Volle maan in Santa Fe

Zo op het eerste gezicht is Santa Fe deels een tourist trap, deels een uitvalbasis voor stressy Californiërs en deels de thuisbasis van een specifiek soort inwoner van New Mexico. Een beetje het type dat z’n septemberavonden gebruikt om dronken te worden in een uitgedroogde rivier om je vervolgens lastig te vallen als je alleen naar huis loopt. Daarover later meer in dit stuk.

De avond begint met Olaf Breuning’s rook-show waarna Nite Jewel het kleine podium op de oude boerenmarkt betreedt. Na haar speelt Handsome Family. Zij zijn local heroes. Ze horen hier thuis en dat is te merken ook.

Hoe is Santa Fe, vraag ik een dame in het publiek.

“Het is een plek waar vrouwen nooit hoge hakken dragen en mannen nooit dansen.”

Buiten staat een Levis® tent met wat van de gecustomizede apparatuur waar ik mee mag werken als de trein morgen vertrekt. De medium format Instagram camera en de Instagram super-8 zien er een beetje afgeleefd uit, maar goed, datzelfde geldt voor iedereen die vanaf het begin op de trein zit. De lange nachten, een continu bewegende trein en die 5:01 happy hours (en alle andere happy hours) beginnen hun tol te eisen.

THEESatisfaction is de beste act van de avond, al zou het ook kunnen zijn dat ik dit vindt omdat ik er tussenuit kneep voordat Cat Power begon omdat ik amper meer in staat was om te bewegen. Probeer maar eens in de festival spirit te komen als je door 8 verschillende tijdzones heen aan het knallen bent.

Op weg naar huis kom ik langs de droge rivierbedding waar de mensen nu niet alleen meer dronken zijn, maar ook sex hebben. Een smoezelige gast komt naar me toe.

“Deze weg kun je beter niet nemen rond dit tijdstip. Er zijn allerlei gasten aan de drugs en die kunnen behoorlijk vervelend worden. Hij wijst naar de volle maan. “It brings all the goonies out.”

Terwijl we even staan te wachten onder een afdakje komen er twee gasten langs die al zwaaiend met stokken auto’s aan het mollen zijn terwijl ze huilen als een stelletje wolven. De smoezelige gast heet Seamas Navarra. Hij wandelt door verschillende staten heen en verkoopt een gebundeld, photozine-achtig boekje met gedichten. New Mexico is de 28e staat die hij doorkruist. En voordat je medelijden begint te krijgen, hij verdient (als de mensen een beetje gul zijn) ongeveer 100$ per avond.

“Hoe kan ik je terugbetalen” vraag ik.

“Door een boekje van m’n gedichten te kopen”, antwoordt hij.

Ik heb alleen niet echt iets bij me. M’n portemonnee zit vol met Euro’s, wat Poolse Zlotys en Duitse metrokaartjes.

“Wat zeg je er van als ik in plaats daarvan jou en je poëzie op VICE zet?”

 “Echt. Dat zou te gek zijn man.”

“No worries Seamas. En nog een fijne avond.”

And though there are those

who will,

who will roll their eyes

and scoff at these words

that I pray.

And I do so pray

that beauty will touch their soul,

unlock the cage,

and free their spirit

from its shallow,

shallow grave.

Voor meer info over het project ga je naar http://levi.com/makeourmark.