Alexander ‘Jezus’ Östlund transformeerde van robuuste Feyenoord-verdediger naar langharig supermodel

Manchester City bungelde ergens onderaan in de Premier League, Kasper Dolberg was zo jong dat hij nog niet eens mocht opblijven voor Champions League-wedstrijden en Ruud Gullit was trainer van Feyenoord. Dat Gullits laatste functie als hoofdcoach een paar jaar later bij het Tsjetsjeense Terek Grozny zou zijn, kon op dat moment nog niemand voorzien. In de winter van het seizoen 2004-2005 kwam hij tot de conclusie dat Feyenoord wel wat versterking kon gebruiken, dus hengelde hij een aantal spelers binnen, waaronder Alexander Östlund.

De Zweedse rechtsback zou een miskoop blijken die tot op de dag van vandaag in allerlei lijstjes van de grootste Feyenoord-flops verschijnt. Maar inmiddels heeft hij het prima voor elkaar. Hij is nu een langharig model dat ons via social media laat meegenieten van zijn nieuwe leven, dat vooral bestaat uit kunstzinnige foto’s, tatoeages, jagen, privévliegtuigen én een innige vriendschap met Zlatan Ibrahimović.

Een paar maanden voor zijn komst naar Feyenoord speelde Alexander Östlund op het EK van 2004 met Zweden tegen Nederland. In deze kwartfinale hield hij zich staande tegen Arjen Robben, toen nog een veelbelovend supertalent. