Chillen met Ziyech en gala’s winnen: dit is Aziz ‘AK47’ Kallah

Aziz Kallah komt in zijn Ajax-trainingspak met rugnummer 10 de sportschool binnenlopen. Om zijn schouder heeft hij een glimmende kampioensgordel van Enfusion hangen. “Sorry dat ik wat later ben,” zegt de 25-jarige kickbokser. “Ik moest eerst nog even de belt ophalen thuis. Die moest erbij zijn.”

We gaan zitten aan de bar van Pancration in Amsterdam-Noord, de sportschool waar Kallah al jarenlang traint, om te praten over zijn kampioenschap, band met trainer Lucien Carbin en vriendschap met Hakim Ziyech. Kallah neemt niks te drinken aan de bar, omdat hij in de ramadan zit en moet vasten. Hij legt de kampioensgordel, die hij in mei won door Redouan Laarkoubi te verslaan, zorgvuldig op de bar en kijkt er trots naar.

VICE Sports: Ha Aziz, hoe train je nu het ramadan is?
Aziz Kallah: Het is zwaar, maar als je het goed inplant, kan het. Ik train elke dag ‘s avonds vlak voordat ik ga eten, dan valt het wel mee. Ik doe dan rustig aan. Eigenlijk komt de ramadan wel goed uit, want ik heb vorige maand een zware pot gehad tegen Redouan Laarkoubi. Na de ramadan ga ik weer volop aan de slag.

Val je af in zo’n maand vasten of kom je juist aan?
Ik denk dat ik aankom, man. Omdat ik niks doe vergeleken met een normale maand.

Wat doe je eigenlijk verder in zo’n maand?
Ik probeer veel familie op te zoeken, naar de moskee te gaan en buiten met mijn broertje te spelen. Ik wil alleen maar positieve dingen doen, gewoon genieten van het leven. Niemand belooft je dat er weer een nieuwe morgen komt.

Heb je het vorige maand goed gevierd toen je kampioen werd bij Enfusion?
Zeker. Ik ben met iedereen die me gesupport had uit eten gegaan bij Beymen in Amsterdam. Daarna zijn we in het centrum naar Club Air geweest, man. Mijn familie, vrienden van Green Gang, Hakim Ziyech, iedereen was erbij. We zijn met zijn allen in een keer doorgegaan na het gevecht. Als je de titel wint na een lang trainingskamp, veel op je eten hebt gelet en vroeg bent gaan slapen, mag je wel een avondje feesten, toch?

Zeker. Waren jouw ouders er ook bij?
Nee, mijn vader kan de spanning live niet aan, dus die kijkt het altijd op televisie. Mijn zusje en moeder hebben precies hetzelfde. Het is gewoon te moeilijk voor ze, te zwaar. Alleen mijn broertje gaat altijd mee. De rest kijkt thuis met de hele familie. Als het gevecht erop zit, zijn zij wel de eersten die bellen. Dan zijn ze meestal superblij en feliciteren ze me.

Je kreeg de gordel in de ring van Hakim Ziyech en draagt nu ook een Ajax-trainingspak met zijn rugnummer. Hoe zijn jullie vrienden geworden?
We hebben elkaar een jaartje geleden ontmoet op een verjaardagsfeestje. We hadden meteen echt een band, spraken elkaar daarna vaker en zijn in een korte tijd echt naar elkaar toegegroeid. Onze vriendschap is supergoed. We begrijpen elkaar heel goed en voelen elkaar aan, voornamelijk doordat we allebei in de topsport zitten. We trekken elkaar echt aan met alles, zoals trainen, op ons eten letten, vroeg slapen, aan onze conditie werken. Hij laat me zijn manier van werken zien en ik laat hem de vechtsport zien. Zo proberen we elkaar op te krikken naar een volgend level.

Kan jij een beetje voetballen?
Jawel, ik was verdediger jongen. Je kwam er niet langs. Voordat ik vol ging kickboksen, heb ik amateurvoetbal gespeeld. Maar toen liep ik een vervelende knieblessure op en moest ik daar afscheid van nemen.

En kan Ziyech een beetje vechtsporten?
Zeker, ik begeleid hem daarbij. We trainen een op een. Hij kan het wel, hoor.

Bij gezamenlijke posts op Instagram zetten jullie vaak een rood cirkeltje. Waar staat dat voor?
Die staat voor het feit dat we onze cirkel echt heel klein houden. Als je aan de top staat, wil iedereen ineens je vriend zijn, dat is ook wel begrijpelijk. Die cirkel houden we liever gesloten. Vroeger kende niemand ons en keek niemand naar ons op. En nu ineens, omdat je in de spotlight staat, wil iedereen erbij staan. Maar zo gaat het niet.

