De 22-jarige student kreeg uiteindelijk te maken met een onbetrouwbare partner en was het wereldje helemaal zat. Gregor stapte uit de ondergrondse pokerscene en VICE Sports sprak met hem.
VICE Sports: Ha Gregor, heb je zelf ook gepokerd ?
Gregor: Ja, voordat ik toernooien organiseerde, pokerde ik al twee jaar. Toen gebeurden al de gekste dingen. Een boze man verloor een keer een potje, stond op, gooide de pokertafel omver en schreeuwde luidkeels in het rond. Een tegenstander was helemaal klaar met die gast en haalde een machete tevoorschijn. Toch liep het met een sisser af. In de ondergrondse pokerwereld wordt veel geblaft, maar weinig gebeten. Waarom ging je vervolgens illegale pokertoernooien organiseren ?
Ik was te slecht om echt veel geld te verdienen als pokerspeler. Bovendien was ik nog niet zo ver met mijn studie en kon dus wel wat geld gebruiken. Ik besloot samen met een partner pokertoernooien te organiseren. We kenden genoeg spelers om eerlijke en goede toernooien op te zetten. Het ging dus gewoon om geld. Hoe zag een normale avond in het achterkamertje eruit ?
Meestal gingen we ‘s avonds om acht uur open. Er werd gespeeld tot de spelers geen zin meer hadden. Meestal was dit tot een uur of vier, maar soms ging het ook door tot tien uur ‘s ochtends. Ook waren er spelers die pas om vijf uur ‘s nachts binnen strompelden. De meesten bleven gewoon tot ze kapot waren en niet nog meer geld wilden lenen.
Gregor: Ja, voordat ik toernooien organiseerde, pokerde ik al twee jaar. Toen gebeurden al de gekste dingen. Een boze man verloor een keer een potje, stond op, gooide de pokertafel omver en schreeuwde luidkeels in het rond. Een tegenstander was helemaal klaar met die gast en haalde een machete tevoorschijn. Toch liep het met een sisser af. In de ondergrondse pokerwereld wordt veel geblaft, maar weinig gebeten. Waarom ging je vervolgens illegale pokertoernooien organiseren ?
Ik was te slecht om echt veel geld te verdienen als pokerspeler. Bovendien was ik nog niet zo ver met mijn studie en kon dus wel wat geld gebruiken. Ik besloot samen met een partner pokertoernooien te organiseren. We kenden genoeg spelers om eerlijke en goede toernooien op te zetten. Het ging dus gewoon om geld. Hoe zag een normale avond in het achterkamertje eruit ?
Meestal gingen we ‘s avonds om acht uur open. Er werd gespeeld tot de spelers geen zin meer hadden. Meestal was dit tot een uur of vier, maar soms ging het ook door tot tien uur ‘s ochtends. Ook waren er spelers die pas om vijf uur ‘s nachts binnen strompelden. De meesten bleven gewoon tot ze kapot waren en niet nog meer geld wilden lenen.
Advertentie
Foto door Wikimedia.
Om wat voor bedragen ging het ?
We speelden altijd met cash. De blinds lagen meestal op een of twee euro. Om je in te kopen was je minimaal 50 euro kwijt en er zat geen limiet op de inleg. Het begon altijd rustig, maar op het einde van de nacht lag er altijd meer dan 3.000 euro op tafel. Als de spelers met een hogere minimale inzet wilden spelen kon dat ook. De combinatie van onverschrokken spelers en mensen met een dikke portemonnee zorgde vaak voor potjes waarin meer dan duizend euro per persoon werd ingelegd. Voor buitenstaanders klinkt dat bizar, maar als je ‘s nachts met een goede reeks bezig bent, kun je de volgende ochtend gewoon een mooie cabrio kopen. En daar deed iedereen het natuurlijk voor. Toch waren het uiteindelijk altijd dezelfde mensen die er met vette bedragen vandoor gingen. Vooral doordat veel pokerspelers net zo lang bleven zitten totdat ze al hun gewonnen geld weer hadden verbrast. Geluk kan natuurlijk geen kwaad bij het spelletje, maar poker blijft ook een kwestie van kwaliteit. Wie beter speelt, die wint. Kreeg je altijd met dezelfde mensen te maken ?
