Hoe een mysterieuze beller het voetbal op de Waddeneilanden in zijn greep hield

Ik moet hard lachen als ik op zondag 26 januari een tweet voorbij zie komen van de Vlielandse voetbalclub VSV’31. Op het account van de vereniging is het volgende te lezen:

“Merkwaardige dingen bij VSV. Zo hebben wij sinds kort te maken met iemand die de avond voor een thuiswedstrijd van VSV de bezoekende vereniging belt met de mededeling dat de wedstrijd is afgelast. De persoon belt anoniem stelt zich voor als bestuurslid van VSV. Wordt vervolgd!”

In de dagen daarna blijf ik aan het bericht denken. Ondanks het “wordt vervolgd!” komt er geen vervolg. Ik vraag me af of de dader al gevonden is, en of-ie een motief heeft. Als ik meer informatie zoek over de club, die honderd spelende leden heeft, stuit ik op een artikel van de Volkskrant uit 2019. Daarin wordt VSV’31 geportretteerd als de slechtste amateurclub van Nederland. Het eerste elftal heeft nog geen wedstrijd gewonnen dit seizoen. Sterker nog: ze hebben nog niet eens gescoord in de Zondag Vijfde Klasse B. Op het moment van schrijven is hun doelsaldo -103.

Als ik verder zoek, vind ik ook een artikel van de Leeuwarder Courant met daarin een soort complottheorie. Er wordt geopperd dat wellicht iemand vanuit VSV – een supporter? Een speler? – naar de bezoekende clubs belt, in de hoop dat de tegenstanders niet komen opdagen. In dat geval zou de Vlielandse club een reglementaire overwinning behalen, de eerste van het seizoen dus, zo is het idee. Of het klopt weet ik niet, maar de situatie klinkt in elk geval meeslepend genoeg om er onderzoek naar te doen.

Er zijn, zoals altijd in het leven, twee opties: de harde aanpak en de zachte aanpak. Bij de harde aanpak zou ik full Alberto Stegeman gaan (me verkleden als loodgieter, zes maanden infiltreren in de Vlielandse gemeenschap en uiteindelijk iemand die zich voordoet als bestuurslid op heterdaad betrappen). De zachte aanpak gaat als volgt: ik bel naar VSV en vraag of ze al meer weten over de situatie. Omwille van de tijd en omdat ik niet zeker weet of het legaal is wat Alberto doet, kies ik voor de tweede optie.

Ik vul het contactformulier op de website in, waarna ik een paar dagen geen reactie krijg. De omerta, schiet er meteen door me heen. “Er is een doofpot,” fluister ik tegen mezelf. Uiteindelijk blijkt dat ik het contactformulier gewoon niet goed heb ingevuld, want op Facebook wordt er binnen een minuut vriendelijk geantwoord op mijn vraag. Ik krijg het telefoonnummer van Cees Visser, die bij VSV onder meer wedstrijdsecretaris, wedstrijdcoördinator en bestuurslid is (hij wel, ja).

“We speelden twee keer een thuiswedstrijd op Vlieland, en beide keren werd de vereniging die naar ons toe moest komen zaterdagavond laat gebeld dat de wedstrijd was afgelast,” vertelt Cees. “Waarschijnlijk door een compleet random iemand, want hij stelde zich voor als ‘Gurbe’. Een typisch Friese naam, maar wij kennen hier op Vlieland geen Gurbe, en in het bestuur al helemaal niet. Die tegenstanders belden mij laat in de avond nog op om te checken of het echt zo was. Dat was niet zo, dus konden die wedstrijden gewoon doorgaan.”

Ik vraag Cees hoe de beller, Gurbe, klonk. “Het schijnt een wat jongere, serieuze man te zijn. Ze schatten ‘m eind twintig, begin dertig. En de clubs hadden ook geen enkele reden om aan het bericht te twijfelen, zo serieus was die meneer die belde. Hij zei dat het veld te slecht zou zijn om te voetballen. Hij klonk als iemand die wel weet hoe het op Vlieland werkt, want hij gaf ook aanvullende informatie: ‘We bellen u nu op zaterdagavond omdat jullie anders morgenochtend met de boot komen te zitten,’ zei hij.”

