De ultieme gids voor de eerste stappen in jouw studentenstad: Nijmegen

Beginnen aan een studie is een enge aangelegenheid, en het maken van een eerste stap in een nieuwe stad al helemaal. De komende weken vragen wij onze favoriete mensen uit grote studentensteden wat jij in je nieuwe stad moet gaan doen en laten om jezelf zo snel mogelijk thuis te voelen. Geen corpsballen, geen citymarketeers, geen overenthousiaste vertegenwoordigers van studieverenigingen. Gewoon, echte mensen, met echte tips. Met vandaag in de hoofdrol: Viccens uit Nijmegen.

Hier wat fun facts over Nijmegen: het is de oudste stad van het land, de Radboud Universiteit staat daar, De Staat (met hoofdletters) kreeg ooit een miljoen euro van de staat (zonder hoofdletters) om het culturele bestaan aldaar een beetje op te kalefateren en Viccens woont er nu al langer dan tien jaar, is rapper, maakt af en toe kleding en bracht dit jaar nog de EP ​​Stamina uit. Je kunt hem ook kennen als helft van Victoire x Festus, een (muziek)video-productieduo dat een hele sloot clips en projecten uitbracht. 

Hij deed zelf een opleiding grafische vormgeving in Boxtel, maar voelt zich onmiskenbaar thuis in zijn nieuwe stad. Nijmegen staat hem ook goed: hij steekt naar iedereen die hij een beetje kent – voorbijgangers, een maatje in een tattooshop, wat gasten in een auto – z’n duim op, gemoedelijk, zoals buschauffeurs die elkaar kruisen.

De eerste stop op de route is, vanzelfsprekend, Doornroosje. Het poppodium ligt pal naast het station, maar het is nu moeilijk om memorabele herinneringen op te halen aan shows, omdat alles door de coronamaatregelen al zo lang niet meer op volle toeren kan draaien. Dat steekt vooral bij Vic omdat Doornroosje, toen het nog in een ouder en vervallen pand een stuk verderop zat, zo’n blijvende indruk op hem heeft gemaakt. “Toen ik hier net kwam, in de tijd van de beatbattles, waren de hiphopfeestjes in Doornroosje legendarisch. Ook grime was eventjes heel groot in Nederland. Ik heb er een show van Skinto gezien, en van Zwart Licht in hun prime. Ik hoop dat dat gevoel ook voor een nieuwe generatie kan komen hier.”

We lopen door het Kronenburgerpark als Vic vertelt over zijn relatie met de studenten in de stad. “Het is leuk dat ze er zijn, maar het is ook lomp, soms. Er is een straat, de Molenstraat, waar alle studenten samenkomen. Daar kan het er heel dronken en plat aan toegaan. Dan zie ik ze schreeuwen tegen het personeel in de FEBO of matten met elkaar. Het is wel leuk voor ze, denk ik – ik kom zelf namelijk niet binnen in die kroegen daar. Ik word gewoon geweigerd. En de keren dat ik dan wel binnen werd gelaten, werd er ook gelijk Snoop Dogg gedraaid. Super-obvious.”

De Molenstraat vermijdt hij dus liever. Plekken voor een goede party, zodra het weer volledig mag, zijn volgens hem Merleyn, een kleinere dependence van Doornroosje, en een plek die De Achtertuin heet, wat een soort stadsoase is. Niet te vergeten is Hubert, een soort culturele broedplaats net buiten het centrum van de stad, waar je uiteraard kunt tanken, maar waar ook films worden vertoond en avonden worden georganiseerd waarop je bijvoorbeeld als beginnende muzikant in gesprek kan met experts over hoe je het beste naar je release toewerkt. 

Vanuit het park lopen we door de Lange Hezelstraat richting de Grote Markt, waar we stoppen bij Gator Film & Game Merchandise, een walhalla voor filmnerds waar je niet alleen zo’n dertig verschillende toverstokken uit Harry Potter kan kopen, maar bijvoorbeeld ook een kniehoog beeld van Sonic. Musthaves voor in je studentenkamer; niets schreeuwt immers zo hard seks als een kamer van zes vierkante meter die je deelt met meerdere standbeeldjes van Saruman the White uit Lord of The Rings. 

We lopen verder richting de Stevenskerk. Alles in Nijmegen loopt omhoog of omlaag, en aan de voet van de kerk, onderaan de trap, zit een kleine juwelier, waar Vic graag komt. Binnen treffen we Hafiz, die graag wil dat we foto’s maken, maar hij is net z’n winkel opnieuw aan het inrichten, omdat de schoolkinderen uit de buurt stenen van hem jatten. Als Viccens vraagt of het verder wel goed gaat, valt er een korte stilte. Hafiz komt uit Afghanistan, en de huidige situatie gaat hem erg aan het hart. Hij is zelf Amerikaans staatsburger en woont nu al lang in Nederland, maar hij probeert elke dag contact te hebben met zijn neef die daar nog wel zit. Het allerliefste zou hij er nu op uitgaan om op verschillende plekken in Europa zilver in te kopen, maar dat zit er helaas nog niet in. 

