Het leven is beter met de goedkope pintjes van de Supra Bailly

Welkom bij ‘LAST CALL', een rubriek waarin we bij doorgewinterde barmannen en -vrouwen aan de toog hangen om wat van hun levenswijsheid op te doen. Van hoe je over een gebroken hart heen komt tot welke drankjes je niet moet bestellen als je niet uitgelachen wil worden.

De Supra is een plek die vast staat in een steeds veranderende buurt. Tussen trendy bars en nieuwe conceptstores in de Kasteleinswijk in Elsene, lukte het de Supra Bailly om authenticiteit en gezelligheid - iets wat een must is in de Brusselse wereld van alcohol - te behouden. Mensen komen hier voor de relaxte atmosfeer, het decor dat al decennia onveranderd is en het meer dan betaalbare bier. Of je hier stopt voor een koffie of om je avond te eindigen met wazige herinneringen, je bent zeker nooit alleen. 

We wilden meer te weten komen over de geschiedenis van deze bar, waarom die zo succesvol is en het geheim achter hun pintje (25cl) voor €1,70 in een hippe wijk waar mensen veel betalen om te drinken. Dus zaten we samen met Ioannis, de manager van de bar, en Yuri, die er al meer dan tien jaar opdient. 

VICE: Hé gasten. Wat betekent de Supra voor jullie?
Ioannis: Het is een unieke plek, familiair. Een oude bar met veel verhalen. Ze zeggen dat er een spook leeft die ervoor zorgt dat je terug wilt komen. Iedereen mengt onder elkaar, je komt er voor een koffie of om te zuipen. Het is een beetje zoals thuiskomen. Je leert altijd nieuwe mensen kennen, je hoeft nog maar aan de toog de zitten.

Yuri: Dat is wel echt zo, als je hier komt dat het precies als thuis voelt. Er is die kant waar je mensen leert kennen, om te praten. Het feit dat we laat open blijven betekent ook dat je verschillende soorten klanten hebt. Je hebt die mensen die overdag werken en dan ‘s nachts afkomen, en dan heb je de meer zotte mensen. Je moet hier ‘s nachts zijn om dat te begrijpen. Sinds ik hier werk heb ik al veel gezien. 

Waarom is de bar zo populair?
Ioannis: Dat heeft te maken met de simpliciteit en een belangrijke sociale mengelmoes. Maar ik denk dat het ook te maken heeft met de prijs van ons bier. Vijftien jaar lang hebben we Jupiler verkocht aan 1.5 euro. Het is zo een beetje ons visitekaartje.

Yuri: Je kon nergens bier vinden aan die prijs in de buurt, zelfs in Brussel is dat zeldzaam. Op een bepaald moment hebben we de prijs moeten verhogen naar 1,70 euro omdat het niet anders kon. Maar dit is zeker niet hetgeen waar we onze winst uit halen. Anderzijds is het echt ons handelsmerk geworden. 

Ioannis: De lage prijzen willen we behouden, we spelen meer in op hoeveelheid. En gezien de capaciteit van de bar, als we de prijzen zouden willen verhogen zouden we een andere dienst moeten aanbieden. Maar er is niet veel plek achter de bar dus moet je wel aan de toog komen bestellen. Wij gaan gewoon rond om de tafels af te ruimen. Dat heeft ook wel een invloed op de prijs. 

Naast een paar centjes meer op de prijs, voelt het alsof het hier niet veel veranderd is doorheen de jaren. 
Ioannis: Ja, de bar werd opgericht in 1936 door de Chevalier brouwerij (Chevalier marin, nvdr), die Suprabier brouwde, een bier dat vandaag niet meer bestaat. Later, toen de brouwerij ermee stopte en er een nieuwe manager was in de jaren ‘70 besliste hij om de bar om te dopen naar “Supra Bailly”. In referentie naar de geschiedenis van de plek en de naam van de straat. In 1998 nam mijn vader de bar over, en vandaag is die in mijn handen. 

Zoals je kunt zien is hier heel veel authentiek: de plafonds, de betelegeling, de bar, de schilderijen… We hebben foto’s van de jaren ‘60 teruggevonden met de eigenaars van toen erop en je ziet dat er niets veranderd is, of toch weinig. We willen die ouderwetse feel met vage verlichting houden. We willen niets opknappen. We hebben enkel een paar dingen moeten vernieuwen, zoals de zetels, maar zelfs daarvoor hebben we samengewerkt met een ambachtsman om hetzelfde leer te behouden en de kleine pinnetjes van die tijd. En het schilderij boven de deur van de keuken, dat is van een van de eerste eigenaren, wordt er gezegd. Ik weet niet of dat waar is, maar het is deel van de geschiedenis hier. 

Er zijn ook heel wat sporen van feestjes te zien
Yuri: Als je naar het plafond kijkt zie je dat de kleur niet geel is van de verf, maar van nicotine. Je mocht jarenlang roken in bars en dat is daardoor verkleurd. Daarom kun je het ook niet echt poetsen, dat zou vlekken geven.

