Het rockkamp voor Bahreinse meisjes was het leukste kamp van het jaar

Een paar weken geleden vloog muzikante Nadia Buyse naar Bahrein, waar een rockkamp voor meisjes werd georganiseerd. Met nog twee andere muziekdocenten uit Portland gaf ze een groep meiden een week lang drum-, gitaar, - en zangles. Het zomerkamp moest beginnende muzikantes een vertrouwde omgeving bieden waarin ze zonder druk of competitie konden leren om samen te rocken. Het was voor het eerst dat er in het Midden-Oosten zo’n kamp speciaal voor meisjes werd georganiseerd.

Scarlet Tear was lange tijd de enige vrouwelijke rockband van Bahrein, maar sinds dit zomerkamp zijn daar nog eens tien bijgekomen. We spraken met Buyse over haar ervaring in de Perzische Golf.

Je bent dus naar Bahrein gegaan! Hoe was het om Arabische meisjes te leren rocken?
Nadia: Rock ‘n’ Roll Camp for Girlsheeft een heel eigen, unieke sfeer. En het maakt ook niet uit of het in Brooklyn of Manama plaatsvindt. De meisjes komen er om nieuwe vriendinnen te maken, om muziek te maken en gehoord te worden.  Wat dat betreft was er geen verschil met andere rockkampen waar ik bij geweest ben.

Je hebt ze allerlei instrumenten leren spelen. Pikten ze dat een beetje goed op? Zijn er bands ontstaan? 
Ze zijn allemaal een bandje begonnen en iedereen heeft een nummer geschreven. De lessen met instrumenten waren een beetje experimenteel. De apparatuur was beperkt, dus hadden we minder tijd om ermee te oefenen. Maar liefst negen bands waren samen aangewezen op één drumstel. Toch had iedereen aan het eind van de week iets gemaakt.

Ik zou heel graag de nummers willen horen die ze geschreven hebben. Waar gingen ze over?  
Veel van hun nummers gingen over hun liefde voor muziek en over dat je voor jezelf moet opkomen.

Heb je een beetje vertrouwen in de punkscene van Manama? Wat heb je er allemaal gezien en gehoord?
Ik denk dat er best een heel levendige DIY scene zou kunnen ontstaan. Veel mensen spelen een instrument, maar het ontbreekt er aan podia waar ze kunnen optreden. Er zijn wel clubs en concertzalen, maar er zijn nauwelijks plekken voor beginnende of alternatieve bands. In de week dat wij er waren zijn er veel bandjes opgericht. De meisjes hebben samen wel negen bands opgericht, en dan waren er ook nog wat stagiairs die een band zijn begonnen. Dat zijn er dus tien, waarmee het aantal Bahreinse vrouwenbands in totaal op elf komt.

Hoe is dit allemaal begonnen? Het was nu voor het eerst, toch?  
Brad Niemann, de Amerikaanse persvoorlichter in Bahrein, heeft Beth Wooten benaderd. Zij is de voorzitter van het Rock Camp for Girls in Portland, en stemde in met zijn voorstel om het muziekkamp ook in Manama te organiseren. Het zou dan gesponsord worden door de Amerikaanse ambassade. Toen heeft Beth gevraagd of Sarah Dougher en ik met haar mee wilden gaan om het kamp te faciliteren. En ondanks dat het de eerste keer was, was het echt een succes. We proberen volgend jaar weer terug te komen, en het project voor te zetten.

En denk je dat dat gaat lukken?  Ik zou zelf bijvoorbeeld graag een keer naar een muziekfestival in de Perzische Golf gaan.
Ik denk van wel hoor. Er is in Dubai ook een muziekkamp voor vrouwen georganiseerd, tegelijkertijd met ons kamp in Bahrein. Moet je nagaan, het is dit jaar voor het eerst dat er überhaupt zulke kampen in het Midden-Oosten plaatsvinden, en nu zijn het er dus al twee.