Als vluchtelingen en Europeanen samen feesten

Dit artikel is onderdeel van Nieuwe Buren, een reeks artikelen op VICE.com geschreven door jonge vluchtelingen in heel Europa. Lees het voorwoord van de editor hier.

Mahmoud al-Abdallah is achttien jaar en komt uit Damascus in Syrië. Hij woont nu in Wenen.

Ik kom uit een grote familie. Ik heb acht broers en zussen, en ik was altijd omringd door familie en vrienden toen ik opgroeide in Syrië. Toen er oorlog uitbrak in Syrië wilde mijn familie dat ik stopte met school. Ze waren bang, omdat de sterkste jongens van mijn school waarschijnlijk naar het slagveld gestuurd zouden worden. Ik wilde niet thuisblijven en niks doen, dus sloten we een compromis: ik ging weg uit Damascus en verhuisde naar een klein stadje in het zuiden van Syrië, waar ik een paar jaar bij een vriend woonde en naar een nieuwe school ging.

In december 2015 vluchtte ik naar Oostenrijk, waar mijn oudere broer al drie jaar woonde. De meeste van mijn vrienden bleven in Damascus of vluchtten naar Libanon. Mijn broer deed zijn best om me voor te bereiden op de culturele verschillen voordat ik naar Wenen kwam, maar toch was dat de eerste keer in mijn leven dat ik me alleen voelde. Ik kende niemand behalve mijn broer, en had heimwee.

Ik kreeg al snel asiel toegekend, en ik was erg gemotiveerd om Duits te leren zodat ik snel kon integreren. De leraren van mijn cursus Duits waren studenten, die ons vrijwillig en gratis lesgaven. Ze waren heel vriendelijk en we brachten veel tijd met elkaar door, niet alleen tijdens de lessen, maar ook in onze vrije tijd. Al snel werd de groep van mijn Duitse les mijn tweede familie. Het was verrassend om te zien hoe deze mensen, die me slechts een paar weken kenden, me dolgraag wilden helpen met integreren.

Mijn twee beste vrienden zijn allebei Oostenrijks. We ontmoetten elkaar tijdens de Duitse cursus en ik ben erg dankbaar voor alles wat ze me hebben geleerd over de Oostenrijkse cultuur. Afgelopen zomer gingen we samen naar het muziekfestival Donauinselfest. Ik heb nog nooit zo veel dansende en feestende mensen samen op een plek gezien.

Mijn vrienden nodigen me ook uit voor huisfeestjes. Voor jou klinkt dat misschien niet zo bijzonder, maar voor mij is dat het wel. Toen ik nog in Syrië was, was ik te jong om feestjes te geven voor alleen mijn vrienden. Het enige soort feestje waar ik heen mocht waren familiefeesten. Als ik word uitgenodigd voor een feestje waar ik nog meer nieuwe mensen kan ontmoeten, dan geeft dat me een gevoel van acceptatie, van onderdeel zijn van een nieuwe wereld.

Ik ben trouwens praktiserend moslim en drink geen alcohol, iets waar geen van mijn Oostenrijkse vrienden een probleem van maakt. Niemand dwingt me om alcohol te drinken, of sluit me uit omdat ik niet drink. Integendeel, ik denk dat onze verschillen onze relatie juist versterken. Als we samen koken zorgen we ervoor dat er geen varkensvlees in zit. Daartegenover staat dat ik mijn vrienden Syrische specialiteiten voorschotel.

Met Pasen nodigde een van mijn vrienden me uit bij zijn ouders thuis. Ze gaven me lederhosen en een geblokte blouse en wijdden me in in de Oostenrijkse volksdans. Het was mijn eerste keer in traditionele Oostenrijkse klederdracht en ik had de tijd van mijn leven. We verstopten ook eieren in de tuin en gingen daarna op Paaseierenjacht.

Mijn aandeel is dat ik ze heb ingewijd in een aantal van mijn culturele vieringen – Eid al-Fitr en Eid al-Adha, allebei net zo belangrijk voor Syriërs als Kerstmis en Pasen voor Oostenrijkers. We hebben die feesten samen gevierd en het was opwindend om iedereen mee te zien doen. Er valt een hoop te vieren als je feestdagen van verschillende culturen viert.

Mijn leven is drastisch veranderd sinds ik naar Oostenrijk ben gevlucht. Het leven is niet makkelijk geweest de afgelopen twee jaar, en ik maak me nog steeds constant zorgen over mijn familie en oude vrienden. Maar mijn nieuwe vrienden hebben het verblijf in een vreemd land veel leuker en minder raar gemaakt. Ik kan ze niet genoeg bedanken.

Teken hier de petitie van het UNHCR die overheden oproept om alle vluchtelingen een veilige toekomst te garanderen.

Klik hier om te doneren aan Vita Nova, een Oostenrijkse organisatie die vluchtelingenkinderen helpt.