Vaak wel. Vooral bij de werklozen en de mensen met een laag inkomen vroeg je je wel eens af hoe ze nu weer aan het geld kwamen. Af en toe krijg je ook crimineel tuig binnen. Een keer kwam er een man binnen die nepgeld verkocht. Briefjes van 500 voor 250 euro per stuk. Ze zagen er ontzettend realistisch uit, maar daar doe ik niet aan. Waren er ook wel eens pokerspelers die zich verschrikkelijk gedroegen of je de stuipen op het lijf joegen ?
Iedereen had respect voor mij, omdat ik boven de groep stond. Ik had dus nooit echt problemen met anderen. De spelers onderling soms wel. Een man met een grote bek kreeg van een tegenstander eens een flink pak slaag. Dat gebeurt nou eenmaal als je zulke persoonlijkheden in huis haalt. Er kan wel eens iemand te keer gaan. Nu we het toch over de stress van het vak hebben: wat gebeurt er als de politie langskomt ?
Dat is bij mij gelukkig niet gebeurd. Een jongen die een paar straten verderop een toernooi organiseerde, kreeg wel bezoek van de politie. Tijdens het verhoor heeft hij zijn mond dichtgehouden en een paar valse namen opgegeven van betrokken personen. Voor zover ik weet is het daarbij gebleven. Je moet voorzichtig blijven. Flyeren op straat zit er niet in.
We speelden altijd met cash. De blinds lagen meestal op een of twee euro. Om je in te kopen was je minimaal 50 euro kwijt en er zat geen limiet op de inleg. Het begon altijd rustig, maar op het einde van de nacht lag er altijd meer dan 3.000 euro op tafel. Als de spelers met een hogere minimale inzet wilden spelen kon dat ook. De combinatie van onverschrokken spelers en mensen met een dikke portemonnee zorgde vaak voor potjes waarin meer dan duizend euro per persoon werd ingelegd. Voor buitenstaanders klinkt dat bizar, maar als je ‘s nachts met een goede reeks bezig bent, kun je de volgende ochtend gewoon een mooie cabrio kopen. En daar deed iedereen het natuurlijk voor. Toch waren het uiteindelijk altijd dezelfde mensen die er met vette bedragen vandoor gingen. Vooral doordat veel pokerspelers net zo lang bleven zitten totdat ze al hun gewonnen geld weer hadden verbrast. Geluk kan natuurlijk geen kwaad bij het spelletje, maar poker blijft ook een kwestie van kwaliteit. Wie beter speelt, die wint. Kreeg je altijd met dezelfde mensen te maken ?
Vaak wel. Vooral bij de werklozen en de mensen met een laag inkomen vroeg je je wel eens af hoe ze nu weer aan het geld kwamen. Af en toe krijg je ook crimineel tuig binnen. Een keer kwam er een man binnen die nepgeld verkocht. Briefjes van 500 voor 250 euro per stuk. Ze zagen er ontzettend realistisch uit, maar daar doe ik niet aan. Waren er ook wel eens pokerspelers die zich verschrikkelijk gedroegen of je de stuipen op het lijf joegen ?
Iedereen had respect voor mij, omdat ik boven de groep stond. Ik had dus nooit echt problemen met anderen. De spelers onderling soms wel. Een man met een grote bek kreeg van een tegenstander eens een flink pak slaag. Dat gebeurt nou eenmaal als je zulke persoonlijkheden in huis haalt. Er kan wel eens iemand te keer gaan. Nu we het toch over de stress van het vak hebben: wat gebeurt er als de politie langskomt ?
Dat is bij mij gelukkig niet gebeurd. Een jongen die een paar straten verderop een toernooi organiseerde, kreeg wel bezoek van de politie. Tijdens het verhoor heeft hij zijn mond dichtgehouden en een paar valse namen opgegeven van betrokken personen. Voor zover ik weet is het daarbij gebleven. Je moet voorzichtig blijven. Flyeren op straat zit er niet in.
Advertentie
Foto door Jan Auer.
Hoeveel heb je verdiend ? En wat waren je inkomsten en uitgaven ?
