FYI.

This story is over 5 years old.

Game

In deze game beleef je het hiernamaals door de ogen van een kind

Gravity Ghost gaat eens niet over dingen kapot maken, maar over diepere thema's als eenzaamheid en sterfelijkheid.
Alle afbeeldingen met dank aan Ivy Games

Als de videogames Journey en Super Mario Galaxy samen een baby kregen, zou Gravity Ghost misschien de uitkomst zijn. Het spel laat spelers door een schijnbaar eindeloos ruimtestelsel manouvreren. Terwijl je zo veel mogelijk overlevenden moet proberen te redden, ben je tegelijkertijd verplicht alle uitdagingen van de zeven bovennatuurlijke meesters aan te gaan. Maar anders dan bij de meeste games kan je dit spel niet verliezen. En dat maakt Gravity Ghost aantrekkelijk voor de gemoedelijke gamer die zich eerder wil ontspannen dan zich uitsloven in een moordende competitie.

Advertentie

Gravity Ghost is het geesteskind van indiegame-maker Erin Robinson Swink, die in 2010 Ivy Games oprichtte om, zoals ze het zelf noemt, ‘handgemaakte videogames’ te produceren, in een milieu waar first-person shooters, eindeloze missies en massa’s bloed en ingewanden de klok slaan. De game bevat met de hand getekende graphics en het idee erachter is gedeeltelijk geïnspireerd door Swink’s achtergrond in de experimentele psychologie en haar interesse in het snijvlak van neurowetenschappen en videogames (ze heeft ooit gewerkt als assistent in een neurologisch onderzoekscentrum). “Ik denk dat mijn achtergrond in de psychologie me beter laat aanvoelen wanneer een game bevredigend genoeg is. En dan bedoel ik op een andere manier bevredigend dan het gebruikelijke ‘blijven schieten tot je vijand dood is,’” zegt Robinson Swink.

Om de game nog specialer te maken, besloot Robinson Swink om niet aan standaard introducties van karakters en verhaallijnen te doen: je valt als speler meteen in het verhaal. Tijdens dat eerste moment lijkt er nog weinig logica in de wereld van Gravity Ghost te zitten, maar naarmate je verder in het spel komt, valt opeens alles op zijn plek.

Het kostte Robinson Swink drie jaar om Gravity Ghost te voltooien. Ze maakte de game met de hulp van een programmeur, een projectmanager en muzikant Ben Prunty, die de soundtrack voor zijn rekening nam. Naar eigen zeggen bekeek ter inspiratie ze ook een aantal melancholische scifi-films die zich in de ruimte afspeelden. “Het verkennen van de ruimte in een fictieve wereld wekt bijna altijd eenzaamheid op,” legt ze uit. “Ook al is het uitzicht nog zo mooi, we kunnen het niet laten om terug te denken aan onze thuisbasis, hier op aarde.”

Advertentie

Tegelijkertijd haalt Gravity Ghost ook meer persoonlijke onderwerpen naar de voorgrond, zoals het verlies van anderen en de dood. Ondanks de kleurrijke omgeving hangt er een sfeer van eenzaamheid rond het kleine meisje Iona, het hoofdpersonage uit de game. “Tragedie zie je in games minder vaak langskomen, zeker met de huidige trend van ‘power fantasy’,” observeert Robinson Swink.

Iona’s avonturen geven haar richting in het oneindige ruimtestelsel van de game. Haar eenzaamheid raakt soms een beetje op de achtergrond, maar blijft altijd subtiel aanwezig, en dat was ook onderdeel van het oorspronkelijke idee van Robinson Swink. De gamebouwer wilde de speler meenemen door een ongebruikelijke verhaallijn, die eindigt met de eerlijke realiteit van de hoofdpersoon, in plaats van een vertekend beeld. De waarheid is niet altijd vrolijk, maar wel altijd realistisch, en daarom kan het spelen van deze game helend werken.

“Onze game is alleen al door het hoofdpersonage uniek: er zijn niet veel games waar je een geest van een kind speelt. Je kunt dus ook niet meer doodgaan in het spel. Je kunt anderen ook niet vermoorden. Je kunt alleen maar heen en weer springen en gebruik maken van de zwaartekracht. Als je een sprong mist, blijf je even rond de betreffende planeet rondzweven en probeer je het opnieuw. Als Iona iets vindt, blijft dat item op het scherm staan, in plaats van dat het in één of ander menu verdwijnt. De geesten van dieren vliegen met haar mee in haar lange haar en stukken van planeten volgen haar als kleine pulletjes achter hun moeder aan. Ze verandert van kleur om bij de planeet waar ze landt te passen. Het is de bedoeling dat het kinderlijk en speels is: ik zie het als de visie van een twaalfjarige op het hiernamaals,” aldus Robinson Swink.

Leer hier meer over Gravity Ghost, momenteel beschikbaar voor de pc en binnenkort ook voor de PS4.

Lees ook:

Back to Bed combineert het surrealisme van Escher, Dalí en Margritte in een betoverende game