De heersende complottheorie, namelijk dat de beller iemand van VSV’31 is die hoopt dat een tegenstander niet op komt dagen, zodat de Vlielandse vereniging een reglementaire overwinning krijgt toegewezen, wordt door Cees verworpen. “Dat is volgens mij niet het geval. Want als een tegenstander niet op komt dagen, zouden we het met de KNVB kort moeten sluiten en hadden wij niet automatisch drie punten gekregen. Ik weet dus echt niet wat het motief is.”

Aan het einde van het gesprek vertelt Cees iets fascinerends. Er is recent niet alleen gebeld naar twee (Friese) tegenstanders van VSV’31 – VV Lemmer en SV Houtigehage – maar ook naar Geel-Wit, een Amelandse club. De beller zei dat hij iemand van voetbalclub VC Trynwalden was, en vertelde hetzelfde als Gurbe: dat de wedstrijd afgelast zou zijn. Misschien hebben we te maken met een seriebeller, denk ik hardop.

Nadat ik opgehangen heb, leun ik achterover en denk ik diep na, als een volleerd onderzoeksjournalist. Ik voel me Peter R. de Vries, maar dan zonder de inkomsten. Het telefoongesprek heeft me wat informatie opgeleverd: het is een man van een jaar of 30, hij is serieus van toon en noemt zichzelf Gurbe. Het lijkt erop dat hij een link met Friesland heeft – Gurbe is immers een Friese naam, en de clubs die hij belde komen ook uit Friesland.

Ondanks dat ik meer informatie over de persoon heb, is het motief juist onduidelijker geworden. De theorie dat hij VSV aan een reglementaire overwinning wil helpen, kan de prullenbak in. Hij belde namelijk ook zogenaamd namens Geel-Wit, en die zitten in een andere competitie. Het kan zijn dat hij gewoon een grappenmaker is die leeft voor chaos. Misschien is hij een soort Joker, maar dan met een anoniem nummer en een Friese naam. Eigenlijk wordt het zo alleen maar interessanter: waarom zou je hier zoveel tijd in steken? Wellicht denkt hij dit ook over mij, maar ik heb tenminste nog als excuus dat het mijn werk is om dit soort dingen uit te zoeken.

Ik neem contact op met Leo Spoelstra, wedstrijdsecretaris en bestuurslid bij de Amelandse voetbalclub Geel-Wit. Hij heeft de man, de mythe, de legende, Gurbe, hoogstpersoonlijk gesproken. “Ik werd zelf gebeld op een zaterdagavond. Wij moesten tegen Trynwalden, die hebben een probleem met een kunstgrasveld [dat rond de jaarwisseling beschadigd is geraakt, red.]. Ik zag dat die dag bij Trynwalden al meerdere wedstrijden waren afgelast, dus had ik een vermoeden dat het bij ons ook afgelast kon worden. Ik werd ’s avonds om negen uur gebeld door iemand met een anoniem nummer. De man stelde zich keurig voor. Hij zei: ‘Je weet al waarvoor ik bel,’ dus ik zeg: ‘Ja, over de afgelasting bij Trynwalden.’ We hadden nog een gesprek over hoe het gebeurd was met dat kunstgrasveld, je weet wel hoe dat gaat. Dus ik hing op en zette alles in gang naar de selectie, het bestuur en de leiding.”

Leo kreeg argwaan toen hij via zijn zoon hoorde dat er bij Trynwalden niemand van een afgelasting wist. Bovendien ontving hij van de KNVB-app geen melding over een afgelaste wedstrijd, zoals normaal het geval is. Ook de consul van de KNVB gaf aan dat er pas op zondagochtend gebeld wordt, als de wedstrijd afgelast zou zijn. Toen, ongeveer een half uur na het gesprek, wist Leo dat hij te maken had met een spookbeller. De spelers van het eerste elftal – van wie er een aantal al naar de kroeg waren gegaan – kregen te horen dat er tóch gespeeld zou worden.

