Kom voor de housemuziek, blijf voor de zonsopgang: tien dagen op Mexico's BPM Festival

Foto's door Marjana Jaidi voor Cultivora

Elke januari neemt BPM Festival het Playa del Carmen resort aan de oostelijke kust van Mexico over, om de bezoekers tien dagen lang van recht-voor-je-raap machinemuziek te voorzien. Ik zal alvast iets toegeven: deep house is niet mijn ding, of tenminste, dat was het niet voor BPM. Maar mijn bedrijf, Cultivora, heeft dit jaar de officiële BPM Festival Guide geproduceerd. Dus na maanden van voorbereiding was het niets anders dan terecht dat ik erheen ging. Daarnaast ben ik helemaal van de festivals. En niet te vergeten: het is in een prachtig tropisch paradijs. Alleen is het in de winter behoorlijk moeilijk om daar te komen. Na oneindige vluchtvertragingen als gevolg van sneeuwstormen in minder geweldige plaatsen EN bagage te zijn verloren, had ik eindelijk Playa del Carmen bereikt. Maar er was nog één obstakel….

Het was het grootste deel van de week nat en somber, wat niet een groot probleem zou moeten zijn. Het heeft namelijk nog nooit geregend tijdens het festival in de zes jaar dat BPM bestaat. Toch waren ze goed voorbereid en werden er snel tenten geplaatst waar nodig.

Op dinsdag baande ik mij een weg naar Life + Death bij Mamita's Beach Club, waar Thugfucker de dag begon met een feestelijke sombrero op zijn hoofd.

De Life and Death familie was in volle kracht aanwezig. Vanaf links: Karm van Tale of Us, DJ Tennis, Hamilton Wright van Liaison Artists en een bezoeker van het festival. (Subtiele photobomb hoor).

Op woensdag nam Dirtybird het over bij Mamita's voor het eerste epische evenement van de week waar labelhoofd Claude Vonstroke de avond afsloot. Het feest was echt hartstikke leuk… vraag maar aan deze BPM-ers.

Een van de mensen die ik had ontmoet bij de Dirtybird showcase was Louis Catalano uit Long Island, New York. (geen familie van Jordan Catalano.) We raakten bevriend door zijn Electric Forrest t-shirt en toen bleek het dat we al een aantal dezelfde vrienden hadden.

THUMP: Waarom ben je naar BPM gekomen?
Louis: Ik ben dit jaar naam BPM gegaan omdat ik een grote passie voor muziek en cultuur heb. En waar is BPM? Mexico. Zuid Amerika. Cultuur.

Je weet dat Mexico in Noord Amerika is, toch?

Louis: Om eerlijk te zijn wel, maar het feit is gewoon dat we op een planeet zitten, er zijn geen scheidingen, er zijn geen lijnen, er is geen grens. Noord Amerika, Zuid Amerika, Mexico, Europa - het is één en dat is waar het om gaat. One love.

Ik denk dat het onderwijssysteem in Long Island niet zo'n sterk aardrijkskunde programma kent… In ieder geval was die avond nogal wazig. Op donderdag stonden we fris en vroeg op (en met fris en vroeg bedoel ik 15:00 uur) om Adrian Alahs en Adrian Naird aka Adriatique te interviewen.

THUMP: Hoe beïnvloed het reizen jullie creatieve proces?
Naird: Ik heb mijn eigen studio nodig om te kunnen werken. Ik vind het erg moeilijk om te werken in het vliegtuig omdat ik altijd nerveus ben tijdens het reizen.
Alahs: We proberen gewoon wat tijd door te kunnen brengen in de studio na het touren. Het gaat erom hoe je je tijd indeelt. Je krijgt ook weer nieuwe inspiratie van mensen die je tijdens het reizen ontmoet, dus het is goed om de studio in te duiken als je weer thuis komt.

Werken jullie samen met andere artiesten als jullie aan het touren zijn?

Naird: Ja zeker weten. In LA gaan we zeker contact op nemen met de Droog jongens van Culprit LA. Wat we hebben gehoord is dat zij best een coole studio hebben daar met veel spullen en we willen zeker wat dingen uitproberen.

Bij BPM zijn alle podia dicht bij elkaar zodat je gemakkelijk veel verschillende artiesten kan bekijken. Voor de zevende nacht van BPM heb ik zes dj's bij drie verschillende locaties bekeken: Guti bij Coco Maya voor Planet E Meet This & That, Adriatique bij Blue Parrot voor de Diynamic showcase, Nicola Moudaber bij Lost Avenue voor In the Mood, toen terug naar Blue Parrot voor Solomun en nog een laatste stop bij Coco Maya voordat ik de avond afsloot bij Lost Avenue met Chris Liebing. Toen pakte ik mijn eerste BPM zonsopgang mee…

…. maar niet iedereen was even enthousiast om de hele nacht wakker te zijn gebleven, zoals je hier onder kunt zien.

De volgende dag ging ik naar Kool Beach om het einde van Never Say Never nog te kunnen zien. Sasha stond achter de draaitafel en ik ontmoette (vanaf links) Bianca, Alejandro, Chanel en Arian uit Montreal.

THUMP: Wat zouden jullie als advies geven voor de mensen die volgend jaar naar BPM gaan?
Chanel: Mucho alcohol! Mucho! Arriba, arriba, abajo, al centro…
Arian: Je moet de dj's opzoeken en precies weten wanneer ze draaien…
Chanel: Je moet een polsbandje hebben!
Alejandro: Mijn advies is wodka, tequila, rum…
Chanel: Polsbandjes!
Alejandro: …. gin, wat je maar wilt. Kom hierheen! We gaan het leuk hebben!

Voor de festiviteiten van vrijdagnacht was er maar een optie in mijn hoofd: het Innervisions feest bij Blue Venado. Dixon - samen met Åme een van de founding fathers van Innervisions - draaide mijn favoriete set van de week (luister maar naar zijnEssential Mix en dan snap je waarom). De locatie was in Punta Venado, vijf mijl van Playa del Carmen. Om daar te komen moet je een halve mijl op een hobbelige weg rijden en vervolgens nog lopen of een pendelbus nemen voor het laatste stuk. Het was het waard. Hieronder is een foto die ik heb genomen van de locatie, na het feest.

Terwijl Dixon draaide begon de lucht al rood te kleuren van de zonsopkomst.

Een aantal BPM artiesten kwamen ook op het feest af. Lauren Lane (links) was daar een van.

Het uitzicht -en de gehele ervaring- was onwerkelijk. Ik voelde me ongelofelijk gelukkig om daar op dat moment te zijn.

Na twee opeenvolgende zonsopgangen, kan ik niet geloven dat ik nog energie had voor een feest overdag, maar ik kreeg het voor elkaar om mijzelf naar All Day I Dream met Lee Burridge te slepen. Hier is hij in een wilde gaas-outfit.

Na een hele lange power nap was ik klaar om naar Day Zero te gaan. Een buiten-BPM evenement dat plaatsvind naast Maya ruïnes. (later kwam ik erachter dat het replica's waren)

Ik zat op een van de drie Maya bouwwerken voor mijn derde zonsopkomst op rij met muziek van Damian Lazarus op de achtergrond. Na tien dagen, die nachten door te hebben gehaald, 2000+ foto's te hebben gemaakt en dat alles zonder drugs te hebben gebruikt, voelde mijn laatste dag op BPM zo:

Maar eigenlijk zag ik er zo uit! Zie je, zonnebrillen zijn voor alles de oplossing.

Voor meer van Marjana's wilde avonturen tijdens BPM kan je haar volledige verslag checken op Cultivora.