In "Boston Layer-Lapse" is het dag en nacht tegelijk

Afbeeldingen met dank aan de kunstenaar.

De nieuwe short van fotograaf Julian Tryba, Boston Layer-Lapse, is gemaakt met 150.000 foto's, 450 uur werk en 6 terabytes aan data. Het is een innovatieve twist op een van de populairste vormen in de moderne videokunst: de timelapse. Maar nu werkelijk iedereen met een smartphone met Instagram's nieuwe app een hyperlapse kan maken, zijn professionele fotografen op zoek gegaan naar een manier om zich te kunnen blijven onderscheiden en de kunstvorm een stap verder te nemen.

Tryba's Boston Layer-Lapseis die stap. In de korte video verandert de architectuur van Bostonin een dekbed van tijd en ruimte. Het is het resultaat van het naadloos combineren van verschillende editing technieken in één compositie-timelapse. Elk frame vertegenwoordigt een ander moment in de tijd, die samenkomen in een dynamische collage van rollende wolken, flitsende lichten en soms zelfs dansende ramen. "Er was een punt waarop ik besloot dat ik niet langer dingen wilde maken die andere mensen wilden zien," vertelde Tryba aan The Creators Project. "In plaats daarvan wilde ik iets creëren waarvan ikzelf dacht dat het er beste uit zou zien."

De layer-lapse van Tryba heeft inmiddels meer dan 350.000 views op Vimeo, en was te zien op blogs als Laughing Squid, Gizmodo en PetaPixel. Misschien heeft Tryba zijn succes te danken aan zijn training als luchtvaartingenieur, waardoor hij in staat was om het standaard timelapse proces in verschillende delen op te breken. Of misschien was het wel gewoon de neiging om boven alles origineel te zijn. The Creators Project sprak Tryba over zijn fantastische nieuwe timelapse-vorm, en hoe hij erin slaagde om een vastgelopen medium nieuw leven in te blazen.

The Creators Project: Hoe ben je begonnen met het maken van timelapses? Wat is er zo aantrekkelijk aan?
Julian Tryba: Ik begon met timelapses toen ik video's als The Mountain en The Midnight Sun had gezien op Vimeo. Ik was heel geïnspireerd door het medium en ik vond het een prachtige manier om de natuur vast te leggen.

Kan je me meer vertellen over je proces van planning, filmen en editen van een layer-lapse?
Het begint allemaal met een goede locatie vinden. Ik loop door de stad en zoek op Google Images om een lijst op te bouwen van locaties waar ik wil filmen. Als ik op een locatie ga filmen, heb ik vaak al de muziek in mijn hoofd, wat de keuze voor het framen van het shot beïnvloedt. Na een paar uur filmen, ga ik naar huis en download ik de bestanden (vaak iets van 50GB). Daarna doe ik een kleurcorrectie in Lightroom om de afbeeldingen er echt uit te laten springen. Als de afbeeldingreeks er goed uitziet, importeer ik ze in After Effects. Daar snij ik alle verschillende objecten en regio's uit met de 'layer masking tool'. De laatste stap is luisteren naar de muziek en de verschillende lagen goed laten afstemmen op het nummer.

Wat was de grootste uitdaging om de Boston Layer-Lapse te maken?
Het stabiliseren en het uitlijnen van de clips. Ik besteed ongeveer vier uur om op een locatie te filmen en het is van uiterst belang dat de camera op dezelfde plek blijft. Iedere keer als ik de camera aanraak moet ik verschrikkelijk voorzichtig zijn dat ik de camera niet beweeg. De wind helpt ook niet echt. Ik moet soms accepteren dat wanneer ik of een voorbijganger in de stad per ongeluk tegen de camera stoot, een hele dag aan werk verpest is. Als ik erop terugkijk, was ik waarschijnlijk meer tijd kwijt met shoots die uiteindelijk faalde dan het werk dat ik in het eindresultaat heb gestopt.

Hoe kwam je op het idee voor deze originele insteek van een timelapse?
Na een tijdje van vallen en opstaan en twijfelen aan mezelf, ging ik opnieuw nadenken over waarom ik in de eerste plaats überhaupt timelapses ging maken. Er was een punt waarop ik besloot dat ik niet langer dingen wilde maken die andere mensen wilden zien. In plaats daarvan wilde ik iets creëren waarvan ikzelf dacht dat het er beste uit zou zien.

