HET_VICE_INTERVIEW_LIZE_KORPERSHOEK_V3
Afbeelding uit VICE interview
Het VICE Interview

Lize Korpershoek over hoe oud verdriet je nog steeds fysieke pijn kan geven

"Mijn moeder had het best wel zwaar vroeger, en uit frustratie gaf ze me soms een klap. Die paar keer dat ze me een tik had gegeven en de stress daarvan, zit nu nog steeds in mijn lichaam."

In onze serie ‘Het VICE Interview’ stellen we elke keer ietwat ongemakkelijke en zeer uiteenlopende vragen aan beroemde en/of interessante mensen. In deze aflevering spreken we illustrator en documentairemaker Lize Korpershoek over opgeslagen pijn, haar modellencarrière en bloedslurpende politici.

VICE: Wanneer heb je voor het laatst ongelooflijk hard gejankt?
Lize: Dit is zo’n dramatisch verhaal. Ik heb dus heel veel pijn in mijn lichaam, al zo’n vijf jaar. Er is niets mis met mijn lichaam, maar toch heb ik pijn.  Op een gegeven moment begon ik dat te googlen en toen las ik dat als je erg gespannen bent, die spanning ook in je lijf kruipt. Emoties hebben dus een effect op je lijf. Ik weet dat er veel onverwerkt verdriet in me zit, en dat dat zich vertaalt in pijn vind ik geen raar idee. 

Advertentie

Dat verdriet kwam er pas echt uit toen ik laatst op de massagetafel lag van een myofasciaal masseur. Wat die eigenlijk doet is je lichaam volledig tot aan het bot los masseren. Ik moest tijdens de massage plots zo ontzettend huilen. En toen besefte ik dat ik mijn schouders altijd gespannen omhoog trek omdat ik nog steeds bang ben om een klap te krijgen. Mijn moeder had het namelijk best wel zwaar vroeger, en uit frustratie gaf ze me soms een klap. Die paar keer dat ze me een tik had gegeven en de stress daarvan, zit nu nog steeds in mijn lichaam.

Wat is jouw happy place in de chaos van het bestaan?
Sowieso mijn huis. Ik heb me helemaal de teringtyfus gewerkt om mijn huis te kunnen kopen. Vroeger ging ik graag naar Center Parcs: ik hield van die gezellige bungalows met dat groen eromheen. Mijn huis in Amsterdam Noord nu is mijn Center Parcs.

Wanneer was je voor het laatst écht over de rooie?
Ik ben afgelopen zondag nog heel onredelijk geweest tegen mijn vriend en ik heb ook tegen hem geschreeuwd. Hij zei: ‘Volgens mij heb jij gewoon stress’. Dat klopte, dus ik ben toen gewoon weer naar huis gegaan om even af te koelen.

Mijn bloed kan ook echt koken door hoe laatst op die ​bol.com-reclame​ (​van Sinterklaas, red.​) gereageerd werd in de comments. Ik vind het zo heftig dat er mensen zijn die zo denken. Die woede die ik voel slaat snel om in moedeloosheid. Ik besef dat ik in een veilige bubbel leef waar iedereen de energie opbrengt om naar elkaar te luisteren.

Advertentie

Wat was je eerste e-mailadres?
Dat was ​o_tazu@hotmail.com​. Mijn beste vriendinnetje en ik vonden het toen we vijftien waren heel cool om met zo’n dikke stift tags te zetten in de stad. Zij had een armband van van het merk Otazu. We wisten helemaal niet wat dat betekende, maar we vonden het er gewoon cool uitzien, dus dat werd onze tag. Twee jaar lang hebben we dit op straat geschreven. Ik ben benieuwd of je het nog ergens in Den Helder ziet staan.

Zijn er complottheorieën waarin je gelooft?
Sommige dingen zijn gewoon waar. Trump is een shapeshifting lizard en Mark Rutte drinkt babybloed, maar ik weet niet of hij dat doet voor of nadat hij er seks mee heeft gehad.

