De Waalwijk Fanatics bouwden een feestje samen met een bus vol Belgen

Ik stap een houten blokhut binnen, vlak naast het stadion van RKC Waalwijk. Er staan stoelen om een tafel, een Senseo-apparaat en een koelkast, waaruit Mike (26) al gauw blikken Bavaria tevoorschijn tovert. Mike is lid van de Waalwijk Fanatics, een jonge supportersgroep van RKC. Voor de wedstrijd tegen Cambuur van vanavond is er een grote sfeeractie voorbereid. “We hebben bijna nooit geld om een grote sfeeractie op te zetten,” vertelt hij. “Maar nu hebben we genoeg bij elkaar gesprokkeld voor een doek van 55 meter lang en drie meter hoog.”

De Waalwijk Fanatics bestaan uit acht leden die naar alle thuis- en uitwedstrijden van RKC gaan. Met beperkte middelen doen ze hun best om de sfeer op de tribunes te verhogen. Voor de groep is het niet altijd makkelijk om in een kleine stad als Waalwijk nieuwe, jonge leden te werven. “Door de slechte resultaten is de club de laatste jaren een beetje doodgebloed,” zegt Robin, een van de andere leden in de blokhut.

De jongens vertellen dat veel Waalwijkers naast RKC nog vaak een tweede favoriete club hebben, zoals Ajax, PSV of Feyenoord. Robin begrijpt daar weinig van. “Ik zou daar never nooit voor kiezen,” zegt hij. “Er zal ongetwijfeld een betere sfeer zijn dan hier, maar je kunt toch niet betrokken zijn bij een club waar je maar heel af en toe komt? Door de jaren heen hebben we ook heel wat oudere mensen zien afhaken, die pas weer terug gaan komen als we naar de Eredivisie promoveren.”

Mike baalt er ook weleens van dat het publiek RKC niet altijd even hard vooruit blijft schreeuwen. Terwijl hij regelmatig heeft gezien dat het heus wel kan, bijvoorbeeld toen RKC eerder dit seizoen PSV uitschakelde in de beker. “Daar liet iedereen zich 120 minuten lang horen,” zegt hij. “Maar in de volgende ronde tegen FC Twente was het weer niks. Daar keek ik achterom en zei ik op een gegeven moment: ‘Godverdomme, ga nou eens zingen man!’ Waarom zingen jullie niet?” Volgens Mike reageerden de meeste jongeren bang en zeiden ze dat ze geen zin hadden om te zingen. “Het voelt soms wel een beetje alsof je aan een dood paard trekt.”

“Het scheelt dat de Belgen vandaag komen,” zegt Robin opgewekt. Met de Belgen bedoelt hij de supporters van Waasland-Beveren, waarmee RKC een vriendschapsband heeft. Een aantal oudere supporters kwam ooit op een vakantie de Belgische supporters tegen en er was meteen een klik tussen de blauw-gele supportersgroepen. De Waalwijk Fanatics kwamen via de oudere supporters later ook in aanraking met de jongens uit Beveren, waardoor ze nu regelmatig wedstrijden van elkaar bezoeken. De supportersgroepen zijn laatst ook een keer samen met de bus naar een thuiswedstrijd van Borussia Mönchengladbach geweest.

“Die jongens van Beveren zijn echt fanatiek,” waarschuwt Mike vast. Voordat de Belgen komen, moeten de Waalwijk Fanatics nog wat laatste voorbereidingen treffen voor hun sfeeractie. We lopen door de hekken van stadion richting het hok onder de tribunes, waar alle vlaggen, spandoeken en spuitbussen liggen die de groep door de jaren heen heeft gebruikt. Lars, de trommelaar van de groep, geeft uitleg bij wat ik allemaal zie. “Zie je die kapotte trommels?,” zegt hij. “Allebei gesneuveld tegen Den Bosch. Iets te hard getrommeld.”

Boven de deur van het hok hangt een sticker die het fanatisme van de groep wel aardig samenvat: “Neuken? Nee, RKC speelt.” De jongens lopen met hun handen vol spullen richting de tribunes, waar ze alle spandoeken vakkundig ophangen aan de reling. Lars maakt een praatje met keeper Etienne Vaessen, die net aan zijn warming-up is begonnen. “Ik heb mezelf een keer klem gezopen op een verjaardag waar hij ook was,” vertelt Lars later. “Ik kon niet meer op mijn benen staan, en toen bracht hij me met de auto naar huis. Dat was onze eerste ontmoeting.”