Ik vraag hem hoe de man zich voorstelde, en hoe hij overkwam. “Hij zei dat hij een bestuurslid was van Trynwalden, de club waar wij naartoe moesten. Hij heeft zich waarschijnlijk niet met z’n eigen naam voorgesteld, denk ik. Het nummer was anoniem, dus dat is verder niet te traceren. We hebben nog een tijdje gepraat, dat was gewoon een normaal gesprek. Het was een wat jongere man, hij praatte ook gewoon normaal over voetbal, daardoor kreeg ik geen enkele argwaan.”

We hebben het nog even over andere, mogelijke motieven van de beller. Misschien heeft het iets te maken met dat de beller een link heeft met ‘eilandenclubs’, denken we. “Of misschien is het iemand die gewoon een geintje uithaalt. Die denkt: we zullen eens proberen om ze een poets te bakken, of zoiets. Ik weet het niet,” zegt Leo.

Ironisch genoeg blijkt de boodschap van Gurbe – namelijk dat de wedstrijden zijn afgelast omdat het veld te slecht is – haast profetisch. Storm Ciara zorgt er een week later voor dat amateurpotjes door het hele land niet doorgaan. Helaas, want hierdoor kan ik niet bij clubs checken of ‘bestuurslid Gurbe’ weer heeft gebeld. Het weekend daarna is er wéér een storm (het lijkt wel alsof ze geen rekening houden met belangrijke journalistieke projecten) die ervoor zorgt dat wedstrijden afgelast worden. Door de extreme wind lijkt ook de aanvankelijke opwinding over de mysterieuze man te zijn weggewaaid; er zijn andere, nieuwe zaken die tijd in beslag nemen, zoals een voetbalfilmpje van Geel-Wit dat viral gaat en op Dumpert komt.

Door mijn gesprek met Leo kom ik wel op het idee om bij verschillende Waddenclubs te vragen of zij ook gebeld zijn. Ik neem contact op met VV de Monnik, SC Terschelling, AVV, SV de Koog, SV Oosterend, VV Texel ’94 en SV ZDH. De andere Waddenclubs weten niks van een mysterieuze beller. “Bij AVV op Terschelling hebben wij hiermee nog niet te maken gehad, ook al gaat het sportief niet altijd even goed bij AVV, is dit toch iets wat niet bij amateurvoetbal hoort,” reageert een bestuurder van AVV.

Tot mijn teleurstelling kom ik voor m’n gevoel niet dichter bij de spookbeller. Ik heb stiekem eerder al nagedacht over de consequenties van een monsterscoop – Daan Schuurmans zou mij spelen in de verfilming van De Gurbe Tapes – maar nu lijkt het erop dat het verhaal hier eindigt. Er is geen spoor van hem, en hij belt ook niet meer naar tegenstanders van VSV. Ondertussen worden bij de Vlielandse club ’s nachts wel een aantal reclameborden langs het veld door iemand gesloopt, dus hebben ze wel iets anders aan hun hoofd dan iemand die zich voordoet als bestuurslid. Ook daar verandert Gurbe in slechts een smakelijke anekdote.

De conclusie is dat we er vermoedelijk nooit achter gaan komen wie de beller is die heel kort het voetbalminnende deel van de Waddeneilanden in zijn greep hield. Ik troost me met de gedachte dat de sluier van mysterie en het totale gebrek aan logische motieven dit verhaal juist mooier maakt. Maar misschien denk ik dat alleen omdat ik hem niet heb weten te achterhalen. Bestuurslid Gurbe is dan misschien verdwenen, maar zijn pogingen om chaos te schoppen in de vijfde klasse zullen niet snel vergeten worden.

Heb jij een tip? Of ben jij Gurbe? Neem alsjeblieft contact met mij op via: micheldoodeman@hotmail.com.

-

Dit is een verhaal uit de serie De Kantinedienst , over de schoonheid en smerigheid van het Nederlandse amateurvoetbal. Alle verhalen uit de serie zijn hier te vinden. Naast onze geschreven verhalen en video's hebben we nu ook een podcast: De Wereld van VICE Sports. De afleveringen zijn hier te luisteren bij Apple of hier op Spotify: