Hoe opkomend kickbokser Redouan Laarkoubi zijn geld verdient

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Hoe opkomend kickbokser Redouan Laarkoubi zijn geld verdient

“De Haagse Tramweg Maatschappij is mijn redding geweest.”

Het is niet makkelijk voor opkomende vechtsporters om rond te komen. Je werkt je kapot, sloopt je lichaam, steekt daar veel tijd in en hebt geen garantie dat je er wat voor terugkrijgt. Redouan Laarkoubi (26) is zo’n opkomende kickbokser. Hij is kampioen tot 75 kilo bij Enfusion. Een paar weken geleden zette hij een lachende selfie tussen zijn instagram-stories met als bijschrift “Slechtst betaalde vechter in de game”.

Advertentie

Laarkoubi is dan wel kampioen, maar werkt ernaast als tramchauffeur bij de Haagse Tramweg Maatschappij om centen te verdienen. Aankomend weekend verdedigt hij zijn titel in Den Haag tegen Aziz Kallah. VICE Sports zocht Laarkoubi op in de Haagse Schilderswijk, waar hij traint bij Fightclub 070, om hem te vragen hoe je rondkomt als opkomende vechtsporter.

VICE Sports: Ha Redouan, ik zag dat je laatst postte dat je de slechtst betaalde vechter uit de game bent. Waarom postte je dat?
Redouan Laarkoubi: Haha, ja, ik noemde mezelf een loonslaaf. Ik moet er ook nog bij werken. Ik weet niet of ik de slechtst betaalde vechter ben, maar ik ben ver weg van de bestbetaalde, laat ik het daarop houden.

Mag ik vragen wat je ongeveer verdient?
Tot ik kampioen werd, hield ik ongeveer 500 euro over aan een gevecht. De rest van mijn gage was ik kwijt aan trainingen bij specialisten als Mousid Akhamrane en Hans Kroon, plus de fee aan manager en trainer Hafid el Boustati, want die pakt 10 procent. Voor de 500 euro die overblijft, doe je het niet.

Krijg je je gage wel gewoon in cash?
Nee. Het kutte is dat je die krijgt in tafels en kaarten voor het gala. Die moet je zelf zien te verkopen aan vrienden, bekenden en familie. Dat is dan jouw gage. Maar soms hebben we gala’s in Groningen, of weet ik veel waar, waar je niet iedereen mee naartoe kunt nemen. Dan verkoop je maar een deel van de tickets die je krijgt, dus dan pak je nog minder als vechter. Daardoor is het financieel voor mij niet meer haalbaar om privétraining te krijgen van Mousid Akhamrane en Hans Kroon, al zit ik er echt aan te denken om weer terug te gaan. Mousid is de beste trainer die er is.

Advertentie

Als je die privétraining doet en niet al je kaarten verkoopt, dan kost deze carrière je dus meer dan het je oplevert.
Ja, vorig jaar vocht ik in de Enfusion League en daar heb ik niks aan overgehouden. Misschien 500 euro. Ik betaal mijn carrière uit eigen zak. Die trainingen bij Mousid moet je ook nog eens vooruit betalen, dus dat gaat van mijn spaargeld af. Dat komt dan later weer terug als ik tafels en tickets heb verkocht.

Het lijkt me moeilijk om met die tickets en tafels bij je vrienden en familie te gaan leuren. Die gaan er ook vast van uit dat ze kaarten voor een zachter prijsje kunnen krijgen.
Dat is heel moeilijk. Ik kom uit deze buurt, hè. De mensen hier zijn gierig jongen, haha. Allemaal vragen ze korting of zeggen: “Een gala in Groningen? Donder op. Dan ben ik heel de dag onderweg en veel benzine kwijt.” Het is heel kut en moeilijk om als beginnend vechter wat over te houden. Nu heb ik gelukkig een beetje mijn naam gevestigd als kampioen, dus kan ik ook eisen stellen, omdat er veel publiek voor me komt. Die kopen gewoon een kaartje omdat ik op een evenement vecht en mijn tegenstander verkoopt ook meer kaarten, omdat die tegenover mij staat. Dat weet te promoter. Nu kan ik een groter deel van mijn gage in cash eisen, omdat ik mooie prestaties heb geleverd bij Enfusion. In Nederland is Enfusion de grootste organisatie voor beginnende vechters. Je hebt verder bijna niks anders, misschien WFL.