Het achterkamertje van de kroeg kostte eerst 25 en daarna 50 euro per avond. Daarnaast gaf ik nog twintig euro uit aan sigaretten en 80 euro voor eten. Dus we gaven ongeveer 150 euro per avond uit. We deelden zelf de kaarten om geld te besparen. Bij elke ronde kaarten kregen wij vijf procent met een maximum van tien euro per rondje. We verdienden tussen de 70 en 110 euro per uur. Op welke manier hadden de toernooien invloed op je privéleven ?
In het weekend was ik alleen maar met toernooien bezig. Dan had ik geen privéleven. De rest van de tijd heb ik een beetje gelanterfant. Ik deed zoveel mogelijk pokertoernooien en als ik vrij had genoot ik van de vrijheid. Ik heb verder eigenlijk niets gedaan. De toernooien waren het belangrijkste in mijn leven. Waarom ben je gestopt ?
Ik merkte natuurlijk dat ik flink geld verdiende, maar ik begon van mezelf te walgen. Gewoon omdat ik dag in dag uit deel uitmaakte van die wereld. Bovendien gedroeg mijn partner zich heel dom en was continu onder invloed of hing rond in een bordeel. Ik moest het spel dan altijd in mijn eentje leiden en dat werd me teveel. Na drie maanden was ik er klaar mee. Ik wil nooit meer in dat circuit terechtkomen. Hoe kijk je nu terug op die drie maanden ?
Het is vooral een les geweest om alleen zaken te doen met mensen die je vertrouwt. Dat leven dat ik had is me die paar euro per uur niet meer waard. Wat doe je tegenwoordig ?
Een tijd lang zat ik behoorlijk krap bij kas. Ik had een vette schuld en maakte me altijd zorgen of ik de volgende dag wel eten kon kopen. Toch wilde ik niet terug naar die duistere wereld. Ondertussen gaat alles goed. Ik ben gestopt met mijn studie, maar poker nu online en verdien daar mijn geld mee. Later wil ik graag een bedrijf beginnen. Ik zeg liever niet in welke branche, omdat dan misschien iemand erachter komt wie ik ben.*De naam van Gregor is gefingeerd om zijn identiteit te beschermen. Zijn echte naam is bij de redactie bekend.—Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.
Het achterkamertje van de kroeg kostte eerst 25 en daarna 50 euro per avond. Daarnaast gaf ik nog twintig euro uit aan sigaretten en 80 euro voor eten. Dus we gaven ongeveer 150 euro per avond uit. We deelden zelf de kaarten om geld te besparen. Bij elke ronde kaarten kregen wij vijf procent met een maximum van tien euro per rondje. We verdienden tussen de 70 en 110 euro per uur. Op welke manier hadden de toernooien invloed op je privéleven ?
In het weekend was ik alleen maar met toernooien bezig. Dan had ik geen privéleven. De rest van de tijd heb ik een beetje gelanterfant. Ik deed zoveel mogelijk pokertoernooien en als ik vrij had genoot ik van de vrijheid. Ik heb verder eigenlijk niets gedaan. De toernooien waren het belangrijkste in mijn leven. Waarom ben je gestopt ?
Ik merkte natuurlijk dat ik flink geld verdiende, maar ik begon van mezelf te walgen. Gewoon omdat ik dag in dag uit deel uitmaakte van die wereld. Bovendien gedroeg mijn partner zich heel dom en was continu onder invloed of hing rond in een bordeel. Ik moest het spel dan altijd in mijn eentje leiden en dat werd me teveel. Na drie maanden was ik er klaar mee. Ik wil nooit meer in dat circuit terechtkomen. Hoe kijk je nu terug op die drie maanden ?
Het is vooral een les geweest om alleen zaken te doen met mensen die je vertrouwt. Dat leven dat ik had is me die paar euro per uur niet meer waard. Wat doe je tegenwoordig ?
Een tijd lang zat ik behoorlijk krap bij kas. Ik had een vette schuld en maakte me altijd zorgen of ik de volgende dag wel eten kon kopen. Toch wilde ik niet terug naar die duistere wereld. Ondertussen gaat alles goed. Ik ben gestopt met mijn studie, maar poker nu online en verdien daar mijn geld mee. Later wil ik graag een bedrijf beginnen. Ik zeg liever niet in welke branche, omdat dan misschien iemand erachter komt wie ik ben.*De naam van Gregor is gefingeerd om zijn identiteit te beschermen. Zijn echte naam is bij de redactie bekend.—Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.