Noisey recenseert: de (te vermijden) carnavalshits van 2015

Carnaval is een mooi volksfeest. Je drinkt een biertje, eet een worstenbroodje en als de stemming er echt goed inknalt, gooi je jezelf en je meurende carnavalspekske in die polonaise van gelijkgestemdheid over de genialiteit van Luc Nilis, alles boven de grote riolen en de klamme handjes van de pastoor.

Maar carnaval is ook het feest waarbij elk jaar weer verschrikkelijkheden boven komen drijven in vorm van de carnavalskraker: een genre met zijn verrotte wortels in stampvolle cafés waar men juichend de verstandelijke beperking van dj Peerke misbruikt om de zoveelste polonaise in te zetten op een nummer over geile majorettes.

Ook de carnavalshits van dit jaar zijn vrijwel stuk voor stuk artistieke aanslagen op jouw door de Best New Music van Pitchfork geboetseerde muzieksmaak. Mocht je volgende week tijdens het hossen in je doktersuniform plotseling bij de weg neervallen omdat tot je doordringt waar de Brabo’s het over hebben in de hit “Doekje Erbij”, weet dan dat we je hebben gewaarschuwd. Lees daarom, al is alleen maar omdat je graag in leven wilt blijven, deze selectie van te vermijden carnavalshits 2015 grondig door.

Dieptepunt: ‘Wil je een doekje erbij, of lik je het zelf even schoon. Ik heb voor jou een lekkernij, waar je heerlijk van zult smullen. Wil je een doekje erbij of lik je het zelf ff schoon, hier komt wat extra’s van mij, daarmee kan jij je gaatjes vullen.’ Waarom: De wereld van de carnavalskraker is overzichtelijk. Soms gaat-ie over het drinken van zo veel mogelijk bier, soms over het eten van zo veel mogelijk frikadellen, maar meestal over vrouwvernederende seks. En dan op zo’n manier dat de zweterige blouse van je moddervette, alleenstaande oom langzaam over zijn papperige buik omhoog kruipt van het lachen. Dit is smeriger dan het hele oeuvre van Nicki Minaj.

Dieptepunt: ‘De man doet het werk en de vrouw zit thuis. Soms zorgt ze voor een kratje bier in huis. Maar in dat soort geneuzel hebben wij toch niet zo’n zin, we gaan de kroeg wel in. Blijf jij maar aan het aanrecht staan, dan laat ik mij vanavond lekker gaan. Want in de keuken is het veel leuker, als het pils op is, kom ik er vanzelf wel aan.’ Waarom: Naast vrolijke liedjes over gretig slikkende vrouwtjes, zijn er ook carnavalskrakers waarin de vrouw meer is dan een pijpslut: bij Dikke Mik is ze gepromoveerd tot huisvrouw, een moeilijk te overschatten rol. Dikke Mik vertrouwt zijn vrouw zelfs de taak van het kratjes bier aanslepen toe. Zo nu en dan mag ze van Mikkie zelfs even mee naar de kroeg. Dat ze daar wel haar bek moet houden over zijn uitgaven, is logisch. Mik schept het geld immers binnen met zijn intensieve baan waar hij alleen door middel van regelmatige ontspanning zijn hoofd boven water houdt. Ontroerend detail is het enthousiasme waarmee al die jonge meisjes meehupsen op deze verfrissende serenade aan de vrouw en haar kwaliteiten.

Dieptepunt: ‘Puntjes omhoog, puntjes omlaag. Vraag maar aan boer Geert. Wat Geert interesseert en Geert begeert. Puntjes omhoog, puntjes omlaag. Want omhoog vindt Geert echt niet verkeerd.’

Waarom: Ook de actuele carnavalshit is een populair genre op zich. In deze kraker is die arme geile boer Geert het lijdend voorwerp. Jammer. Juist dit soort makkelijke pesterijen hebben de boer van het best bekeken televisieprogramma van Nederland doen besluiten dat hij helemaal klaar is met de media-aandacht. Kapotgemaakt. Wees ethisch, stap uit deze polonaise.

Dieptepunt: Kanye zei het al: “Thedoor needs to respect some artistry.”