Geen opkomende kickbokser kan rondkomen zonder goede sponsors. Is Ziyech ook een van jouw sponsors?
Niet in geld, maar wel op een andere manier. Ik heb liever dat we van elkaar leren. De dagen die we met elkaar doorbrengen, zou ik voor geen bedrag om willen ruilen. Ik ben ook naar Genève in Zwitserland gevlogen om hem daar te supporten tijdens de oefenwedstrijden van Marokko voor het WK. Ik ga ook naar Rusland toe om hem te supporten. Een echte vriend doet dat toch? Ik ben supertrots op die jongen.

Wat vind jij van het meestal vrij negatieve beeld dat in media wordt geschetst over het karakter van Ziyech?
Ik vind dat iedereen er echt ver naast zit. Hij is een superlieve jongen, die totaal niet naast zijn schoenen loopt of arrogant is. In heel veel interviews en analyses hoor ik mensen zeggen dat hij arrogant overkomt en geen goede houding op het veld heeft. Maar laten we eerlijk zijn: hij loopt niet op het veld om zich voor te doen als een clown. Hij komt om te voetballen. Dat is waar hij van geniet en dat doet hij dan ook. Daarvoor hoeft hij niet per se een geforceerde houding naar de buitenwereld te hebben.

Je hebt zelf ook een tijdje een slecht imago in de media gehad, toen De Telegraaf je in 2015 zonder bewijs aanwees als doelwit van een vergismoord. Hoe kijk je daar nu op terug?
Het leven heeft me toen in een korte tijd een harde stoot gegeven, maar het is verleden tijd. De ene komt daar veel sterker van terug, de ander niet. Ik ben er keihard van geworden en ben anders naar het leven gaan kijken. Ik heb toen juist geleerd dat je altijd positief moet blijven, wat er ook gebeurt. Hoe ver je ook bent gezakt, na regen komt zonneschijn. Als je daarin gelooft, gebeurt het ook. Mijn trainer Lucien Carbin is daarin een goed voorbeeld voor mij.

Waarom?
Lucien is een hele neutrale en kalme man. Als ik bij hem ben, voel ik me heel rustig. Hij kijkt heel anders tegen het leven aan dan ik. Dat vind ik leuk en daar leer ik veel van. Daarom zie ik Lucien echt als een vaderfiguur. Ik ben op mijn vijftiende bij hem begonnen met kickboksen in de Bijlmer. Toen hij de overstap naar Amsterdam-Noord maakte om hier les te geven, ben ik met hem meegegaan. Ik blijf hem trouw. Waar hij is, ben ik.

Waarin kijkt hij anders tegen het leven aan dan jij?
Het zit vooral in die positiviteit en kalmte. Hij houdt bijvoorbeeld ook heel erg van de natuur en van dieren, en straalt rust uit. Dat trekt mij echt aan. Voorheen was ik echt een vervelend jochie, denk ik. Sinds ik bij hem ben gaan kickboksen is dat echt veranderd en ben ik veel rustiger geworden.

Ben jij ook van dieren gaan houden?
Ik hou wel van dieren man, haha, jazeker. Ik was eerst nooit het type dat naar eendjes keek of eendjes ging voeren. Maar als ik bij mijn trainer ben en we samen in de tuin zitten te kletsen, dan zie ik hem automatisch brood pakken om de eendjes in de tuin te voeren. Daar ben ik toch wel anders naar gaan kijken.

Doe je dan weleens mee?
Jawel, zeker.

Best bijzonder dat jullie al zo lang samenwerken. Volgens mij wisselen vechters tegenwoordig vaker van trainer dan vroeger.
Zeker, om eerlijk te zijn ken ik niemand die een band heeft met zijn trainer zoals ik. Ik denk dat vechters nu vaak niet loyaal zijn. Veel vechters switchen van sportscholen. Tuurlijk heb je weleens momenten dat het even niet gaat of je een partij verliest, maar dat wil niet zeggen dat je gelijk een nieuwe sportschool moet zoeken. Je hebt op zulke slechte momenten ook altijd trainers die jou als vechter op gaan zoeken om op je in te praten, om je over te laten stappen. Die heb ik ook heel vaak gehad. Maar het is nog nooit bij me opgekomen om het ook echt te doen.

