Volgens dit boek kun je je buikkramp omzetten in een soort lsd-trip

Als je op de hoogte wil blijven van onze beste stukken zonder je suf te scrollen, schrijf je dan in voor onze wekelijkse nieuwsbrief.

Volgens gezondheidsdeskundige Maisie Hill kan dat. Het staat in haar nieuwe bestseller Period Power, over hoe je het maximale uit je menstruatiecyclus kunt halen. Ze noemt het ook wel ‘menstrueel trippen’. Hill schrijft dat je – tijdens de eerste twee dagen van de menstruatie, als er veel oxytocine en endorfine wordt aangemaakt – op een natuurlijke manier een hallucinerende high kunt krijgen door in een donkere ruimte te zitten, je handen op je buik te leggen en je op je ademhaling te concentreren.

Zelf zegt ze het te kunnen. “Als ik mezelf goed af kan sluiten en tot rust kan komen, kan de high op een zachte manier indalen als een soort dromerige toestand, waarbij ik visioenen ervaar,” schrijft ze. Ze zegt in deze toestand terecht te zijn gekomen doordat ze een keer menstruatiepijn had, en was gaan liggen.

Hill zegt meerdere vrouwen te hebben geholpen om dit effect ook te bereiken, en dat zij er inderdaad hallucinaties en een euforisch gevoel van kregen. Niet iedereen komt even makkelijk in de toestand terecht, zegt Hill, maar dat kan liggen aan het feit dat je pijnstillers gebruikt, en het daarmee niet mogelijk is.

De 28-jarige Kim Wong-Shing uit New Orleans zegt dat ze uit haar lichaam kan treden. “Elke maand beland ik, ongeveer een dag voordat de menstruatie echt begint, in een soort dromerige staat, waarin ik het lastig vind om weer met beide voeten op de grond te komen,” zegt ze. “Ik heb dan ontzettend veel creatieve en spirituele energie.”

Ook de 29-jarige journalist Lola Méndez zegt dat de term ‘menstrueel trippen’ veel herkenbaarheid oproept. “Misschien zou het wel kunnen verklaren wat ik weleens heb tijdens mijn menstruaties,” zegt ze. Wanneer Méndez ongesteld is, ervaart ze vaak een sterk spiritueel gevoel, en doet ze ineens allerlei inzichten op uit de natuur – op een heel andere manier dan wanneer ze níet ongesteld is. “Ik heb momenten gehad waarop ik ineens van alles begreep, en ik me genezen voelde,” zegt ze.

In de medische wetenschap is echter weinig over menstrueel trippen te vinden. Ik sprak drie gynaecologen, en die zeiden allemaal dat ze het niet kenden. Het is vooralsnog geen wetenschappelijk geaccepteerde terminologie, en de theorie van Hill wordt niet ondersteund door medische bronnen. Matthew Johnson, universitair hoofddocent Psychiatrie en promovendus in de gedragswetenschappen aan Johns Hopkins School of Medicine, zegt wel dat het weleens voorkomt dat mensen op natuurlijke wijze in een andere staat van bewustzijn belanden – al waarschuwt ook hij dat menstrueel trippen hem helemaal niks zegt. “Het wordt in verband gebracht met verschillende fysiologische processen,” vertelt hij. “Het zou me niet verbazen dat sommige vrouwen dit ook tijdens hun menstruatie kunnen krijgen.”

Zelf zegt Hill dat de wetenschap simpelweg nog niet de verschillende puzzelstukjes bij elkaar heeft gebracht. “Er is informatie beschikbaar die de theorie bevestigt, maar dat zijn losse dingen die nog niet met elkaar in verband zijn gebracht. Wat trouwens wel vaker het geval is bij ervaringen die alleen gelden voor vrouwen.”

