) die de club omhoog wilde tillen. Hij had contact met mijn neef, die toen ook in Brazilië speelde, en is zo bij mij terechtgekomen. Ik was nog fit en had nog geen carrière opgebouwd voor na het voetballen, dus het leek me prima.

Advertentie

Ik heb altijd al naar Brazilië gewild, het is het grootste voetballand ter wereld. In het begin kreeg ik alles betaald, maar die Engelse voorzitter bleek een grote boef te zijn, die alles en iedereen in de maling nam. Hij deed net of hij projecten aan het bouwen was en liet allemaal investeerders overkomen uit Singapore, Maleisië, en zo. Uiteindelijk pakte hij zijn biezen en ging hij ervandoor. Echt een boef. De FIOD van Brazilië kwam nog langs, maar hij was al weg.

Hoe zwaar heeft jouw achternaam gewogen in jouw carrière?
Weet je wat het is, uiteindelijk werkte het altijd in mijn nadeel. Je hebt in de voetbalwereld helaas met ontzettend bekrompen mensen te maken. Ik ben een heel ander mens dan Clarence, met andere kwaliteiten. Als je dan hetzelfde verwacht van mij als van Clarence, is dat niet eerlijk. In Griekenland, Cyprus, Italië en Brazilië heb ik dat gehad. Ik werd altijd aangekondigd als het neefje van, met daarbij ook die onterechte verwachtingen. Zie daar maar eens tegenop te boksen.

Heb je dat nu nog als personal trainer?
Nu is het juist andersom. Het voetbal is heel wat anders dan fitness, dus ze verwachten minder van me op dit gebied. Pas als je bij mij komt trainen, zie je: oh hij heeft echt wel verstand van gewichtsverlies, standen van het lichaam, hypertrofie, hormonen, voeding en alles wat erbij hoort. En veel mensen die bij me komen trainen, hebben geen idee wie ik ben. Dat is ook wel prettig.

Dit is een interview uit de serie Het Nieuwe Leven, waarin gestopte profvoetballers vertellen over hun nieuwe carrières. Zie hier alle verhalen uit deze serie.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.