De moeilijkheden van daten met een fysieke handicap

Spencer Williams is een 25-jarige muziekliefhebber en gelegenheidsverslaggever bij het radiostation van de Universiteit van Brits-Columbia. Daarnaast heeft hij een fysieke handicap, te weten hersenverlamming.

Ik heb mijn rolstoel altijd gezien als een enorme cockblocker. Altijd ben ik bang dat mensen al een mening over me klaar hebben voordat ze me überhaupt kennen, vanwege dat rotding. Het is daardoor lastig om me open te stellen voor mensen, en een eerste stap te zetten.

Online daten is wat dat betreft een handig hulpmiddel, omdat ik op die manier meer tijd heb om na te denken over wat ik tegen iemand zeg, in een berichtje. Maar alsnog heb ik weinig zelfvertrouwen, en ben ik altijd bang iets verkeerds te zeggen.

Anderhalf jaar geleden probeerde ik voor het eerst Tinder uit, nadat ik erover had gehoord van vrienden. Net als veel gebruikers was ik niet op zoek naar iets serieus, ik wilde gewoon wat nieuwe mensen leren kennen en misschien een keer wat plezier beleven.

Hoe meer ik swipete, hoe zenuwachtiger ik werd. Als je een match hebt voelt dat een beetje als winnen tijdens een potje roulette, en wanneer het af en toe lukte verstijfde ik helemaal, met klamme handen van de zenuwen. Ik had geen idee wat ik moest zeggen. Als ik een gesprekje begon, ging het nooit zo ver als ik hoopte. We hadden het vooral over mijn werk als verslaggever bij CiTR, een radiostation in Vancouver. Andere keren was het overduidelijk dat mijn match een bot was.

Ontmoedigd maar nog altijd hoopvol, besloot ik het wat rustiger aan te doen. Ik besefte dat een oppervlakkige scharrel niet was wat ik zocht, en begon de profielen wat zorgvuldiger te lezen, in plaats van dat ik elk gezicht dat ik enigszins aantrekkelijk vond meteen naar rechts swipete. Ik hoopte dat ik zo iemand zou ontmoeten die verder wilde gaan dan alleen een oppervlakkig gesprekje. Dat is tot nu toe nog niet gebeurd, maar ik blijf het proberen.

In de tussentijd laat ik niet alles afhangen van Tinder. Ik gebruik ook OK Cupid, wat een betere optie lijkt te zijn voor iemand zoals ik. Dit platform spoort mensen aan elkaar beter te leren kennen op een meer diepgaand niveau, en ik denk dat het beter werkt voor mensen die op zoek zijn naar een lange relatie — zoals ik, dus. Alleen, toen ik mijn profiel begon in te vullen, voelde ik toch weer de angst om veroordeeld en daarna afgewezen te worden. Ik was bang om me kwetsbaar op te stellen, maar realiseerde me tegelijkertijd dat dat precies was wat ik moest doen.

Ik weet dat het belangrijk is om eerlijk te zijn over mijn handicap. Het is beter om dan maar wat minder matches te krijgen op de korte termijn, dan het risico te lopen iets moois te verpesten omdat je lange tijd iets geheim hebt gehouden. Maar hoewel ik foto's met mijn rolstoel op mijn profiel heb, staat er nog steeds niks over in mijn bio. Het is bovendien lastig in te schatten wat het beste moment is om er met iemand over te beginnen. Het is niet bepaald een sexy onderwerp, en gesprekken zijn tot nu toe nog niet op het punt gekomen dat er iets over moest worden gezegd. Ik denk dat ik daar de juiste persoon nog voor moet ontmoeten. En als dat gebeurt, vogelen we het logistiek wel uit.

Een handicap zou niet moeten beïnvloeden of je wel of niet met iemand wil daten, maar ik moet toegeven dat het me flink wat tijd heeft gekost voor ik dat besefte. Ik dacht altijd dat ik per se een vriendinnetje wilde die geen handicap had. Ik was zo bezig met het idee van seks dat ik niet echt nadacht over alle andere geweldige dingen die een relatie met zich mee kan brengen. Nu word ik juist enthousiast van het idee om iemand te leren kennen en een band op te bouwen, op basis van gedeelde interesses en activiteiten.

Eén ervaring in het bijzonder herinnerde me eraan hoe weinig iemands lichamelijke beperkingen er eigenlijk toe doen. Een paar jaar geleden ging ik naar een concert van Green Day in Engeland, toen ik daar op vakantie was met familie. Ik belandde naast een knappe Britse vrouw, die toevallig ook in een rolstoel zat vanwege ruggengraatletsel. Ze was erg direct en vroeg al snel of ik zin had om de wc in te sluipen voor een vluggertje. Ik schrok en wist niet hoe ik moest reageren. Uiteindelijk bedankte ik haar vriendelijk voor het verzoek. Mijn maagdelijkheid verliezen in een wc in een stadion is nooit echt een droom van me geweest.

Toch hadden we hierna nog een goed gesprek en wisselden we uiteindelijk contactgegevens uit. De volgende dag stuurde ze me een berichtje waarin ze haar excuses aanbood voor haar directheid, en zei dat ze me graag wat beter wilde leren kennen. In de weken die daarop volgden hadden we lange gesprekken over van alles en nog wat. Ze kwam me zelfs opzoeken in Vancouver.

Na haar bezoek besloten we dat een lange-afstandsrelatie te lastig zou zijn, maar inmiddels ben ik hier niet eens meer zo zeker van. Mijn relatie met haar heeft me doen beseffen dat ik niet per se iemand zonder beperking nodig heb om me gelukkig te maken. Online daten kent in feite twee kanten: je maakt makkelijk contact met mensen, maar tegelijkertijd kijk je hierdoor minder naar de mensen om je heen — zoals tijdens een Green Day-concert. Er is niks in de wereld dat direct, menselijk contact kan vervangen, en ik ben van plan het meisje volgend jaar in Engeland op te zoeken.

Ik geloof nog steeds dat apps zoals Tinder en OK Cupid waarde hebben. Het kunnen handige hulpmiddelen zijn bij de zoektocht naar liefde, vooral onder gehandicapten die het lastig vinden mensen in het dagelijks leven aan te spreken. Ik gebruik die apps ook nog steeds, en hoewel ik tot nu toe weinig geluk heb gehad, blijf ik het proberen. Ik ben op dit moment zelfs mijn profielen aan het vernieuwen. We leven in een tijd die gedomineerd wordt door technologie, en zolang we blijven inzien wat er in het leven echt toe doet, is daar helemaal niks mis mee. Niemand heeft ooit gezegd dat daten makkelijk zou zijn, en er is ook niet één juiste manier om het te doen. Als je net als ik bang bent voor afwijzingen, zou ik zeggen: stel je juist kwetsbaar op. Als je eerlijk en open bent over wie je bent en wat je wil, wie weet wat er dan allemaal kan gebeuren.