Goals, rellen en schwalbes: de wonderlijke carrière van Danko Lazović
Foto's: Proshots

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Goals, rellen en schwalbes: de wonderlijke carrière van Danko Lazović

Danko Lazović, de man van “the most dramatic dive of all time”.

Het is november 2008 als PSV de topper tegen Ajax speelt en aanvaller Danko Lazović een assist geeft voor de gelijkmaker. Reden voor vreugde, zou je zeggen, maar niet voor het Servische vat buskruit. Hij scheldt zijn trainer Huub Stevens verrot en daar zit geen woord Brabants bij.

Er werden liplezers ingezet om te ontrafelen wat Lazović had geroepen. De uitkomst was dat de aanvaller, vrij en beschaafd vertaald, liet weten een ontmoeting met de moeder van zijn trainer te hebben gehad (hij riep herhaaldelijk “Ik neuk je moeder”). Huub ‘Vuile klootzak’ Stevens is zelf niet vies van een woede-uitbarsting op z’n tijd, maar dit ging zelfs hem te ver. Het was de zoveelste rel uit Lazović’ veelbewogen carrière.

Advertentie

Danko Lazović debuteerde al op zijn zestiende bij Partizan Belgrado, waar hij ook de fijne kneepjes van het amateurtoneel leerde. Tegenwoordig zou een jongen als Lazović meteen worden weggekocht door de club van een miljardair met te veel vrije tijd, maar de jonge Danko kon zich in zijn thuisland nog rustig ontwikkelen. Op 18-jarige leeftijd maakte hij zijn interlanddebuut tegen Brazilië en kwam oog in oog te staan met wereldsterren die hij alleen kende van gelikte Nike-commercials. Na drie jaar en evenveel kampioenschappen bij Partizan werd het tijd voor een volgende stap.

Lazović koos voor Feyenoord, de club die een jaar eerder nog de UEFA Cup had gewonnen. De Rotterdamse club volgde de jonge aanvaller volgens De Telegraaf al zes (!) jaar, wat ergens in het schemergebied tussen uitstekende scouting en stalken zit. Hij kostte zo’n zeven miljoen euro en is daarmee tot op de dag van vandaag de duurste aankoop uit de geschiedenis van de club. Voor dat geld hoopte men minstens op een kruising tussen Coen Moulijn en Cor van der Gijp, maar dat bleek achteraf behoorlijk tegen te vallen.

Lazović in het shirt van Feyenoord. (Alle foto’s door Proshots)

Bij Feyenoord moest Lazović de opvolger worden van de vertrokken Pierre van Hooijdonk, de topscorer die er destijds nog niet uitzag als een kruising tussen Marcelo en Hakim van Sesamstraat. Lazović verloor echter al gauw zijn basisplaats aan Dirk Kuijt. De Serviër maakte af en toe wel minuten, maar erg succesvol was het allemaal niet. Ook in zijn tweede seizoen bleef Lazović vooral de bank warmhouden en leerde hij de wetten van de voetballerij kennen: ‘’Toen ik vorig jaar bij Feyenoord kwam had ik zoveel vrienden, dat was onvoorstelbaar. Van al die mensen is nu bijna niemand meer over omdat ik niet meer speel’’, vertelde hij aan De Gelderlander. De ziekte van zijn moeder droeg bij aan de frustratie bij Lazović.

Advertentie

Lazović sloot het seizoen in stijl af: hij werd uit de selectie gezet na het uitdelen van een doodschop op de training en werd geschorst voor een slaande beweging in de richting van Uğur Yildrim van SC Heerenveen. Het was zeker niet de laatste rode kaart uit zijn carrière. Sterker nog, Lazović heeft tijdens zijn carrière meer rode kaarten gekregen dan beruchte, spijkerharde spelers als Nigel de Jong en Gennaro Gattuso.

In augustus 2005, kort nadat Lazović na een doelpunt obscene gebaren naar het ereterras van Feyenoord had gemaakt, besloot de club om de aanvaller te verhuren aan het Duitse Bayer Leverkusen. Aan die periode hoeven we niet veel woorden vuil te maken. Lazović speelde bij Leverkusen negen wedstrijden en scoorde nul keer. Cijfers vertellen niet altijd het hele verhaal, maar soms vertelt het hele verhaal niet veel meer dan de cijfers.

Een half jaar later werd hij aan Partizan Belgrado verhuurd, in de hoop dat zijn vertrouwde omgeving hem een goede vorm zouden bezorgen. Lazović was zelf blij met de terugkeer naar zijn geboorteland en liet, als een B-acteur in de serie Voetbalmaffia, weten bereid te zijn om voor Partizan te sterven. De supporters vonden het ook al best als hij in plaats daarvan gewoon een aantal keer zou scoren, maar het tekende in ieder geval zijn betrokkenheid.

Na een aardig half seizoen bij Partizan nam Vitesse Lazović voor een zacht prijsje over van Feyenoord. Eindelijk was de Serviër verlost van het prijskaartje, of zeg maar gerust de prijskaart, die als een molensteen om zijn nek hing in zijn tijd bij Feyenoord. Bij Vitesse kwam Lazović te spelen onder trainer Aad de Mos, die zelf alles weet over afkoopsommen. Hij had vertrouwen in Lazović en dat werd beloond: na vijf speelronden stond de Serviër met vijf goals bovenaan de topscorerslijst. Hij was weer helemaal het mannetje.

Advertentie

Lazović maakt theater op een training van Vitesse.