Lars zegt dat ik straks een mooie sfeeractie kan verwachten, maar wel zonder pyro. “Het is moeilijk om hier vuurwerk af te steken,” zegt hij. “De stewards kennen ons allemaal persoonlijk. Een keer de camerabeelden bekijken en we hangen.”

Even later zeggen de jongens dat het tijd is om de supportersbus van Waasland-Beveren op te wachten op de parkeerplaats. De Belgen laten de bus flink bewegen door met z’n allen van links naar rechts te springen. Er komen veertig jonge supporters uit de bus gestapt. Ze hebben allemaal zwarte kleding aan, en de meesten dragen ook het logo van de supportersgroep Ultra’s Beveren 14 op hun jas. Ze zingen verschillende liederen van Beveren en RKC, die ik van een afstandje film met mijn telefoon. “Ge zijt geen ME hè?,” vraagt een van de Beveren-supporters al snel. “Nee? Dan is het goed.”

Vanaf de bus lopen de supporters direct het supportershome van RKC binnen. Daar draait een forse DJ nog wat overgebleven carnavalskrakers. “Dit was het nummer Kus me snel, en nu gaan we verder met een heerlijk plaatje van Arjon Oostrom,” zegt hij door de microfoon. Ik haal een biertje aan de bar en de Belgische supporters gaan in polonaise de zaal rond. Een van de leden gooit er een koprol uit op de dansvloer. Hij gooit zijn bier over zijn kleren heen, maar zijn kunstje wordt met luid applaus ontvangen door de rest van de groep.

Terwijl de supporters van Beveren het feestje nog even voortzetten, gebaart Mike dat we richting de tribunes moeten gaan. De wedstrijd staat namelijk op het punt van beginnen. Mike en de andere leden nemen allemaal plaats op de tribune en als de spelers het veld opkomen, hijsen ze het spandoek omhoog. “Fight for our colors and don’t have mercy,” valt er te lezen.

Na de sfeeractie neem ik plaats op de tribune in de hoek van het stadion, waar de Waalwijk Fanatics altijd staan. In die hoek is het gezellig druk, maar verder is er een matige opkomst in het stadion. Lars trommelt er lustig op los en voornamelijk de supporters van Beveren zorgen voor een hoop kabaal. Een van hen gaat als capo op de verhoging staan en zweept de rest van de groep op. Hij schreeuwt meerdere keren “Forza Waalwijk,” tot hij letterlijk geen stem meer over heeft.

Op het veld valt er weinig te genieten voor de supporters. Al binnen acht minuten komt RKC op achterstand. Op de tribune maak ik een praatje met een van de supporters van Beveren, die zich voorstelt als Viktor. Hij legt uit dat er een aantal supporters van Beveren ook om praktische reden in Waalwijk is: ze mogen hun eigen stadion niet meer in, vanwege een stadionverbod.

Viktor vertelt ook dat het spannende tijden zijn voor de supporters van Waasland-Beveren, omdat er een degradatie boven hun hoofd hangt. “Vermoedens van matchfixing hè.” Richting het het einde van de wedstrijd maakt Cambuur er ook nog 0-2 van. Het hele stadion is muisstil, maar in de hoek springen de supporters van Beveren nog druk op en neer. Zij zitten niet echt met de nederlaag en hebben vooral een mooie avond gehad.

Terwijl het stadion leegloopt, gaan de supporters van de Waalwijk Fanatics en die van Beveren gezamenlijk het veld op. Daar poseren ze voor een groepsfoto. De supporters van Beveren nemen afscheid van die van RKC en worden direct door de stewards weer de bus in begeleid. Daar zullen ze het feestje nog even voortzetten.

Mike, Lars en Robin zijn ziek van het resultaat, maar ook trots op de sfeeractie. In de toekomst hopen ze nog veel meer van de Waalwijk Fanatics te laten zien, maar het geld blijft een probleem. De club kreeg onlangs dankzij de transfer van Frenkie de Jong naar Barcelona een flinke som geld binnen, maar de leden begrijpen dat zij daar als groep weinig van terug zullen zien. “Ik heb liever dat ze het geld in de club stoppen dan in ons,” zegt Mike. Robin is het helemaal met hem eens: “Liever het kunstgras eruit dan dat wij 10.000 euro op onze rekening krijgen.”

Bekijk hieronder meer foto's van een avond met de Waalwijk Fanatics:

Dit is een verhaal uit De Twaalfde Man, de serie van VICE Sports over fanatieke supportersgroepen in Nederland. Zie hier alle verhalen uit deze serie.