Het terugroepen van de Samsung Galaxy Note 7 is een ramp voor het milieu

Het falen van de Samsung Galaxy Note 7 is naast een tragedie voor het bedrijf, ook een ramp voor het milieu – het maakt niet eens uit wat Samsung besluit te doen met de 2,5 miljoen geproduceerde toestellen.

Dinsdagochtend kondigde Samsung aan dat het bedrijf permanent is gestopt met de promotie van de Galaxy Note 7, en vroeg aan klanten om de apparaten in te ruilen voor een ander toestel of geld. Een woordvoerder van Samsung vertelde me dat de telefoons nooit meer worden gerepareerd, opgeknapt of opnieuw verkocht: "We hebben een proces om de telefoons veilig weg te gooien," vertelde het bedrijf.

Dat klinkt logisch, maar het is helaas zo dat naast het ding bij het afval gooien of zelfs dumpen in de rivier, recyclen het ergste is dat met een smartphone kan gebeuren.

Er zijn twee belangrijke dingen waar je hierbij aan moet denken: ten eerste wegen smartphones minder dan een halve kilo, terwijl in 2013 door de Institute of Electrical and Electronics Engineers werd berekend er circa 75 kilo ruw mijnmateriaal nodig is voor de gemiddelde telefoon. Die hoeveelheid is sowieso groter voor de Note 7, aangezien dit zowel de grootste als meest geavanceerde smartphone allertijden is. Ten tweede gaat een groot deel van dit mijnmateriaal meteen verloren.

We zijn erg slecht in het recyclen van smartphones – van de 50 elementen die in de Note 7 zitten, kunnen we slechts een dozijn recyclen. Vooral de zeldzame elementen gaan hierbij verloren, die meestal ook nog het meest milieuonvriendelijk zijn en de meeste arbeid kosten om te produceren.

Benjamin Sprecher, een postdoc die de extractie van zeldzame metalen in recyclen bestudeerd aan de Universiteit Leiden, vertelde in een e-mail: "Smartphones worden niet echt gerecycled (de zeldzame elementen in ieder geval), dus je verliest heel veel interessante spullen met smartphones."

Alex King, directeur van het Department of Energy's Critical Materials Institute aan het Ames laboratorium, vertelde me dat "recycling in de kinderschoenen staat."

In het recycleproces gaan dingen verloren als "indium (gebruikt voor touchscreens), zeldzame materialen zoals neodymium in de magneten in de speaker en microfoon. Kobalt uit Congo in de batterij," vertelde Kyle Wiens, directeur van iFixit, aan mij. (Samsung vertelde pas in de Washington Post dat de productieketen Congolese kobalt gebruikt, maar zei dat het er wel voor probeert te zorgen dat het niet word gewonnen door mishandelde werknemers of kinderen.)

"Deze materialen hebben allemaal een grote impact op het milieu, maar ook op de levens van de mensen in de mijnbouw," zegt Wiens. "Om te moeten zeggen dat alles meteen naar de recycler moet zonder gebruikt te worden is erg treurig."

Het grote verlies van materialen is de reden dat smartphones normaal niet worden gerecycled, ook niet na een paar jaar – ze worden hersteld en opnieuw verkocht aan telefoonverzekeringsbedrijven en klanten in opkomende markten. Dit komt omdat het herbruikbare deel van een smartphone maar een paar euro waard is: het is veel duurzamer en winstgevender om een smartphone langer te gebruiken dan om deze te demonteren en voor iets anders te gebruiken.

Er is misschien een klein voordeel op dit gebied: zoals olievlekken wetenschappers de mogelijkheid geven om nieuwe opruimtechnieken te testen, kan het op grote schaal terughalen van smartphones ervoor zorgen dat we ze beter leren recyclen.

Nadat hij de telefoon uit elkaar heeft gehaald en de componenten heeft geanalyseerd, vertelde Wiens dat er rond de 225 kilo aan ruwe materialen worden gebruikt om de telefoon te maken, waarvan het meeste verloren gaat. De reserves van veel van deze zeldzame mineralen slinken ook in hoog tempo, wat erop neerkomt dat het erg slecht is om een gloednieuwe telefoon meteen te recyclen.

Samsung heeft voor de Note 7 grondstoffen uit de Aarde gehaald, verscheept naar fabrieken, het product gemaakt, deze naar klanten verscheept, en het waardevolle product daarna meteen veranderd in veel minder waardevolle recyclebare materialen. Daar komt nog bovenop dat voor het terug transporteren van de telefoons ook nog brandbestendige dozen en handschoenen moeten worden gemaakt.

Maar goed, hoeveel schade brengt dit toe aan het milieu? Als je naar het grote plaatje kijkt, is dit slechts een kleine druppel in de alsmaar toenemende hoeveelheid verontreinigende troep die mensen produceren.

"Het is natuurlijk een gigantische verspilling van grondstoffen. Maar je moet kijken naar het totaalplaatje. Eigenlijk is alles wat we doen in het Westen een grote verspilling van grondstoffen, dus is dit iets om specifiek boos van te worden?" zei Sprecher. "2,5 miljoen is een klein deel van de hele smartphonemarkt, wat opnieuw slechts een fractie is van de algemene metalenmarkt. Dus het is niet echt relevant als je kijkt naar het milieu of de grondstoffen."

Dus laten we het in plaats van een onherstelbare milieucatastrofe, beschrijven als een voorkombare verzieking van het milieu, waar alle smartphoneontwikkelaars van moeten leren.

Ik noem het voorkombaar, omdat het probleem met de Note 7 niet alleen een ongelukkige ontwikkelingsfout was, maar ook kwam door het gebrekkige design. Om een nóg betere telefoon met een toonaangevende batterij te maken, lijmde Samsung de batterij vast aan de telefoon. Hierdoor is het heel erg lastig om de batterij eruit te halen voor reparatie of recycling. Aangezien Samsung aan CNET heeft bevestigd dat het probleem in de batterij zit, had vervanging van de batterij de oplossing geweest.

"Als Samsung iedereen gewoon een nieuwe batterij had kunnen geven, die 95 procent van de capaciteit heeft en dus veilig is, was alles goed geweest," zei Wiens.

King wees ook op de fout in het design als belangrijk probleem.

"Bedenk je hoe makkelijk het had kunnen zijn om de problemen op te lossen, als de batterij er gewoon makkelijk uit kon," zei hij. "Het aanpakken van de veiligheid door batterijen verwijderbaar te maken in de toekomst heeft als bijkomend voordeel dat de telefoons makkelijker te recyclen zijn."

Smartphoneontwikkelaars stellen dat consumenten nauwelijks de eigen batterij vervangen, terwijl batterijen met een langere levensduur staan hoog op de wensenlijst van de consument. Maar de rotzooi van Samsung laat zien dat er meer redenen zijn om batterijen makkelijker vervangbaar te maken.

"Dit zal niet de laatste keer zijn dat een batterij oververhit raakt en ontploft. We bouwen kleine bommen in elk elektronisch apparaat, en er zijn veel scheikundige uitdagingen," zei Wiens. "De batterijen in deze telefoons zijn op 90 procent van de theoretische maximum aan energie die je in deze chemie kan stoppen. Als je dat probeert te verhogen naar 91 procent, moet je de afweging maken tussen de levensduur van de batterij en de veiligheid. We zetten de grens steeds verder onder druk met elke nieuwe generatie aan telefoons."