Feminisme&

Stewardess Zilla spreekt voor haar podcast feministen over de hele wereld

We vroegen 'The Flying Feminist' of haar idealen niet botsen met de strenge regels over hoe een stewardess eruit moet zien.
Zilla Boyer tegen een wolkenachtergrond
Foto via Zilla Boyer – beeldbewerking door Dymphie Huijssen

Als klein meisje dacht ik dat ik niets liever wilde dan stewardess worden. Mijn moeder werkte in haar twintiger jaren een tijdje bij Martinair (een maatschappij die inmiddels is opgegaan in KLM), en ze vertelde vaak over de avonturen die ze overal ter wereld had beleefd. Inmiddels vind ik vliegen doodeng en word ik al misselijk bij de gedachte aan zuurstofmaskers die plotseling naar beneden vallen. Dus van stewardess worden droom ik niet meer.

Advertentie

Wat mij ook tegenhoudt zijn de strenge voorschriften die veel luchtvaartmaatschappijen opstellen voor werknemers. Zowel mannen als vrouwen moeten zich daaraan houden, maar voor vrouwen zijn ze de regels een stuk specifieker. Bij de meeste Nederlandse maatschappijen moeten stewardessen verplicht make-up op – mijn moeder kreeg zelfs les over hoe ze make-up het beste aan kon brengen –, en mag je bijvoorbeeld geen rode lippenstift op. Daarnaast mag je haar niet korter zijn dan twee centimeter, en als je als vrouw meer dan maat 40 hebt, word je bij TUI niet aangenomen. En dan heb ik het nog niet eens over alle nare dingen die passagiers uit kunnen halen.

Zo’n beroep waarbij wordt bepaald welke maat je mag hebben en hoe je haar moet zitten klinkt niet erg inclusief, en zou kunnen botsen met feministische idealen. Maar wat Zilla Boyer (26) betreft, kun je best als stewardess werken én je tegelijkertijd inzetten voor de vrouwenzaak. Zij werkt parttime als stewardess, is fulltime feminist, en spreekt voor haar podcast The Flying Feminist met vrouwen over de hele wereld die elk op hun eigen manier vechten voor meer gelijkheid voor vrouwen. Ik sprak Zilla over haar podcast en hoe het is om een van de ‘meest sexy beroepen’ te hebben.

Broadly: Hey Zilla, hoe kwam je op het idee van The Flying Feminist ?
Zilla Boyer: Ik kom door mijn werk in heel veel verschillende landen. Overal ter wereld worden vrouwen onderdrukt, maar overal zijn er weer andere problemen. Hierdoor strijden vrouwen overal op een andere manier voor verandering. Ik heb de kans om al die verschillende verhalen te verzamelen, en die kans pak ik ook.

Advertentie

In een van je afleveringen spreek je Nada Chaiyajit: wie is zij?
Een transgender-activist uit Bangkok die haar universiteit aanklaagde omdat ze haar diploma niet kreeg – haar foto kwam niet overeen met het geslacht dat op haar paspoort stond. Ze studeerde rechten, en heeft alles wat ze tijdens haar studie heeft geleerd gebruikt om haar school aan te klagen. Uiteindelijk heeft ze gewonnen en alsnog haar diploma gekregen.

Hoe gaat deze podcast helpen bij de strijd voor gendergelijkheid?
Ik hoop dat ik met deze verhalen ook andere vrouwen kan inspireren, of ze nu iets vergelijkbaars hebben meegemaakt of niet. Ik vraag veel vrouwen in de interviews ook hoe hun verhaal of idee in andere landen zou kunnen werken. Het idee van Devika Partiman, de oprichter van Stem op een vrouw, zou bijvoorbeeld ook in veel andere Europese landen kunnen worden toegepast, als zij een vergelijkbaar politiek stelsel hebben. Dan kan haar campagne ook in die landen worden gestart, en kunnen er in heel Europa meer vrouwen in de politiek terechtkomen.

Hoe kom je aan de gasten voor je podcast?
Voordat ik ergens naartoe ga, of het nou voor mijn werk is of niet, probeer ik zoveel mogelijk uit te zoeken over het land en de lokale vrouwenzaak. Sinds ik mijn podcast maak, probeer ik interessante vrouwen te zoeken die iets doen voor gendergelijkheid, en dan stuur ik ze gewoon een berichtje om te vragen of ik ze mag interviewen. Bijna iedereen is wel bereid om te praten over wat ze doen en waarom.