De volgende stop is Café de Plak, een begrip in Nijmegen. Het was het eerste homocafé van de stad, maar werd vooral bekend vanwege zijn rol in de Piersonrellen. In Café de Plak onderhandelden de krakers met de gemeente en werden de gewonde demonstranten weer opgelapt. Maar voor Viccens staat het vooral bekend om iets anders. “Ja man, kaasgehakt. Je moet hier kaasgehakt eten. Het is… je weet toch hoe, ja, nee het is moeilijk uit te leggen. Maar dat is echt een specialiteit hier. Er worden trouwens ook zieke feestjes gegeven hier in de kelder en ik heb er zelf ook weleens opgetreden. Ik kan me ook herinneren dat ik hier op een feestje was waar alleen Turkse psychedelica werd gedraaid. Echt zo’n plek waar het zweet van het plafond druipt en waar alles plakt.”

Aan de overkant van de straat zit Toko Tajmahal. Een hele diepe toko, met achterin een grote slagerij. Het beste vlees van de stad, volgens Vic: “En goedkoop ook, echt fijn. Dat is sowieso een tip die ik mee wil geven aan studenten: blijf altijd boodschappen doen, je hoeft echt niet zo vaak uit eten als je denkt.”

Omdat een mens toch moet eten, halen we een panini met sucuk en een meergranen triangel tonijn bij New Point op de kop van de Molenstraat, vooral omdat Surinaamse broodjestent Rini’s nog niet open is. Terwijl we dat opeten hebben we het over de mogelijkheden om jezelf als jonge artiest of ‘creatieveling’ te ontwikkelen in de stad. 

“Je hebt hier de Cultuur Academy, waar ik hele goede dingen over hoor. Wij hebben daar zelf helaas nooit gebruik van gemaakt, omdat we niet wisten dat het er was, maar dat schijnt een hele goede plek te zijn om aan te kloppen voor hulp. En ken je Aziz nog? Aziz van Aalst. Hij heeft wat dingen uitgebracht op Noah’s Ark. Hij is nu een soort talentontwikkelaar bij Doornroosje en hij kan je sowieso helpen als je iets wil organiseren. Net als Simon Mamahit, die actief bezig is om artiesten uit de stad bij te staan, en Cees de Beer. Hij is nachtburgemeester, maar heeft ook Mensen Zeggen Dingen opgezet – een plek voor poëzie en spoken word. En Open Source Radio is sowieso een hele goeie plek voor beginnende dj’s, waar je kan leren van mensen die het al heel lang doen.”

“Mensen in Nijmegen zijn benaderbaar, maar je moet wel weten dat ze er zijn. En andersom ook: in de lockdown werden wij benaderd door een organisatie uit Rotterdam om een online festival op te zetten, maar hoorden we niets vanuit onze eigen stad. Dus als je iets wil doen, moet je de contacten wel zelf leggen.” 

Na het broodje lopen we langs Habbekrats, een van de sickste kringloopwinkels van de stad en hoogstwaarschijnlijk de beste plek om je nieuwe inboedel te scoren. Er staan kasten vol rooms-katholieke Jezusbeelden en aan de muur hangen ingelijste albumhoezen van George Baker – de twee elementen waar de hedendaagse interpretatie van feng shui met z’n gehele gewicht op steunt. 

Zeker op een zonnige dag als deze is de Waal het hoogtepunt van de stad. Terwijl we daar heen lopen, bespreken we nog iets essentieels en tevens het hoogtepunt van het jaar: de feesten rondom de Vierdaagse. “De Vierdaagse is een soort enorm festival. Zo voelt het ook: elk jaar zijn er vrienden van me die één dag willen komen, maar iedereen blijft altijd langer plakken. Door de hele stad zijn verschillende podia met verschillende genres muziek, maar wat je echt niet mag missen is het uitzwaaien van de lopers. Dan heb je een hele nacht zitten zuipen en sta je langs de kant als de eerste wandelaars weer vertrekken voor de dag. Er is altijd wel een Britse of Amerikaanse soldaat die bij het vertrek nog een shotje vodka kan gebruiken, dus zorg dat je dat bij je hebt. En zodra de lopers zijn uitgezwaaid, kun jij naar bed, slapen, en je klaarmaken om de volgende dag weer hetzelfde te doen.”

Aan de oever van de Waal maken we nog een paar clichématige foto’s, met op de achtergrond de Waalbrug. Vic moet zelf weg, omdat hij midden in een verhuizing zit. Hij verplaatst zijn studio van Nijmegen naar Arnhem, wat een beetje vloeken in de kerk is, maar daar was meer ruimte. Zijn laatste tip: een biertje drinken bij De Kaaij, en wie zijn wij om die tip niet op te volgen? 

Overige aanraders:

Eten: MIA als je wat money hebt, Rini’s als je goed Surinaams wil eten.
Eten bestellen: New Point, Pasundan, Pizzeria Chipito (en als je ophaalt, bestel dan ook een linzensoep in de winkel ernaast), D'Afrigián, Patosas, Mohabat.
Drinken: Bar Cali, de Blaauwe Hand, Holt (rare kaasplank bro), Wunderkammer.
Zwemmen in de stad: Spiegelwaal en het Waalstrand, maar kom dan wel via de Ooij, want daar zijn de rustige spots.
Beste manier om een kamer te vinden: probeer zo snel mogelijk zoveel mogelijk mensen te volgen op Instagram. Nijmegen stond ooit bekend om makkelijke woonplekken, maar inmiddels gaat ook hier alles via via.
Beste plek om je hoofd leeg te maken: hardlopend in de Ooij.