Advertentie

En Glory?
Glory is weer een hele andere organisatie, die neemt je niet zomaar.

Zou je daar willen vechten?
Tuurlijk. Ik wil tegen iedereen vechten, overal.

Tegen wie zou jij nog willen vechten, die je nog niet hebt gehad?
Nordin Ben Moh. Ik had hem gevraagd voor mijn komende partij op 12 mei, maar hij wou het gewicht niet halen voor de gordel van 75 kilo. Ik had ook een rematch tegen Endy Semeleer gevraagd, omdat ik in maart een losse partij van hem heb verloren in Dubai. Ik wilde dat meteen goedmaken, met mijn kampioensgordel in het spel. Maar ze hadden Semeleer net gematcht aan Ben Moh, waardoor ik ze allebei niet kreeg.

Hoe gaat zoiets in z’n werk?
Mijn trainer is ook promoter en moet kijken welke partij het beste verkoopt. Ben Moh tegen Semeleer verkoopt nu beter dan tegen mij, omdat ik mijn laatste partij verloor. Tegen mij was Aziz Kallah op dit moment het interessantst voor de promoters, omdat hij een grote achterban heeft en zijn tafeltjes en kaartjes verkoopt. Dan word je vaak gematcht. Voor mij is Kallah sportief gezien niet interessant als vechter. Het enige is dat ik twee jaar geleden van hem verloren heb.

Wat ging er toen mis?
Er ging niks mis, om eerlijk te zijn. Het was mijn eerste partij op het grote gala van Enfusion Live. Aziz Kallah had al vijftig partijen gedraaid. Ik kon de druk niet aan. Er speelde thuis ook wat, waar ik niet op in wil gaan. Als je die partij terugziet, is het voor een neutrale toeschouwer een wereldpartij. Het ging op en neer, heen en weer. Maar als je naar de technische aspecten kijkt, waren we allebei bagger. Ik weet honderdduizend procent zeker dat dit een hele andere partij gaat worden. Ik heb veel progressie gemaakt en partijen gedraaid sindsdien. Hij gaat het niet redden tegen mij. Echt niet.

Advertentie

Hoe ga je hem verslaan?
Iedereen wil een KO, maar als je realistisch en kritisch bent, en dat ben ik naar mezelf, dan ben ik geen KO-specialist. Kijk naar mijn vorige partijen. Van de laatste tien is er misschien eentje neergegaan. Aziz Kallah is ook geen KO-specialist. Hij heeft laatst wel een keer gewonnen op KO met zijn knieën. Dat is zijn allersterkste punt. Maar ik denk dat dit geen KO gaat worden. Ik ben een werker en hij is een clincher op knieën. Dit worden vijf rondes op punten.

Ik zag dat je op Instagram ook een post had geplaatst waarin je luistert naar het nummer dat Lijpe voor Aziz Kallah heeft gemaakt.
Dat heb ik ook voor de partij tegen Mootje Jaraya gedaan en dat hoort erbij, het publiek een beetje geven wat ze willen. Het is geen disrespect of beschouwing, maar puur om een beetje te hypen en te laten zien: ik ben bezig met jou, ik ben aan het trainen. En eerlijk is eerlijk, die nummers die Lijpe heeft gemaakt voor Aziz Kallah en Mootje Jaraya zijn hard. Lijpe maakt gewoon goede muziek.

Jij hebt nog geen eigen nummer. Wie moet jouw nummer maken?
Ja, Lijpe. Haha.

