Een man repareert een gaatje in de buis die het water vanuit de vrachtwagen naar een grote voorraadzak transporteert. Als de zak gevuld is, kunnen de inwoners van het ontheemdenkamp in Luglow het water aftappen via een kleine kraan.
Langs de kant van de weg zie je, kilometers lang, de resten liggen van verschrompelde dierlijke kadavers. Geiten, koeien, kamelen en zelfs ezels sterven in grote getalen omdat ze geen water en voedsel kunnen vinden. Dit is een regelrechte ramp voor de Somalische bevolking, die voor meer dan de helft bestaat uit herdersgemeenschappen. Zij zijn voor hun inkomen en voedsel geheel afhankelijk van hun dieren.
“Vroeger kwamen de regens soms ook later,” herinnert Haleema Abdullahi Abdi zich. “Maar het is nooit eerder voorgekomen dat we drie opeenvolgende seizoenen geen regen hadden. We zijn onze veestapel kwijtgeraakt. We kwamen hier ooit heen om te overleven. Vroeger waren we een gelukkig en tevreden gezin. We hadden genoeg geld om niet alleen ons eigen gezin te onderhouden, maar ook andere gezinnen. Ik vind het vreselijk dat ik nu moet bedelen bij anderen.”
Voordat de watervrachtwagens arriveren, zetten de inwoners van het kamp in Luglow hun lege jerrycans alvast klaar. Mensen binden een stuk stof aan hun jerrycan zodat ze hem later terugvinden.