Afgelopen zondag bezocht ik de door MiGreat georganiseerde demonstratie op Museumplein. De hulporganisatie wilde op deze manier aandacht vragen voor de crisissituatie in Ter Apel en actievoeren voor een humaan asielbeleid. Want van dat laatste is op dit moment, zoals de afgelopen maanden steeds duidelijker werd, bepaald geen sprake.
Advertentie
Er waren verschillende sprekers, waaronder LGTB Asylum Support, een organisatie die lhbtqi+-asielzoekers steunt. Mensen die hun land ontvluchten omdat ze daar door hun geaardheid niet veilig zijn, lopen in de asielzoekerscentra in Nederlands extra risico op uitsluiting, pesten, bedreiging en mishandeling. Daarnaast is er een aanzienlijke kans dat hun verhaal door de IND niet geloofd wordt, waardoor ze geen aanspraak kunnen maken op een verblijfsvergunning.Nadat de sprekers klaar zijn, lopen we met een paar honderd demonstranten met spandoeken en protestborden een route door Amsterdam. Tijdens de tocht vraag ik gevluchte lhbtqi+-ers Tani, Sam, Efe en Bright naar hun situatie, en naar wat het voor hen betekent om te demonstreren. Ook kom ik Abdulwahab weer tegen, die ik eerder sprak in Ter Apel.
Efe (23) uit Nigeria
Advertentie
In de hoop op hulp heb ik twee weken buiten geslapen bij de poorten in Ter Apel. Maar zonder succes. Momenteel verblijf ik in een hal in Groningen. Mijn droom? Weer aan het werk gaan als vrachtwagenchauffeur, maar dan op een veilige plek. Het hoeft van mij allemaal niet zo bijzonder te zijn. Ik wil gewoon een simpel leven. Het allerliefst zou ik op een dag in Utrecht wonen. Dat vind ik echt een mooie stad.
Tani (27) uit Oeganda
Advertentie
Sam (33) uit Jordanië (oorspronkelijk Palestina)
Advertentie
Bright (27) uit Nigeria
Abdulwahab (23) uit Nigeria
Advertentie
Wat ik hier zie, tijdens een demonstratie op een dag als vandaag, is ondenkbaar waar ik vandaan kom. In Nederland kunnen mensen leven zoals ze willen, zonder stress. Daarom houd ik van dit land en al helemaal van de lhbtqia+-scene hier. In Nigeria kun je niet trots zijn op je seksuele geaardheid als die afwijkt van wat gewenst is. En zeker niet openlijk demonstreren voor je rechten. Dat dit hier wel kan, geeft me enorm veel energie en maakt me ontzettend blij. Iedereen mag zichzelf zijn. Daarom wil ik hier blijven. Maar of dat gaat lukken, dat is nog maar de vraag.