Ondanks zijn succes liet Lazović zich bij Vitesse ook weer van zijn vervelende kant zien. Na een wissel maakte hij een hoop misbaar en schold hij De Mos verrot, waar hij later een hoge boete voor kreeg. Het is maar goed dat De Mos de spits niet zo behandelde als Haim Megrelishvili, de verdediger die hij ooit na zes minuten wisselde, anders had Aad het waarschijnlijk niet kunnen navertellen (en had Ziggo Sport iemand anders moeten zoeken die door wedstrijden heen kan brabbelen).

Na de clash ging Lazović stug door met scoren, ook tegen zijn oude club Feyenoord. Hij speelde zo goed dat Arsenal zelfs voor hem op de tribune zat. Na slechts één seizoen bij Vitesse, waarin hij negentien keer scoorde, verliet Lazović de Gelredome alweer. Hij deed dat letterlijk en figuurlijk met een knal: tijdens zijn laatste wedstrijd in Arnhemse dienst kreeg hij een rode kaart wegens het met de elleboog neerhoeken van Erik Pieters. Zijn abonnement op opstootjes, kaarten en elleboogstoten weerhield PSV er niet van om hem voor zo’n zes miljoen euro te contracteren.

In Eindhoven ging Lazović door met wat hij bij Vitesse deed: hij sleurde, dook, zoog en scoorde regelmatig. Dat laatste deed hij echter niet genoeg om al die jaren zijn basisplaats vast te houden. Lazović kwam uitgebreid in het nieuws toen hij Huub Stevens zwaar beledigde tijdens de wedstrijd tegen Ajax in 2008. Hij kreeg de maximale boete en belegde een persconferentie – die twaalf seconden duurde – waarin hij zijn excuses aanbood.

Advertentie

Steeds meer mensen keerden zich tegen hem, want bij elk duwtje stortte hij ter aarde alsof hij door een tank werd aangereden. Ook zijn eigen supporters floten hem meer dan eens uit. Na een winnend doelpunt tegen FC Groningen sprak hij emotioneel: “De wereld is tegen me. Dit is mijn antwoord. Niemand kan Danko kapot maken.”

Begin maart 2010 stond het Russische Zenit St. Petersburg plotseling voor Lazović op de stoep. Voor PSV was dit een mooie mogelijkheid om wat geld te verdienen aan de tikkende tijdbom, dus de club verkocht de spits snel. Lazović werd er, met een jaarsalaris van twee miljoen euro, zelf financieel ook niet bepaald slechter van in Rusland. Hij werd meteen kampioen met Zenit en ging in de zomer van 2010, voor het eerst, met Servië naar het WK.

Lazović maakte ook een minder leuke kant van Rusland mee. Na afloop van een wedstrijd werd hij door een politieagent met een stroomstootwapen geraakt toen hij de supporters wilde bedanken. “Misschien dacht hij dat ik een van de fans was,” aldus de aanvaller zelf. De Russische agent ontkende alles, ondanks dat Lazović zichtbaar geraakt was en in z’n privézwembad moest herstellen van z’n brandwonden. Vergelijk het maar met Ard van Peppen die na een streekderby wordt neergeknuppeld door oom agent. Only in Russia, zeggen we dan.

Uiteindelijk raakte Lazović zijn basisplaats bij Zenit kwijt en mocht hij weer vertrekken. Hij ging voor de derde keer in zijn carrière aan de slag bij Partizan, als een hopeloze romanticus die steeds weer terugkomt bij zijn jeugdliefde. De knipperlichtrelatie hield niet lang stand: na ruim een jaar tekende de Serviër in 2015 bij het Chinese Beijing Enterprises Group FC. Het was duidelijk dat Lazović slechts één reden had om bij de club uit de Chinese Jupiler League te tekenen. Of nee, een heleboel: bakken met geld. Lazović hoefde ook niet te doen alsof hij als klein jongetje posters van Beijing Enterprises Group FC aan de muur had hangen, simpelweg omdat hij al volwassen was toen de club in 2004 werd opgericht.

Advertentie

Toen zijn bankrekening vorig jaar flink gespekt was, liet Lazović zijn contract ontbinden en tekende bij het Sloveense Olimpija Ljubljana. Zijn Chinese club gaf hem echter niet vrij, waardoor hij niet in actie kon komen in de Sloveense competitie. Uiteindelijk kwam hij terecht bij het Hongaarse Videoton, waar hij in mei 2017 viral ging, maar niet vanwege een mooie goal of een geinige YouTube-challenge.

Na een overtreding ging hij namelijk zo overdreven naar de grond dat er geschreven werd over “the most dramatic dive of all time”. Van The Guardian tot The Sun, overal was zijn val te zien. Het voorval als een ‘fopduik’ betitelen zou een understatement zijn. Het was een duik waar schoonspringer Tom Daley jaloers op zou zijn. Zelfs zijn coach vond dat het wel een tikje minder overdreven kon en moest hem met handgebaren tot rust manen. Er wordt gefluisterd dat Lazović vandaag de dag nog steeds aan het doorrollen is.

In het seizoen 2017/18 begon Danko formidabel. In de eerste acht wedstrijden scoorde hij zes keer, maar deze reeks werd onderbroken toen hij in de uitwedstrijd tegen Vasas FC een rode kaart en een schorsing kreeg vanwege – hoe kan het ook anders – een elleboogstoot. Een oude vos verleert z’n streken immers niet. De haren worden wat dunner en de groeven in het gezicht steeds duidelijker, maar verder is Lazović nog steeds precies hetzelfde vat buskruit als vroeger.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.