Je hebt in Den Haag ook genoeg interessante rappers, zoals de jongens van DHC.
Je hebt Mula B ook nog en genoeg anderen. Maar die rappers doen het niet gratis. Ik denk dat ze een rug of vijf hebben betaald voor die nummers. Zij hebben dat wel. Ik niet.

Die vijf ruggen heb je niet liggen ergens?
Ik heb ze wel liggen, maar niet voor muziek, hahaha. Weet je, ik geef dat geld liever aan iets anders uit.

Advertentie

Waaraan?
Aan mijn twee kinderen van twee jaar.

Is het een tweeling?
Ja, een twee-eiige. Het zijn twee meisjes. Je ziet een wereld van verschil tussen ze. Eentje is rustig, eentje druk. De een is wat molliger, de ander wat dunner. Ik geef mijn geld liever aan hen uit.

Wat betekent Den Haag voor jou?
Alles. Het is mijn stad. Overal buiten Den Haag voel ik me niet thuis. Ik begrijp Amsterdam nog steeds niet als ik daar kom. Als je daar tegen me zegt dat je in Noord, Oost of Osdorp zit, weet ik nog niet waar dat is. Ik moest eens van Zuidoost naar West. Die tomtom gaf gewoon 25 minuten aan en ik moest via de snelweg! Het was niet eens spits. Amsterdam is fucking groot. Den Haag is mijn stad. Ik ken alles hier, ook puur omdat ik op de tram zit. Ik doe alle lijnen: 9, 11, 12, 17, 15, ga zo maar door.

Wanneer ben je bij de Haagse Tramweg Maatschappij gaan werken?
Vier jaar geleden nu. Kickboksen heb ik er altijd bij gedaan, voor de leuk. Ik pak dat nu pas serieus aan. Eerst werkte ik fulltime bij de HTM en deed ik kickboksen er parttime naast. Nu werk ik parttime bij de HTM en doe ik fulltime kickboksen, omdat ik zie dat er toch wel wat uit valt te halen. Puur omdat ik op dit moment booming ben, moet ik die lijn doortrekken.

Wat vinden je collega’s ervan?
Alle collega’s bij de HTM weten dat ik kickboks door Facebook en zo. Ze vragen ernaar en feliciteren me als ik heb gewonnen. Alleen van het management heb ik nog niks gehoord. Ik denk dat ze er afstand van nemen, of ze weten het gewoon niet. De collega’s die de planning maken zijn naar mij toe ook wat makkelijker dan naar andere collega’s, puur omdat ze weten dat ik sommige dagen echt nodig heb voor het kickboksen.

Advertentie

Hoe ben je eigenlijk bij de HTM terechtgekomen?
Een vriend van mij werkte er al en zei dat ik het moest proberen. “Nee, joh,” zei ik, “ik kom daar nooit tussen.” Ik was namelijk een straatschoffie, eerlijk is eerlijk. Maar ik zweer het, HTM is de redding van mijn leven geweest. Door HTM ben ik gaan trouwen, heb ik twee kinderen en ben ik van straat afgegaan.

Hoe bedoel je dat je door de HTM bent gaan trouwen?
Ik had al een vriendin en wist al dat ik met haar wilde trouwen, maar als je gaat trouwen en een vaste relatie wil, moet je een huishouden hebben en alles kunnen betalen. Dat is door HTM mogelijk gemaakt. Weet je wat het grappigst is? Ik kwam vijf minuten te laat voor de eerste sollicitatieronde. De leider gebruikte mij voor de groep als voorbeeld voor wat je niet kan doen bij HTM, omdat je volgens de dienstregeling moet rijden. Maar ik werd toch doorgelaten. Ik zei tegen mijn vrouw: “Nu gaan we serieus worden.” Ik ben van de straat afgegaan en het serieuze leven gaan leiden.

Wat deed je daarvoor?
Niks. Gewoon op straat dingen doen. Slechte dingen, laten we het daarop houden. Mijn vrienden van toen zijn nog steeds op straat. Ik zie ze nog af en toe. Maar HTM heeft echt een andere wending aan mijn leven gegeven.

