Honden zijn sporters, en de Iditarod is de moeder aller hondenraces.Dit jaar begonnen er meer sleeën aan de race dan de afgelopen tien jaar. 83 teams verlieten het plaatsje Anchorage op 6 maart, en 71 teams kwamen iets meer dan een week later over de finish. Dallas Seavey won de race dit jaar opnieuw. Hij ging op 14 maart de finish over in Nome, vlak voor middernacht. Seavey heeft vier van de laatste vijf races gewonnen. Hij had dit keer een voorsprong van 45 minuten op de nummer twee: zijn vader Mitch, die de race in 2004 en 2013 won.
Advertentie
Warme winters en een tekort aan sneeuw hebben de race de laatste jaren geteisterd. Hoewel de winter in Alaska dit jaar warmer was dan gemiddeld, lag er genoeg sneeuw. Dat betekende dat de sleeën barre tochten over dorre grond werd bespaard. Voor de valse start in Anchorage (de echte start vindt een paar dagen later plaats in Willow) moesten vrachtwagens alsnog 350 kubieke meter sneeuw uit Fairbank overbrengen om de straten van de stad te bedekken.Fotograaf Travis Gillet was bij de start van de race in Willow en de finish in Nome. "De Iditarod is een lange, zware, indrukwekkende, chaotische, fraaie en verbijsterende race," zegt Gillet. "De mensen die ervoor kiezen om mee te doen, hebben een hardheid die ik zelden heb gezien. Zo taai zie je een mens zelden. Ze maken grappen terwijl ze hun gescheurde nagels superlijmen, en hun lichamen beetje bij beetje bevriezen. Dezelfde hardheid wordt weerspiegeld door het weelderige landschap van Alaska."
Andersons hond Koyuk (vernoemd naar een checkpoint van de Iditarod) bij zijn kennel. De belangrijkste eigenschappen van een sleehond zijn atletisch- en uithoudingsvermogen.
Roger Thompson in zijn garage voor sneeuwmachines in Nome.
-Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen: