Schoonmakers van Amsterdamse clubs zijn niet vies van pis, vandalisme en verspild bier

Welkom bij ontboezemingen, een rubriek waarin we de anonieme verhalen delen van mensen uit de muziek- en feestwereld. Deze keer spreken we een schoonmaker die al tien jaar in het Amsterdamse clubcircuit werkt.

De eerste ontnuchterende zonnestralen raken de daken van een populaire club aan het Leidseplein. De laatste trosjes feestgangers komen naar buiten gedropen en hijsen klungelig hun omgevallen fietsen omhoog om vervolgens wanhopig door hun contactenlijst te scrollen. Ze hopen op een after om de onvermijdelijke comedown nog iets langer te kunnen uitstellen.

Verderop sjokt een groep frisse personen via de achterdeur de verlaten club in, gewapend met emmers bleek, zwabbers en bezems. Mustapha doet dit werk al tien jaar, zijn collega's zelfs al vierentwintig jaar. Met stoïcijnse blikken trotseren zij ieder weekend in het onthullende licht van tl-buizen de obscene ravage en weerzinwekkende ellende van een uitgewoonde Amsterdamse uitgaansgelegenheid. Hun kalme gelaat contrasteert met het levensplezier van degenen die de club zo achterlaten. Vandaag heeft Mustapha een ziekmelding: "Iemand heeft een gebroken enkel". Met drie man doen ze er een halve dag over om de club brandschoon te krijgen. Nu gaat het nog langer duren.

Mustapha neemt een teug van zijn koffie en tuurt door de uitgestorven club. "Wij weten ook wel hoe het er op zo'n avond aan toe gaat hoor. Vroeger gingen wij ook uit tot diep in de nacht. Dan zopen we ons helemaal klem en nuttigden we zelfs het een en ander van de nachtapotheker. Wat ik me echter niet kan herinneren is dat ik mijn bierglas na gebruik gewoon in de hoek van de zaal pleurde. Laatst had iemand weer eens moedwillig de toiletpot gesloopt. Moedwillig ja, want daarvoor moet je echt flink je best doen. Geloof me."

Mustapha weet ook precies wie de schuldigen zijn bij zo'n incident. "Het studentencorps, dat zijn echt fucking aso's", vertelt hij. "Als je weet dat zij komen, kan je alvast nieuwe porseleinen toiletpotten bestellen. Dat die wc-bril eraf schiet, vooruit. Ik kan me best voorstellen dat twee mensen tijdens een ingewikkeld seksstandje het een en ander loswrikken. Maar op een gegeven moment moesten wij hier om de vier weken een complete porseleinen pot vervangen."

Volgens Mustapha komen die types komen alleen maar om te zuipen en te slopen. "Als wij de volgende ochtend binnenkomen is het hier één groot zwembad. Werkelijk alles is gehuld in een laag bier. Volgens mij gieten ze net zoveel pils naast hun mond, als erin. Nog zoiets: stel je staat lekker te dansen en je ziet twee decoratieve planten in de hoek staan. Blijkbaar is er dan een stem in je hoofd die zegt: Slinger dat ding door de club!" Mustapha wijst naar de hoeken van het podium. "Compleet gesloopt: de pot eraf, de plant ritueel gevierendeeld en verspreid in elke hoek van de club. Potgrond door de hele toko. Mensen komen hier toch voor hun gezelligheid? Waarom slopen ze planten?"

Een paar dagen hiervoor stond het schoonmaakteam nog tot hun enkels in de confetti. "Je hebt hier ook van die avonden dat promoters doodleuk een confettikanon meenemen . Als je kijkt op het plafond, zie je die troep nog steeds liggen. Kunststofconfetti is nog te doen, maar papier wordt nat en gaat plakken. Je kunt het niet met een plamuurmes één voor één van het plafond gaan afschrapen. Dan blijf je bezig."

Mustapha kijkt omhoog en wijst naar de muur voor ons. "Je kunt aan de zaal goed zien wat voor soort volk er is langsgekomen. Zie je die hoge wanden daar? Die hoeven we eigenlijk nooit schoon te maken, maar laatst zaten de bierspetters gewoon op vier à vijf meter hoog tegen de wanden aan. Bleek dat een vereniging – allemaal knullen met een zachte g – de boel had afgehuurd."

Wat betreft het verschil tussen mannen en vrouwen is Mustapha duidelijk: jongens zijn slordig en asociaal. Ondergezeken hokjes en kapotte wc brillen vind je eerder in het jongenstoilet dan bij de meisjes. "Maar áls het vies is bij de vrouwen, dan is het ook écht weerzinwekkend goor. Een tijdje geleden was het vrouwentoilet verstopt met een panty en een onderbroek. De hele pot was ingesmeerd met stront. Waarschijnlijk was het arme meisje ziek of zo dronken dat ze in haar broek gescheten heeft. Net als een detective vraag ik me dan af: wat heeft hier plaatsgevonden?"

Het merkwaardigste dat Mustapha ooit heeft aangetroffen, was in het vrouwentoilet. Het barpersoneel stond toen al op het punt om naar huis te gaan, totdat een van de medewerkers de toiletdeuren opende. "Ligt er een jongedame roerloos in haar eigen kots. Toen zijn we echt geflipt. We dachten namelijk dat ze dood was. Gelukkig was dat niet het geval, maar stel je voor dat wij pas veel later aan zouden komen of pas de volgende dag. Dan was iedereen dus naar huis gegaan. Dat arme meisje zou dan wakker zijn geworden in een compleet donkere zaal. Enfin: we hebben de ambulance gebeld en zij hebben haar wakker geschud. Dat moet toch traumatisch zijn voor zo'n kind."

Plots rent een klein muisje brutaal langs ons. Hij blijft even uitdagend staan en wandelt dan op zijn dooie gemak zijn holletje in. "Kijk", zegt Mustapha. "Daar kan je haast niks aan doen. Die geven hun eigen party's hier."

Coverbeeld is door de schrijver geschoten; foto van de wcpot is door Mustapha gemaakt.

Lees ook het verhaal van portiers en nachtbuschauffeurs.