Mag ik vragen hoe je aan het litteken in je gezicht komt?
Tuurlijk. Ik ben er haast mee geboren. Ik kon net lopen, ging rennen en liep door een glazen deur. Het glas sneed vlak langs mijn oog door mijn gezicht. Het scheelde millimeters of ik was blind geweest aan een oog. Omdat ik ouder ben geworden en mijn huid is verschoven, is het litteken ook wat verschoven. Ik heb het wel geprobeerd weg te halen, door het stuk eruit te laten snijden en terug te laten groeien. Maar het is precies identiek teruggekomen. Niemand kent me nu anders.

Advertentie

Volgens mij is er weleens psychologisch onderzoek gedaan waaruit blijkt dat vrouwen mannen met een litteken in het gezicht aantrekkelijk vinden.
Serieus? O, vandaar, haha.

Veel Nederlandse vechters met Marokkaanse roots vechten onder de Marokkaanse vlag. Jij niet, jij kiest de Nederlandse vlag. Waarom?
Ik mocht het eerst zelf bepalen, en vocht onder de Marokkaanse vlag. Maar vorig jaar ging ik de Enfusion League in. Enfusion wilde niet zeven vechters onder de Marokkaanse vlag, dus ze zeiden dat ik onder de Nederlandse vlag moest vechten, puur zodat er meer nationaliteiten zouden zijn. In de K-1-tijd was het andersom, toen waren er te veel Nederlandse vlaggen en kreeg je opeens Nederlanders onder Surinaamse of Marokkaanse vlaggen. Maar goed, ik moest nu onder de Nederlandse vlag. Dat heb ik zo gelaten.

Je krijgt er ook kritiek op uit de Marokkaanse gemeenschap.
Ik krijg er heel veel vragen over en kritiek op. Ik begrijp niet waarom. Nederland is goed voor mij geweest, toch? Voor iedereen. Nederland is gewoon een goed land en Marokko ook. Ik ben een volbloed Marokkaan, maar ook een trotse Nederlander. Het is ook een moeilijke kwestie voor mijn generatie. Ben je nou meer Marokkaan of meer Nederlander? In Marokko ben je een Nederlander, hier in Nederland ben je een Marokkaan. Wij zitten er tussenin, en ik worstel daar ook nog mee. Daarom heb ik het maar zo gelaten. Enfusion heeft de keuze voor mij gemaakt.

Advertentie

Toen jij op jurybeslissing van Mohammed Jaraya won, zeiden sommige mensen op social media dat jij de overwinning alleen kreeg omdat je onder de Nederlandse vlag vocht. Toen werkte dat sentiment dus tegen je.
Ja, maar weet je wat het is? Hoeveel waarde moet ik hechten aan wat mensen zeggen op Insta en Facebook? Als ik dan klik op zo iemand, zie ik tien volgers, zijn het kinderen of mensen uit het kamp van Jaraya. Ik heb met veel experts gesproken over die partij met Jaraya. Die zeggen dat het afhankelijk is van waar je naar kijkt.

Waarom hangt het daar van af?
Ik raakte meer, want mijn stoten waren allemaal raak. Hij stootte vaker, maar zijn stoten landden op mijn dekking. In de vierde ronde was hij conditioneel helemaal op. Kijk je naar de rake stoten, dan was de partij voor mij. Kijk je naar hoeveel iemand doet, dan won hij. Als dit gevecht bij Glory was geweest, had Jaraya honderd procent gewonnen, omdat Glory kijkt naar druk zetten en hoeveel je doet. Het is dus net waar je naar kijkt.