Waarom: Natuurlijk, zo’n carnavalshit is voor de echte hitbakker een tussendoortje. Die paar dagen dat je er money op pakt, zijn te weinig om er al te veel creativiteit in te stoppen. Covers, persiflages en goedkoop jatwerk zijn dan ook vaste pijlers onder het succes van de carnavalshit. Maar waar Theodoor hier mee denkt weg te kunnen komen, is echt schandalig. Jatten van Guus Meeuwis. De hopman van het Brabantse levenslied, die besteel je niet door een goedkope beat onder zijn grootste hit te knallen. Thedoor, luister nog eens goed naar some truth van onze gids in de culturele duisternis: What happens is, when you keep on diminishing art, and not respecting the craft, and smacking people in the face after they deliver monumental feats of music, you’re disrespectful to inspiration.

Dieptepunt: ‘Jajajajaja. Carnaval met Rinus is toch één groot feest. Van Den Bosch tot aan Den Helder, je moet er zijn geweest. Bij Hoevelaken links en bij Sneek tot (….), iedereen, iedereen gaat uit z’n plaat.’

Waarom: Nog zo’n goedkope meelifter. De Fries Rinus hoopt ook even snel wat zuurverdiende benedenrivierse centen te gappen om zijn uit de (bere)klauwen gelopen rekening bij de plaatselijke snackcorner te betalen. Dat hij zelfs in zijn carnavalspoging Den Bosch niet Oeteldonk noemt, en verder steeds minder verstaanbaar articuleert, zijn slechts de inleidende beschietingen in onze kritische recensie van Rinus’ nieuwste bijdrage aan de Nederlandse cultuur. Lees volgende week vooral onze drie-paginarecensie in de Groene Amsterdammer.

Dieptepunt

: ‘Onno, ik ben stapelgek op jouw. Onno, ik wil met jou op sjouw. Onno, jij bent de man waar ik zo van hou.’

Waarom

: Het moment dat we de burgemeester van Maastricht verleidelijk hoorden zeggen dat zijn gesprekspartner een lekker pijpbekkie had, was natuurlijk het meest laffe dieptepunt van de vaderlandse journalistiek afgelopen jaar. Maar nadat Pownews Onno Hoes met een valse list deed aftreden, vindt ene ‘Alberto’ het drama nog niet groot genoeg. Voor zijn populaire hit koos hij een rijmschema waarin ‘jouw’ op ‘hou’ rijmt. Het is niet alleen armoediger dan complimenten over complimenten over het pijptechnisch vorstelijk geoutilleerde ‘bekkie, het is een trap na die we niemand gunnen. Zeker de voormalige echtgenoot van Albert Verlinde niet.

Dieptepunt: ‘Want we gaan met z’n allen naar de klote. Dat is de schuld van dat stelletje malloten. Ze zetten onze wereld op z’n kop. Hebben ze geld, dan gaat het naar het buitenland.’

Waarom: Als één bevolkingsgroep met z’n poten van het carnavalslied moet afblijven, zijn het wel Amsterdammers. Als dat ook nog eens Amsterdammers zijn die zeuren dat hun uitkering door ‘die malloten’ naar het buitenland wordt gestuurd, wordt je bijna bevestigd in het vermoeden dat het geld dat in de rest van het land wordt verdiend door middel van noeste arbeid er door uitkeringtrekkende Amsterdammers naar de speeddealer wordt gebracht. De beelden en het onrecht waarmee de hoofdrolspelers uit deze clip elke dag worden geconfronteerd, zijn overigens zo Probleemwijken, dat we toch heel even een vlaag van geluk voelden. Dank daarvoor, Pawn Amsterdam. En hup, nu weer aan het werk.

Dieptepunt

: ‘Als ik ’s avonds uit thuiskom uit de kroeg, verheug ik me alweer op morgenvroeg. Want ik wordt altijd wakker met een biertje in de hand. Loop de hele dag te zingen en te zuipen. Het is gewoon een wonder, het is gewoon geluk, wakker met een biertje en m’n dag kan niet meer stuk.’

Waarom

: We sluiten graag af met een hoogtepunt. Tekst, melodie, visuele ondersteuning, bóódschap: Lamme Frans heeft wat ons betreft dé carnavalshit van het jaar te pakken. Ook hier spelen kinderen weer een hartverwarmend ondersteunende rol. En terecht. Fuck die overheidscampagnes. Fuck de opgeschoven leeftijdsgrens naar achttien voor alcohol. Waarom zou een onschuldig kind met een grote boog om die gekke alcoholische oom heenlopen? Omdat hij gelijk heeft? De clip laat overtuigend zien dat ook kinderen begrijpen dat het leven een stuk leuker is wanneer ze bij het opstaan een fris biertje in het knuistje vinden. Alaaf!