Waarom Jonathan Reis nu clubloos in Brazilië zit

Jonathan Reis loopt rond in het huis van zijn schoonmoeder als ik hem bel. De aanvaller (29) is terug in zijn vaderland Brazilië, nadat hij jarenlang in Japan voetbalde. In 2017 spraken we elkaar voor het laatst voor een interview, en toen ging het lekker met hem. Hij had net een nieuw thuis gevonden bij de club Hokkaido Consadole Sapporo en scoorde weer als vanouds.

Reis vertelde toen over zijn liefde voor Japan en hoe zijn mentaliteit was veranderd ten opzichte van zijn jaren in Nederland bij PSV en Vitesse. Maar afgelopen seizoen kwam er onverwacht een einde aan zijn periode bij Hokkaido Consadole Sapporo. Een transfer naar FC Twente ketste vervolgens af, waarna Reis in december uit Japan vertrok. Nu zoekt hij vanuit Brazilië naar een nieuwe club.

VICE Sports: Hé Jonathan, hoe gaat het met je?
Jonathan Reis: Hé vriend, het gaat goed met mij, dankjewel. Ik zit hier nu met mijn familie in het huis van mijn schoonmoeder. Mijn huis in Belo Horizonte wordt verbouwd, dus ik moet wachten tot dat af is. We praten hier veel bij en eten churrasco. Het is goed hier. Maar ondertussen wacht ik ook op een nieuwe club. Zaakwaarnemers zijn voor me aan het kijken wat er mogelijk is.

Op wat voor club hoop je nu?
Misschien wordt het een club hier in Brazilië, in de Serie A, B of C. Anders ga ik waarschijnlijk weer terug naar Japan. Maar vanuit Brazilië is het makkelijker om straks de stap naar Nederland te zetten en dat wil ik nog steeds het liefst. Je weet dat ik nog jong was toen ik in Nederland speelde. Ik deed toen soms gekke dingen. Maar nu heb ik een andere mentaliteit. Nu zou het beter gaan.

Daar hebben we het de vorige keer inderdaad over gehad. Afgelopen zomer heb je nog met FC Twente gesproken. Waarom ging die transfer toen niet door?
De Japanse J-League staat internationaal laag aangeschreven, 61ste op de ranking van de FIFA. Nederland heeft een paar eisen voor spelers uit andere landen. Als je niet uit de EU komt, moet je international zijn of uit een competitie komen die gelijkwaardig aan die van Nederland wordt geschat. Zo’n competitie moet in de top 40 van de FIFA staan en die van Japan viel daar helaas buiten. Omdat ik ook geen international ben geweest, kwam ik dus niet in aanmerking voor een werkvergunning.

Hoe hard baalde je toen je daarachter kwam en het niet doorging?
Ik was heel gelukkig toen ik van Ted van Leeuwen hoorde dat FC Twente me terug naar Nederland wilde halen. Dus toen hij uiteindelijk vertelde dat het door die regels niet door kon gaan, was de teleurstelling des te groter. Nederland is mijn tweede huis. Tuurlijk heb ik er veel misdaan, maar ik was jong toen. Ik vind het echt jammer. Mijn vrouw en ik hebben het er nog vaak over, maar er was niks aan te doen.

De competities in Brazilië zijn hoger aangeschreven, dus als ik hier goed speel en een Nederlandse club me wil hebben, kan ik waarschijnlijk wel een werkvergunning krijgen. Vanuit Japan is de kans daarop nul procent. Ik hoop trouwens alsnog dat Ted met FC Twente terug naar de Eredivisie gaat, want Ted is een goed persoon.

Op welk niveau in Brazilië richt je je nu?
Misschien de Serie A, maar dat is wel moeilijk, dus anders de Serie B of misschien C. De salarissen liggen nu laag in Brazilië, terwijl ze in Japan weer beter zijn. Dus het is een moeilijke keuze. Het is ook een nadeel dat ze hier in Brazilië niet elke maand uitbetalen. Ze halen je, betalen je voor drie maanden en dan stopt het opeens. Het is slecht geregeld allemaal.

De laatste keer dat wij elkaar spraken speelde je nog voor Sapporo. Toen ging het lekker. Wat is er daarna misgegaan in Japan?
Het ging goed, omdat Japan op Nederland lijkt. De mensen zijn rustig en hebben alles op orde, en het was er veilig voor mijn kinderen. In Brazilië is dat niet zo, daarom mis ik Japan nu ook. Maar goed, afgelopen jaar verloor ik mijn basisplaats. We kregen een nieuwe trainer, Mihailo Petrović, en die gooide het team helemaal om. 2018 is een heel moeilijk jaar geweest voor mij.

De laatste maanden zat je bij Albirex Niigata, een club op het tweede niveau. Daar heb je geen minuut gespeeld. Hoe kwam dat?
Ik wilde daar weer wedstrijden gaan spelen, maar raakte precies toen geblesseerd aan mijn linkerhiel. Het was geen zware blessure, maar daardoor kon ik wel een tijdje alleen maar trainen en revalideren. Ik was pas fit toen we nog maar twee wedstrijden te spelen hadden. Maar de club wilde me niet toen meer laten spelen. Die blessure kwam precies op het verkeerde moment, dat was heel slecht voor mij. Nu ben ik trouwens wel weer beter, ik werk eraan met een fysiotherapeut en krachttrainer. Ik wil nog een laatste kans pakken om terug naar Nederland te keren.

Je hebt de droom nog niet opgegeven.
Nee, zeker niet. Ik geloof dat mijn gezin en ik terug naar Nederland zullen gaan. Ik doe mijn best en dan gaat het gebeuren, misschien in 2020 of 2021. Het is nog niet te laat.

Dit is een verhaal uit de rubriek Ongewenst Transfervrij, waarin VICE Sports profvoetballers aan het woord laat die graag weer willen spelen, maar door hun eigen fouten of botte pech geen club hebben. Zie hier alle verhalen uit deze serie.