Welke trainers hebben jou benaderd?
Dat kan ik niet zeggen, haha, dan komen er problemen. Het zijn er heel veel geweest, maar het is ze nooit gelukt. Ik heb wel andere trainers waarmee ik gewoon train naast Lucien, maar dat is dan voor andere dingen. Bij Jordan Kroon in Rotterdam train ik bijvoorbeeld mijn conditie en kracht. Niet dat ik wat tekort kom bij Lucien, maar die training doe ik gewoon als extraatje.

Wat maakt Carbin technisch een goede trainer voor jou?
Hij is gewoon de beste trainer van de wereld, om eerlijk te zijn. Hij draait al superlang mee en heeft zelf ook alles meegemaakt in de ring. Tegenwoordig zie je ook trainers die zelf nog nooit hebben gevochten, zoals Mike Passenier. Voor veel mensen is hij een toptrainer, maar volgens mij heeft hij alleen twee nieuwelingenpartijen gevochten en die allebei verloren. Dan denk ik bij mezelf toch wel van: je voelt niet wat ik voel in de ring, dus hoe wil je mij dan bepaalde dingen uitleggen? Bij Lucien is dat totaal niet zo, want hij is zelf wereldkampioen geworden in Thailand en heeft tegen topvechters gestaan. Hij weet waar hij over praat. Dat voel je ook echt bij hem als hij de technieken traint. Ik heb weleens bij andere sportscholen getraind als ik op vakantie was bijvoorbeeld, dan zag ik ze gewoon letterlijk anderhalf uur dezelfde combinatie doen. Bij ons denk ik dat we in anderhalf uur makkelijk op veertig combinaties zitten.

Werk je nog naast het kickboksen om centen te verdienen?
Het liefst wel natuurlijk, maar op dit moment ben ik echt alleen gefocust op trainen, man. Daarnaast doe ik een beetje personal training als het kan.

Is dat genoeg om van rond te komen?
Je moet gewoon blij zijn met wat je hebt, vind ik. Tuurlijk wil iedereen meer en meer, maar als je met zo’n instelling leeft, is het nog niet voldoende als je een miljoen per maand krijgt. Financieel is het echt een moeilijke sport. Dus ik waardeer gewoon wat ik heb. Zolang ik kan drinken en eten, ben ik tevreden, man. Daarom heb ik ook een keer 10.000 euro aan prijzengeld weggegeven aan een school in Marokko.

Waarvoor was dat precies?
We hebben toen schooltassen gekocht voor leerlingen die het zelf niet konden financieren. Ze hadden ook geen kraan op school, dus er was geen drinkwater. Die kraan hebben we ook gefinancierd. Er was ook geen dak, dus ook dat hebben we betaald. Er was daarna nog een beetje geld over. Daarvan hebben we schapen gekocht en die hebben we uitgedeeld aan arme mensen in Marokko.

Hoe kwam je erbij om dat te gaan doen?
Ik vind dat mensen meer aan andere mensen moeten denken. Laten we eerlijk zijn, we zitten allemaal goed hier in Nederland. Iedereen heeft te drinken en onderdak. We moeten niet zo hebberig zijn. Als je dan kijkt naar de mensen die het wat minder hebben, moet je dankbaar zijn voor de positie waar je zelf in zit. Als je een voorbeeld bent voor mensen, moet je ook wat terugdoen voor de armen.

Je hebt het zelf ook niet breed. Je had die 10.000 euro ook zelf kunnen houden.
Ja, maar wie niet deelt, wie niet vermenigvuldigt.

Je hebt eerder een partij bij Glory gevochten, zou je daar weer een stap naar willen maken?
Ik ben super tevreden met Enfusion en kom niks tekort, maar mocht Glory met een aanbod komen en Enfusion keurt dat goed, dan zou ik er wel willen staan. Niet omdat de buitenwereld denkt dat Glory beter is of beter betaalt dan Enfusion, want dat is het totaal niet. Maar er komt in september een Glory aan in de Amsterdam Arena, en ik heb in de wandelgangen gehoord dat ze heel graag een partij willen tussen mij en iemand anders.

Wie?
Dat kan ik niet zeggen. Maar mocht het zover komen, dan zou ik er wel willen staan.

Je staat op 27 oktober in ieder geval gematcht tegen Endy Semeleer bij Enfusion. Wat verwacht je van die partij?
Endy heeft een grote waffel gehad over mij. In zijn laatste interviews voor het vorige gala zei hij dat ik hem liep te ontwijken, maar met alle respect voor hem: ik heb tegen veel grotere namen gestaan. Dus ik ben blij dat ik mijn titel gelijk mag verdedigen tegen hem. Puur omdat het dan geen drie, maar vijf rondes pak slaag voor hem worden.