Het liep daarna een beetje uit de hand, waarna Jaraya een schorsing kreeg. Nu zit hij bij Glory. Als er een rematch komt tussen jullie, moet dat dus bij Glory.
Die commotie heeft mij nog meer in de picture gezet. Los van dat is Jaraya een topgozer, een supertalent. Ik wil die partij heel graag, maar ik denk dat die er niet gaat komen, omdat hij nu bij Glory zit. Zo’n partij tegen Jaraya zou wel heel veel teweeg brengen. Ik zweer het je: het is twee jaar geleden en ik krijg vandaag de dag nog steeds berichten op mijn Insta van zijn fans die zeggen dat ik toen onterecht van Jaraya heb gewonnen. Mensen zoeken die post dan echt op om te reageren, dat vind ik mooi. Daar doe je het voor als vechter. Geld als Badr Hari verdienen wij niet en gaan we nooit verdienen. Dus dan zijn dit de partijen waar je het voor doet.

Advertentie

Denk je dat je door die Nederlandse vlag minder makkelijk kaartjes of tafels verkoopt dan als je, zoals Jaraya en Kallah, onder de Marokkaanse vlag zou vechten?
Nee. Ik verkoop minder makkelijk kaartjes en tafels omdat ik iedereen achter me heb gelaten toen ik bij HTM ging werken. Dus ik zit niet meer op straat, in lounges of koffiehuizen. Ik train, werk en ben thuis. Dan zie je weinig mensen buiten je familie. Het enige contact dat ik verder nog heb is via Insta en Facebook. Dan is die drempel voor mensen wat groter om een kaartje te halen. Alsnog verkoop ik wel kaarten, maar tafels niet. Die kosten een vermogen.

Wat kost een tafel bij Enfusion?
Laten we zeggen, eerste rij vooraan: 2500 euro. Ik heb geen vrienden die dat zomaar betalen, daar ga ik eerlijk over zijn. Vandaar dat ik niet heel veel verkoop.

Uit wat voor familie kom je?
Uhh, geen rijke familie, laat ik het zo zeggen, haha. Maar ik heb een hechte familie en ben heel hecht met mijn ouders. Iedere donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag zijn voor een tante bestemd. Alle gezinnen komen dan samen. We doen het zo, zodat iedereen een keer de rotzooi op moet ruimen.

Komen je ouders ook naar je gevechten kijken?
Mijn vader wel, mijn moeder niet. Mijn moeder heeft één partij gezien. Ik ging daarin neer, en toen zei ze: “Ik kom nooit meer.” Ze kijkt het nu later wel terug, maar niet als ik ben neergegaan. Ze is voor mijn partijen ook altijd heel paniekerig. Ik hoorde laatst van een tante dat ze voor mijn laatste partij de hele dag gestrest was en aan de telefoon zat.

Een oom van mij is trouwens ook belangrijk geweest. Toen ik wilde gaan kickboksen, vond mijn moeder dat eerst niet goed, omdat mijn ouders dat jaar al voor mij contributie voor voetbal hadden betaald. Ik huilen. Mijn oom was daarbij en heeft me 100 euro gegeven voor de eerste drie maanden kickbokstraining. Die vergeet ik nooit meer. Die 100 euro wil ik hem nog dik terugbetalen. “Ik wil je alleen terugzien op tv,” zei hij. Dat is gelukt.

En je vader?
Mijn vader is een voorbeeld voor me. Hij is altijd een harde werker geweest. Mijn vader was chefkok en daarna souschef. Hij werkte gewoon 80 uur in de week, zo ongelooflijk hard. Ik ben niet verwend, maar ik kwam nooit tekort. Daar denk ik vaak aan terug. Mijn vader heeft vier kinderen grootgebracht, puur met hard werken. Soms denk ik: fuck it, nu hoef ik even niet te trainen. Maar dan denk ik aan mijn vader, die zei nooit fuck it.

Je gaat voorlopig wel door.
Tuurlijk, de sport geeft me zelfvertrouwen. Ik vind het ook leuk dat jonge kinderen nu een klein beetje tegen me opkijken. Ik krijg vaak berichtjes van kinderen dat ik hun voorbeeld of inspiratie ben. Dat vind ik mooi, dan geef ik ze een shirtje en kan ik ze blij maken. Kickboksen doet nog steeds zo veel met me. Ik zou niet weten wat ik nu zonder kickboksen zou moeten.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.