De Brabantse fysio die ook een ongeslagen MMA-vechter is

“Mensen komen hier om van hun klachten af te komen”, zegt fysiotherapeut Reinier de Ridder, aan tafel in zijn praktijk in Breda. “Ze komen hier niet om mijn verhaal aan te horen.” De meeste mensen die bij hem onder behandeling staan, hebben geen idee dat hij in zijn vrije tijd in een kooi knokt. Hij maakt naam in de MMA-wereld en heeft zelfs een ongeslagen status in het middengewicht (9-0).

“Moet ik mensen dan uitleggen wat MMA is?”, vraagt De Ridder zich hardop af. “Ja, we vechten in een kooi en het stopt pas als iemand opgeeft. Maar als ik dat vertel, zoeken ze waarschijnlijk een andere fysio.” Na titels in de HIT FC en EFC moet de UFC de volgende stap worden voor de specialist in Braziliaans jiujitsu (BJJ). Tussen de patiënten door maakt De Ridder tijd vrij voor VICE Sports.

VICE Sports: Ha Reinier, heb je als vechtsporter al veel zware blessures gehad?
Reinier de Ridder: Als kind heb ik met judo mijn neus, teen en twee keer mijn arm gebroken. Sinds ik BJJ en MMA doe, heb ik eigenlijk nooit meer iets geks gehad.

Behandel je jezelf ook als je pijntjes hebt?
Ja, het is wel een groot voordeel dat ik zelf veel weet van blessures, houding en andere zaken. Ik heb gelukkig nooit veel klachten en anders kan mijn vriendin me behandelen. Zij is ook fysio. We runnen samen deze praktijk.

Hoe ben je als fysiotherapeut in het vechtsportwereldje gerold?
Vroeger judode ik altijd fanatiek. Ik verhuisde van Tilburg naar Breda voor mijn studie fysiotherapie en wilde eigenlijk doorgaan met judo. Maar er was niet echt een goede club. Later ben ik een keer bij een sportschool BJJ gaan trainen. Ik kwam met mijn judo-ervaring al een heel eind. Ik dacht echt: wat is dit nou voor een kutsport? Ik kon het niet en won alsnog van al die gasten.

Later kreeg ik bij een fysiostage een tip voor een andere sportschool. Daar wonnen ineens allemaal van die kleine pisventjes van mij. Ik ben een sterke gast en ik woog in die tijd 95 kilo. Die jongens van zestig en zeventig kilo konden gewoon wat maken tegen mij. Ik moest gewoon bij ze aftikken. Bij BJJ kan de kleine man van de grote man winnen, dat intrigeert me nog steeds. BJJ liep al snel over in MMA en nu heb ik er alweer negen profpartijen opzitten.

Je kent je lichaam misschien wel beter dan welke vechter dan ook. Heeft dat veel voordelen?
Door mijn kennis denk ik te weten dat sommige gasten in de vechtsport hun training helemaal niet goed aanpakken. Ik zie veel gasten bijvoorbeeld heel zwaar liften. Dan train je juist een beweging die je totaal niet gebruikt in de vechtsport. Wanneer heb je dat nou nodig als je aan het knokken bent? Dat heeft helemaal geen nut en slaat nergens op. Maar zie dat bij die jongens maar eens aan hun verstand te brengen.

Hoe was het om voor het eerst de kooi in te stappen voor een MMA-partij?
Ik heb eerst een amateurpartij gevochten in een zwaardere klasse, Light heavyweight. Tijdens het opwarmen gaf ik wat stoten. M’n armen en benen leken wel van spaghetti. We werden naar voren geroepen en ik was nog steeds megazenuwachtig. Ik liep de kooi binnen en zag die gast staan. De scheids gaf het signaal dat we mochten vechten, op dat moment nam iets me over. Ik ben recht naar voren gerend, heb die gast vastgepakt, op de grond gegooid en gewurgd. Binnen twee minuten was het afgelopen. Het eerste wat ik riep was: “De volgende wordt een profpartij.”

Hoe ging die profpartij eraan toe?
Eigenlijk precies hetzelfde. Ik had eerst weer de gedachte: fack, wat gaat er gebeuren? Ik pakte hem weer vast en gooide hem op de grond. Ik zat bovenop hem en begon echt als een dwaas te stoten. Ik was zelfs aan het hyperventileren. Ik had geluk dat hij twintig seconden voor het einde van de eerste ronde aftikte, anders had ik sowieso verloren. Ik was zo buiten adem en naar de klote. Ik was echt compleet buiten mezelf.

Komt je familie vaak kijken?
Aan het begin heb ik tegen mijn vriendin gezegd: “Blijf maar weg, ik wil liever niet dat je komt.” Ik zou het echt niet erg vinden om een keer klappen te krijgen als ze er niet bij is. Ik zou het veel erger vinden als zij dan machteloos in het publiek zit. Dat zou ik echt verschrikkelijk vinden voor haar. Mijn vader vindt het vooral heel gaaf. Als een gevecht niet te ver weg is, zorgt hij altijd dat hij erbij is. Mijn moeder heeft pas twee jaar door wat het nou echt is. Ondertussen snapt ze zelfs het verschil tussen BJJ en MMA. Zij blijft bij de partijen trouwens gewoon lekker thuis.