Ioannis: Ja, als je achter de kaders zou kijken, dan zie je dat het eigenlijk wit is. Daarom dat je die biervlek op het plafond ook ziet, we konden het niet afkuisen. Dat is nog van de WK semifinale tussen België en Frankrijk. De voetbalmatchen hier zijn echt zot. Het zit hier zo vol dat mensen een briefje doorgeven naar de bar omdat niemand goed weet hoe te bewegen. Het is een geweldige sfeer. 

En hoe zit dat met die bekende poster van New York achter de bar?
Ioannis: Toen we het hier hebben overgenomen in 1998, hingen er enkele hele oude schilderijen, maar die viel niet meer te redden. Mijn vader had een poster van New York en besloot om die daar op te hangen. Doorheen de jaren is het zowat een symbool geworden. Maar om eerlijk te zijn hebben we beslist om dat binnen een paar maanden te vervangen met een krijtbord, met de kaart erop. Ik denk dat we kunnen zeggen dat het zijn beste dagen wel gezien heeft.

De Kasteleinswijk is enorm veranderd de afgelopen jaren. Het is hier nu best wel een fancy plek voor Brussel. Heeft dat een invloed gehad voor jullie?
Ioannis: Het speelde in ons voordeel. Omdat we goedkoop zijn gebleven, lokken we zelfs meer klanten. We hebben de vaste, het loyale cliënteel die hier al jaren komt, maar ook heel wat jonge mensen, vooral studenten.

Hoe ga je om met de drukke momenten van de nacht?
Yuri: Toen ik hier begon hadden we geen security. Wij moesten politie spelen en dat was niet gemakkelijk. Ik ben 1m65 en weeg 60kg, als ik het moest opnemen tegen iemand van twee meter lang kan ik je zeggen dat ik niet vanachter mijn bar kwam bij een probleem, ze zouden me gewoon opheffen. Nu hebben we een buitenwipper en dat heeft veel problemen opgelost. Het is veiliger voor ons en de klanten. 

Hoe ben je hier beland?
Ioannis: Toen mijn vader de bar overnam was ik 8 jaar. Ik herinner me de feestjes, zeker een specifiek nieuwjaarsfeest toen m’n vader hier nog een DJ met draaitafel binnenkreeg. Er waren toen helemaal niet zoveel beperkingen zoals je nu hebt, je kon feesten zonder te veel problemen. Dat liet een indruk op me na. Toen mijn broer overnam was ik een tiener, en zat ik hier helemaal niet zo vaak. Het was pas op mijn achttiende dat ik terugkwam, om er te werken als student. Daarna probeerde ik andere jobs. Ik werk hier nu voor tien jaar, en sinds de laatste twee ben ik manager. 

En jij Yuri?
Yuri: Ik ben hier eigenlijk komen werken om iemand te vervangen. En ik ben er nu al tien jaar. Ik ben gelukkig en kan hier zeker nog tien jaar blijven plakken. Ik heb mijn klanten, mijn vrienden, en ik ben ook close met de klanten. Ik wil niet echt ergens opnieuw van nul beginnen. Het sociale aspect van dit werk spreekt me echt aan. Ik heb er heel wat mensen door leren kennen, waaronder mijn vriendin waar ik al vier jaar mee samen ben.

Ja, je bent hier verankerd.
Ioannis: Ik heb veel verschillende jobs uitgeprobeerd voor ik terugkwam naar de Supra en nergens anders vond ik een plek zoals deze. Wat ik hier zo nice vind, in vergelijking met andere plekken, is de feedback die we krijgen van de mensen. Het is geweldig om te zien hoe ze ons graag hebben en respecteren. Om een voorbeeld te geven: ik moest op een avond het toilet ontstoppen. Ik maak het urinoir vast met mijn handen. Maar als ik het urinoir neerzet, ontploft het. Niets aan te doen, dus ik trek er een vuilniszak over en ga slapen. Toen ik de dag erna terugkwam hadden twee klanten gezien dat het urinoir kapot was en gingen een nieuwe gaan kopen, om hem dan te vervangen.

Yuri: Het is wel zo dat je echt gewaardeerd wordt, je merkt dat de mensen hier graag komen. Het helpt me beseffen dat wat ik doe betekenisvol is en dat ik het met de juiste motivatie doe.

Wat heb je geleerd van je job hier?
Ioannis: Vertrouw nooit een bingo speler, of een dronken persoon. De “ik betaal je morgen wel”-truc werkt hier niet. En ook nog: heb niet te snel een vooroordeel. Achter een verlegen of vreemd persoon kan een geweldige persoonlijkheid schuilgaan.

Yuri: Ik heb geleerd mijn woorden te gebruiken voor ik echt boos word. Ik kan best wel impulsief zijn en ik heb geleerd dat als je de dingen op een rustige manier zegt, dat beter overkomt. 

Laatste vraag, er wordt gezegd dat jullie spaghetti bolognaise een van de beste in Brussel is. Wat is jullie geheim?
Ioannis: Yuri maakt de saus, ze is lekker, genereus en helemaal niet duur!

Yuri: Het is wel het recept van je grootmoeder. Met een paar aanpassingen dan. Maar dit basisrecept is ons geheim. En ook, een bolognaise voor minder dan een tientje is zeldzaam. 

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.