Hoe heeft het filmen jouw blik op de stad veranderd?
We spenderen het grootste deel van ons leven met van moment tot moment leven. Het is lastig om een stapje terug te doen en het grotere plaatje om je heen te waarderen. Ik zit een paar uur op een locatie voor elke sequentie die ik schiet. Omdat je langere tijd stil staat op dezelfde plek, begin je alle details op te merken. Ik besteed mijn tijd terwijl ik naar schaduwen kijk, het verschil in zonnestralen en reflecties, en de mensen die langs lopen. Als ik bezig ben met post-productie mix ik die ervaring van vier uur in éé korte clip. Als ik nu aan de stad denk, zie ik een mix van alle momenten: dag en nacht, verleden, heden en toekomst.

De Instagram Hyperlapse-app en andere nieuwe technologieën maken de timelapse meer toegankelijk voor het publiek, hoe denk je dat het medium daarmee zal veranderen?
Het landschap verandert snel en als je jezelf niet ontwikkeld, blijf je achter. Je hebt wel een goed punt. Ik denk dat het aan de timelapse-fotografen van nu is om de grenzen van creativiteit te verkennen. De software volgt vanzelf. Juist omdat timelapses meer en meer toegankelijk worden, is het belangrijker dan ooit om nu uniek en creatief te zijn. Anders voeg je niks van waarde toe aan de samenleving.

Hoe heeft je ervaring als luchtvaart ingenieur je beïnvloedt als fotograaf?
Ik heb zeker geprobeerd om mijn technische achtergrond als een manier te gebruiken om mijzelf te onderscheiden. Mijn kennis van wiskunde en fysica is de lens waardoor ik de wereld bekijk, en op die manier beïnvloedt het mijn totale gedachteproces. Ik zie de wereld als een 3D-model en mijn camera is een manier om de werkelijkheid te vangen. De constructie van een realiteit is in mijn ogen de oplossing van een zeer gecompliceerd wiskundig probleem, dus terwijl iedereen hetzelfde eindproduct ziet, kun je alsnog een ander perspectief krijgen door na te denken over wat er achter de schermen gebeurt. Neem bijvoorbeeld een klok, iedereen kan de tijd lezen, maar als je alles weet over alle radertjes in het uurwerk verandert dat je perspectief op de klok.

Fong Qi Wei, Time in Motion via

Hoe hebben andere kunstenaars je stijl en techniek beïnvloedt?
Het idee van twee verschillende tijden van de dag in dezelfde scene is niet nieuw, het is terug te traceren naar de tijd dat mensen nog fotografeerde met een filmrolletje. Maar eerlijk gezegd hebben deze fotografen niet echt een grote invloed op mij gehad, simpelweg omdat ik ze niet kende. Ik ben een ingenieur, en ik heb nooit film of fotografie gestudeerd en ik kijk ook niet zo veel films. Ik ben dus eigenlijk best ongeschoold op het gebied van film. Nadat ik mijn layer-lapse idee had uitgewerkt, wezen sommige mensen naar eerder werk met een vergelijkbare stijl. Van al die kunstwerken had Fong Qi Wei’s Time in Motion denk ik het grootste effect op mij.

Als uitvinder binnen het medium, hoe denk je dat de timelapse zich in de toekomst zal ontwikkelen?
Ik zou heel graag een virtueel 3D-model van een stad in een timelapse veranderen. Ik lijkt me heel cool om een 1:1 match van Boston (of een andere stad) te maken. Dit zou namelijk een naadloze overgang tussen de echte wereld en de virtuele wereld mogelijk maken. Ik zie een layer-lapse video voor me, vergelijkbaar met de video die ik gemaakt heb, maar in plaats van clip naar clip te snijden, kan ik een virtuele camera gebruiken om door de virtuele stad te vliegen van de ene timelapse-locatie naar de andere. Dat zou fantastisch zijn.

Bezoek Tryba's website voor zijn innovatieve timelapses.