‘Oh Oh Aleppo’ brengt de heilige oorlog bij je thuis

Lang leve 2014. Gisteren uploadde iemand zijn verslag van de strijd tegen het regeringsleger in Syrië onder de naam ‘Oh Oh Aleppo’. De video geeft niet alleen een fascinerend inkijkje in de strijd daar, het doet dat ook vanuit de belevingswereld van een jongere die in Nederland is opgegroeid. Neem alleen al die titel van de video, die verwijst naar een serie die over de seksuele escapades en het overmatige drankgebruik van een groep proleten ging.

Eerst maar eens een open deur intrappen: het gaat hier om een propagandavideo. De strijders schilderen hun vijanden af als monsters, zeggen dat ze in het paradijs komen door oorlog te voeren en spreken soms de twijfelaars in Nederland zo goed als direct aan.

Want twijfel, die zou van de duivel komen. Denken dat je misschien dood kan gaan als je naar Shaam (Syrië) gaat, zou niet het gevolg zijn van je eigen beredeneringsvermogen, maar een list van Satan.

“Is het niet zo dat wij willen sterven op dit pad?”, vraagt de strijder die open antwoord geeft op de vragen die hem gesteld worden. “Is het niet zo dat wij wensen om naar Allaah te gaan en om Zijn Paradijs te betreden?”

Met andere woorden: je gaat een keer dood – en dan kan het maar beter gebeuren op het moment dat je voor Allah vecht, wiens naam zij trouwens met met dubbel A schrijven.

Ga dood voor die god, en dan kom je sowieso in het paradijs, is hun redenatie. Soms is het moeilijk te geloven dat er mensen bestaan die echt in dat soort dingen geloven, maar de jongen in kwestie heeft een geweer in zijn hand en dus maakt het niet zoveel uit of hij gelijk heeft of niet. Hij heeft een vrij goede onderhandelingspositie om z’n mening door te drukken.

Jihad is niet makkelijk, legt hij uit. En om de scene nog even kracht bij te zetten valt er prompt een bom in de buurt. “Allaah is groot,” is zijn reactie.

De video hieronder begint op dit betreffende moment:

De jongens proberen inzichtelijk te maken hoe reëel een oorlog is. Ze nemen de kijker mee naar een raketinslag, een verwoeste winkel en geplunderde huizen. En ze zijn diep onder de indruk van de verwoesting die de strijd voortbrengt.

“Dit is wat oorlog met een stad doet. Kijk toch naar die vernietiging. De huizen zijn leeg, je hoort alleen de wind.” Het is totaal anders dan wat ze gewend zijn in Nederland, en dat krijgen ze daar ook vaak te horen.

“Veel mensen zeggen dat we onervaren jongens zijn, dat we groentjes zijn. Omdat wij in Nederland geboren zijn. Dat wij niet kunnen functioneren in een oorlogsgebied.”

Maar hun geloof in Allah neemt hun angst weg, zeggen ze. En daarom kunnen ze zich dan als militairen gedragen: niet te dicht bij een raam staan, zorgen dat je dekking goed is, veranderen van plek als je denkt dat de vijand weet waar je zit. En soms gewoon hard rennen als een sluipschutter je probeert te raken.

De film laat zien dat alle ingrediënten voor een uitzichtloze oorlog aanwezig zijn: ontmenselijking van de vijand, een hecht onderling broederschap en het idee dat er voor een hoger doel wordt gestreden.

“De hoofdreden waarom wij vertrokken zijn, is om het geloof van Allaah te vestigen op aarde. En dat de wetgeving van Allaah superieur is boven de wetgeving van de ongelovigen.”

Op andere momenten komen ze minder zweverig over. De strijders dwingen de kijker om de ellende van de slachtoffers daar te spiegelen aan de manier van opgroeien in Nederland. “Net als dat jullie willen dat jullie eigen kinderen veilig kunnen leven, zo willen wij ook dat onze eigen kinderen kunnen profiteren van een veilige omgeving.”

Geen moment lijken ze zich te realiseren dat ze net zo’n onderdeel uitmaken van het geweld als hun vijand. Vandaar dat ze ook helemaal los kunnen gaan op de tegenstanders: “Dit zijn geen mensen, dit zijn monsters. Zij zijn letterlijk in staat om iedereen te vermoorden en in stukken te scheuren en te verkrachten.”

“Ze zitten daar nu aan de overkant met alcohol, cocaïne, sigaretten, drugs. Allerlei dingen om zichzelf te vermaken. En zich klaar te maken om mensen te doden. Denk niet over hen dat zij enige goedheid bezitten. Dit zijn de echte vijanden en niet alleen van de islam maar van de gehele mensheid. En wij zijn hier om hen te stoppen.”

Met die instelling krijg je het inderdaad voor elkaar om naast een begraven lijk te hurken en te claimen dat het de wil van een god is.

Bekijk hier dit moment:

Want dat is misschien het schokkendste aan de video. Niet het feit dat ellende bestaat in de wereld – dat weten we allemaal. Maar dat iemand oogkleppen kan ophebben die voor iedereen duidelijk zijn behalve voor hemzelf. Iemand die is geboren en getogen in Nederland, en die toch in grote lijnen bloot moet hebben gestaan aan ongeveer dezelfde invloeden als ikzelf.

Godsdienstwaanzinnigheid is een krachtige betovering. Ooit was het de islam die de wetenschap verder heeft gebracht, maar die kennis is aan deze jongens niet besteed.

De Volkskrant nam de video als aanleiding om eens aan de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding te vragen op welke manier deze video verboden zou kunnen worden. Die probeert het nu via het bedrijf dat een website host waar deze video het eerst op gedeeld werd.

Een troosteloze exercitie. Censuur is echt het allerstomste idee: iedereen in Nederland zou deze video moeten kijken. Hij is net zozeer een product van ons land als de krakersrellen dat waren, of de gijzelingsacties in de jaren zeventig.