Ze wijst erop dat er wel veel geschreven is over dit soort hallucinerende, euforische ervaringen rondom de bevalling. “Dan maak je veel oxytocine en endorfine aan – de natuurlijke pijnstillers van het lichaam – en als je dat combineert met het harde werken dat bij zo’n zwangerschap komt kijken, kun je tot zulke ervaringen komen.” Waarom zou het bij een menstruatie anders zijn?

De menstruatiepsychose is wél medisch erkend. Dat is een toestand waarbij je mentale en emotionele kracht wordt afgezwakt, die alleen al in het Verenigd Koninkrijk bij zo’n miljoen vrouwen voorkomt. Hebben we het al die tijd dan niet gewoon hierover?

Nee, zegt Hill. “Bij een psychose gaat het om een negatieve ervaring, terwijl waar ik het over heb vriendelijker en positiever is. Als je menstruatiecyclus van negatieve invloed is op je gemoedstoestand, is dat meestal pas aan het einde zo, na de ovulatie en vlak voor de volgende cyclus. Terwijl menstrueel trippen juist eerder, en tijdens de cyclus plaatsvindt.”

Hill wijst er ook op dat er over de hele wereld inheems gemeenschappen zijn die ‘menstruatiehutten’ hebben, waar menstruerende vrouwen en nieuwe moeders zich in terugtrekken. Ook om high te kunnen worden van je eigen ongesteldheid kun je het best even naar een rustigere plek gaan, zegt ze.

“Het wordt in bepaalde culturen gezien als heilige en belangrijke periode om met jezelf in verbinding te komen, en met spirituele krachten – geesten, om het maar even zo te noemen. In sommige gemeenschappen nemen vrouwen de tijd om te bloeden, de tijd voor zichzelf, en de tijd om inzichten binnen te krijgen, en soms krijgen ze ook visioenen, of een inzicht dat ze in hun leven kunnen toepassen.”

In de geschiedenis van de mensheid zijn er inderdaad talloze inheemse gemeenschappen geweest die specifieke gebruiken rondom ongesteldheid hadden om spiritueel verlicht te raken, en daarbij ook van hutten gebruikmaken. Die hutten zijn alleen lang niet altijd gezellig. Meerdere activisten wijzen erop dat ze gevaarlijk en onderdrukkend kunnen zijn – in Nepal bijvoorbeeld, waar een vrouw en twee kinderen begin dit jaar stierven omdat ze in zo’n hut moesten verblijven, en deze niet bepaald hygiënisch was. In Nepal doen vrouwen dat onder het mom van de chhaupadi-traditie, ondanks dat dit gebruik sinds 2005 al verboden is. In andere culturen daarentegen, zoals de Hualulu in Indonesië, is de menstruatiehut een heilige plek waar vrouwen vrouwen naartoe gaan omdat hun ongesteldheid als gevaarlijk en krachtig wapen wordt beschouwd.

“De menstruatiehut wordt vaak gezien als middel om vrouwen te onderdrukken,” zegt Janet Hoskins, antropoloog aan de University of Southern California. “Maar dat is niet noodzakelijk het geval voor de Huanulu.” De vrouwen die Hoskins zelf in deze gemeenschap heeft gesproken “benadrukten het creatieve en emanciperende aspect” van de hutten, en dat ze hun de gelegenheid bieden om “een bepaalde mate van macht uit te oefenen”.

Wat dat betreft zegt de manier waarop ongesteldheid wordt beleefd een hoop over de cultuur waarin je als vrouw leeft. Over de culturen waarin zoiets natuurlijks als ongesteldheid wordt verworpen of juist omarmd, maar ook over die van ons. In het westen hebben we vaak de neiging om er maar wat pijnstillers tegenaan te gooien als je ongesteld bent. En dat kun je natuurlijk ook gewoon doen, maar wat Hill betreft zou het goed zijn als we allemaal de rust zouden nemen om uit te zoeken of dit ook echt de beste oplossing is, omdat het in principe geen natuurlijke manier is om ermee om te gaan. “Deze ervaring is mogelijk voor iedereen, en ik raad het iedereen aan die dichter tot zichzelf wil komen.”