Berry van Peer is de held die we nodig hebben

Gisteravond versloeg de 21-jarige darter Berry van Peer tijdens de Grand Slam of Darts zijn tegenstander Cameron Menzies met 5-4. Normaal gesproken zou dat een bericht zijn voor op pagina 7 van AD Sportwereld, een uitslag die was gedoemd om door iedereen vergeten te worden.

Maar er is de afgelopen dagen iets gebeurd, iets waardoor het er wel toe doet dat Berry gisteren won. Misschien wist je het al, en misschien wel niet, maar Berry van Peer uit Sprundel is onze nieuwe nationale held – allemaal dankzij de darteritus, een onwaarschijnlijke kwaal waaraan sommige darters lijden.

Darteritus is een stressverschijnsel dat ervoor zorgt dat darters op het moment suprême hun pijltje niet kunnen loslaten. Je staat voor het bord, maakt aanstalten om die pijlen in het bord te jagen, maar op het moment dat je zou moeten loslaten, verkrampt er een spier – het doet denken aan een paard dat vlak voordat hij over een hindernis zou moeten springen bedenkt dat-ie daar helemaal geen zin in heeft en abrupt tot stilstand komt. Er zijn enkele bekende darters die er last van hebben gehad en het fenomeen beperkt zich niet tot de dartsport. Onder boogschutters wordt het rozenvrees genoemd, en ook snookeraars en golfers kunnen te maken krijgen met spieren die plotseling niet meer doen wat ze zouden moeten.

Het is verleidelijk om lacherig over darteritus te doen. Het enige dat je als darter moet kunnen is een beetje pijltjes richting dat bord gooien, toch? Precies wat er niet lukt als de darteritus toeslaat. En dan die naam, die klinkt alsof-ie verzonnen is door iemand wiens kennis van de medische wetenschap ophoudt bij ‘roken is dodelijk.’

Dat darteritus beslist geen geintje is, bleek afgelopen weekend, toen Berry, de held van dit verhaal, in tranen uitbarstte toen hij merkte dat zijn pijlen niet meer uit zijn hand kwamen. En dat is best te begrijpen. Want wat blijft er nog over van een darter die geen pijlen meer kan gooien? Waarom sta je dan nog op dat podium, ergens ver van huis in een hal vol loeiende Britten? Als dat soort vragen door je hoofd gaan spoken, terwijl je dus al net het vermogen hebt verloren om dat ene ding te doen waar je zo goed in bent, heb je op z’n zachtst gezegd niet de beste avond van je leven.

Maar hoewel Berry zondagavond – mede dankzij de darteritus – roemloos ten onder ging tegen dartlegende Gary Anderson, stapte hij die avond als winnaar van het podium. Hij wist het op dat moment zelf nog niet, maar de mensen hadden hem, de haperende darter, in hun harten gesloten.

We zijn namelijk allemaal weleens Berry van Peer. Soms lukt het allemaal gewoon even niet. Het gevoel dat je vastloopt, dat iets dat je altijd deed zonder nadenken opeens niet meer lukt, zoals leren voor een tentamen, een simpele taak op je werk of houden van de persoon van wie je dacht dat het je geliefde was. De darteritus van Berry is een welkome herinnering aan het feit dat we vanzelfsprekende dingen niet voor lief moeten nemen, want er kan zomaar een moment komen dat de motor gaat haperen, en weet je dan nog wel wat je moet doen?

Berry van Peer is de perfecte held, juist vanwege zijn imperfectie. Berry leed opeens aan een gebrek dat niet weg te fotoshoppen valt. Iedereen kon er live op de televisie naar kijken. En Berry was er eerlijk over wat dat met hem deed, hij liet zijn tranen gewoon de vrije loop.

Gisteren moest Berry weer dat podium op. Ik kan me niet voorstellen dat hij er erg veel zin in had. En weer sloeg de darteritus genadeloos toe. Maar gisteren gebeurde er iets dat Berrys heldenstatus definitief bevestigde. Gisteravond was Berry de darteritus namelijk de baas, al ging dat bepaald niet vanzelf. Vooral tegen het einde van de westrijd – Berry had inmiddels 7 matchpoints tegen gehad – keerden zijn spieren zich tegen hem. Toen hij uiteindelijk zijn winnende pijl mocht gooien, moest hij zij al zijn krachten bijeen rapen om de dart de lucht in te sturen. Maar het lukte, hij raakte zijn dubbel en won. En dat is wat we van Barry kunnen leren. Als het even tegenzit moet je gewoon schijt hebben en doorsmijten. En als het dan uiteindelijk lukt mag je daar best een potje om janken.