Advertentie

Wie staan er gepland voor de komende afleveringen?
De eerstvolgende aflevering is een interview met Kaitlyn WonJung Chang in Wenen. Zij is medeoprichter van Women of Vienna, een grote vrouwengemeenschap in Oostenrijk, die start-ups adviseren over hoe ze vrouwvriendelijker en diverser kunnen worden. De aflevering daarna is met Cecilia Quiles van Graffitimundo, een organisatie die zich inzet voor de politieke en feministische straatkunst in Buenos Aires.

Iets anders: wat vind je van de strenge voorschriften voor stewardessen?
Er verandert steeds meer op dat gebied – de luchtvaartmaatschappij Virgin Atlantic heeft bijvoorbeeld afgeschaft dat hun stewardessen verplicht make-up moeten dragen. Dat vind ik een positieve verandering. Bij de luchtvaartmaatschappij waar ik werk lopen verschillende soorten en maten rond. Het enige voorschrift op dat gebied is dat je minimaal 1,58 meter lang moet zijn wegens veiligheidsredenen, anders kun je bijvoorbeeld niet bij de bagagevakken. Verder moet iedereen er netjes en verzorgd uitzien en mag je geen opvallende kleuren nagellak en make-up op. En ons haar mag niet korter dan twee centimeter zijn. Maar over het algemeen vind ik: hoe minder regels en ideeën over hoe vrouwen eruit moeten zien, hoe beter.

Je zou kunnen zeggen dat stewardess zijn, en je dus aan voorschriften houden die bepalen hoe je eruitziet als vrouw, recht tegenover het idee van feminisme staat. Hoe denk jij daarover?
Je beroep hoeft niets te zeggen over je feminisme, vind ik. Voor mij betekent feminisme dat je de vrijheid hebt om je eigen keuzes te maken: in je studie, de baan je hebt, wie je vrienden zijn, wat je doet. Voor mij is het dus helemaal geen contradictie.

Advertentie

‘Stewardess’ is volgens onderzoek van Tinder een van de meest sexy beroepen. Proberen mensen weleens met je te flirten als jij aan het werk bent?
Ik had hier eigenlijk veel meer last van toen ik nog in de horeca werkte. Ik werk nu tweeënhalf jaar als stewardess en heb eigenlijk nooit iets vervelends meegemaakt. Laatst had ik wel twee dronken mannen aan boord, die zeiden: “Mag ik een biertje en je nummer?” Maar juist omdat je in de lucht bent, trek je meteen een grens. Als iemand écht vervelend is dan heb je natuurlijk je collega’s, die kunnen het dan overnemen.

Hoe trek je die grens?
Als stewardess word je getraind op allerlei situaties die zich kunnen voordoen tijdens een vlucht. Je leert hoe je daarop moet reageren. Omdat je bij elke vlucht meestal met andere collega’s werkt, bespreek je voor de vlucht hoe je alles gaat doen. Dat doe je vrijwel nooit als je begint met een shift in een bar, terwijl er daar misschien wel vaker vervelende dingen gebeuren. Als je vierhonderd passagiers hebt en er zitten net twee vervelende tussen, dan lossen we dat samen op. Mocht het écht uit de klauwen lopen, dan zit je natuurlijk wel vast in de lucht, en daarom is een voorbespreking dus belangrijk.

Zelf heb ik nooit last gehad van seksuele intimidatie, maar dat betekent natuurlijk niet dat het nooit gebeurt. Ik kan me voorstellen dat andere stewardessen hier wel mee te maken hebben gehad. Seksuele intimidatie komt overal voor, dus ook hier.

Welke vrouwen zou je nog willen interviewen voor je podcast?
Ik luisterde laatst naar een interview van 2 Dope Queens met Michelle Obama over haar nieuwe boek, en toen dacht ik: hoe vet zou dat zijn?

Dat zou fantastisch zijn inderdaad – the sky is the limit. Bedank Zilla!

Je kunt Zilla’s podcast beluisteren via iTunes , Soundcloud en Spotify .