Even voor de duidelijkheid: ik geloof hier dus niet in. Ik geloof in logica en in de wetenschap. Ik heb ooit wel eens in een filmpje gezegd dat ik 9/11 een beetje een gek verhaal vind, en toen stond ik meteen in de Telegraaf met de kop ‘Lize gelooft in complottheorie 9/11’. Ik had toen net een documentaire gezien hierover. Maar goed, wat weet ik nou over metalen constructies en wat vliegtuigen kunnen veroorzaken. Ik wil dus even dit moment nemen om te rectificeren dat ik wel degelijk geloof dat 9/11 gebeurd is.

Als je twee dieren mocht samenvoegen tot één superdier, welke zou je dan kiezen en waarom?
Mijn kat Dirk en een paard, want dan kan ik op hem rijden. Ik wil dan wel Dirk ter grootte van een paard. Ik wil niet dat Dirk opeens een paardenstaart heeft. Hij mag wel de organen van een paard hebben, zodat het eerlijk verdeeld is.

Advertentie

Wat is de donkerste periode die je in je leven hebt doorgemaakt
Ik heb best wel een heftig stukje jeugd meegepakt met een vader die toen ik geboren was al terminaal was en een moeder die het allemaal in haar eentje moest doen. Mijn moeder had het hier erg zwaar mee en was erg geïsoleerd.

Als kind maakte ik dus een hele hoop mee, wat er enerzijds voor zorgde dat ik nu nog zestig jaar therapie moet volgen, maar anderzijds kan ik er nu wel lekker mee aan de bak. Ik heb namelijk het verlangen om mijn gedrag te snappen en begrijpen, en ik heb elk hoekje van mijn hersens los zitten lepelen. Ik heb daarom het gevoel dat ik nu al heel veel weet over mezelf.

Ik praat bijvoorbeeld heel snel, en ik ben erachter gekomen dat ik dat doe zodat het gesprek snel voorbij is en ik dus niet teveel ruimte inneem. Anderzijds ben ik ook erg creatief geworden, omdat ik vroeger altijd veel zelf moest oplossen.

 Stel: je hebt een tijdmachine. Naar welke periode ga je?
Nou, als vrouw zou ik in geen enkele andere periode willen leven dan nu, want de wereld is altijd vreselijk geweest voor vrouwen.

Ik las eens dat er een periode was dat er nog geen dieren waren die dode bomen verteerden, waardoor de hele aarde vol lag met bomen. In diezelfde tijd waren insecten veel groter. Dat had ik toen wel graag willen zien, maar dan wel in een hamsterbal, zodat ik toch beschermd ben tegen die grote dieren.

Wat is de grootste daad van verzet die je ooit hebt gepleegd?
Ik was twintig en werd gescout als model. Toen werd me ook meteen verteld dat ik eerst nog wat moest afvallen. Uiteindelijk werd ik uitgenodigd voor een auditie om me bij een modellenbureau in Milaan aan te sluiten. Toen ik gemeten werd, bleek dat mijn heup een centimeter te breed was. Op dat moment was ik nog maar een schim van mezelf, en worstelde ik ook al met een eetprobleem.

Een week later kreeg ik te horen dat ik was aangenomen en naar Milaan mocht overvliegen. Toen gaf ik aan dat ik het niet wilde doen, omdat het helemaal niet goed was voor me.

Wat is de belangrijkste les die je van je ouders hebt geleerd?
Mijn vader is op een jonge leeftijd overleden. Laatst vond ik een bouwtekeningen terug van een kast die mijn vader maakte tussen zijn chemo in. Hij had op een blad geschreven: ‘Luister Korpershoek, verwacht niet te veel van jezelf want je bent herstellende. Hou rekening met hoe je je voelt en wat je aankan.’’ Ik wist niet dat hij zo zelfbewust was en toen ik dat las voelde ik voor het eerst een mentale connectie met hem, want zo probeer ik ook te leven.