Laatst in België gingen er wel een stuk of veertig mensen mee. Maar het allerbelangrijkste is dat mijn trainer Hessel Duijts erbij is. De eerste paar keer was ik nog zenuwachtig, maar tegenwoordig ben ik soms juist veel te rustig voor een partij. Ik vind het soms lastig om in de zone te komen. Soms lijkt het voor een partij net alsof ik zo boodschappen ga doen, terwijl juist de adrenaline door je lijf moet stromen voordat je gaat knokken. Dan roept Hessel: “Dit is waarvoor je getraind hebt, wakker worden! Je gaat die gast slopen!”

Naast MMA-vechten ga je ook nog weleens zeilen en duiken . Waarom doe je nog zoveel naast het vechten?
Ik vind het wel lekker om te werken en m’n hersens te gebruiken naast de vechtsport. Je kunt toch niet tien uur op een dag trainen of op de mat staan. Ik geef een weekje in het jaar zeilinstructie bij mijn oude middelbare school. In mijn vakantie ga ik weleens snowboarden of duiken. Ik heb tijdens mijn studie een half jaar op Bonaire gewoond en daar ben ik veel gaan duiken. Op Bonaire zag ik vanaf de pier een keer een mantarog. Supergaaf man, dan zie je ineens zo’n zwarte vlek van drie meter breed langs zwemmen.

Weet je, ik ben niet je stereotype vechter. Ik ben niet agressief en zit niet in het spelletje omdat ik een tegenstander pijn wil doen of in elkaar wil stompen. Ik hou van de sport en de adrenaline vind ik heerlijk. Het wordt tof om te zien of ik alle verwachtingen kan waarmaken.

Wanneer hoop je over te stappen naar de UFC?
Dat moet mijn volgende partij worden. Mijn management is momenteel druk bezig om dit voor elkaar te krijgen. Ze hebben al contact gehad met de UFC en het lijkt allemaal er goed uit te zien. In principe neem ik in de zomer naast de UFC geen andere partijen aan. Mocht het deze zomer niet rondkomen, dan wil ik aan het einde van het jaar misschien weer een andere grote partij aannemen. Er moet eerst een plekje vrijkomen bij de UFC en ze moeten een tegenstander voor me vinden. Ik heb nu een record van negen gewonnen partijen en ik ben nog altijd ongeslagen. Alle partijen heb ik gefinisht en dat is redelijk uniek op dit moment in Europa. Ik ben eigenlijk de enige die dat momenteel heeft staan, zeker in mijn gewichtsklasse.

Willen er veel mensen tegen je knokken?
Of juist niet, misschien durven ze het niet aan. Nee even serieus: er zijn best wel wat lui die willen vechten en ik krijg aanbiedingen van verschillende organisaties. Als ik nu ja zeg, zou ik volgende week kunnen vechten. Er zijn veel opties, maar het moet wel nuttig zijn. Het moet niet tegen een of andere pannenkoek zijn. Ik ben nu op een punt dat ik kans maak op de UFC, waarom zou ik dat voor zomaar een potje riskeren? Het begint wel weer te kriebelen. Ik hou gewoon heel erg veel van competitie. Ik wil overal de beste in zijn.

Waar merk je dat aan?
Zelfs als ik naar de praktijk fiets wil ik sneller zijn dan wie dan ook. Als ik met mijn vriendin fiets, dan lukt het me nog net om ernaast te blijven rijden. Als ik voor mezelf oefeningen doe, wil ik het beter doen dan ik ooit eerder heb gedaan. Dat is vooral ontzettend irritant voor mezelf.

Zou je tegen Gegard Mousasi willen vechten?
Ik geloof dat hij nu op vakantie is. Als hij terug is, zou ik wel graag met hem en Costello van Steenis willen trainen. Maar waarom zou ik tegen hem willen vechten? Als landgenoot zou ik liever tegen iemand anders knokken. Ik vind dat hij het echt goed doet man. Die laatste partij op Bellator was heel netjes. Ik gun die gasten allebei het allerbeste.

Hoe komt het dat niemand je tot nu toe heeft kunnen verslaan?
Ik stap volledig ontspannen en met een lege geest de kooi in. Ik kan iedereen op de grond gooien en wurgen. Nu is het nog mijn geheime wapen, maar ook in mijn kickboks-kwaliteiten heb ik heel veel vertrouwen. Ik denk dat ik nog heel veel mensen kan verslaan in deze sport en ben benieuwd waar mijn plafond ligt. Ik wil MMA en BJJ op de kaart zetten in Nederland. Ik kom altijd op met het nummer Can’t be touched van Roy Jones. En zo voel ik me ook als ik in de kooi sta. Niemand kan me iets maken.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.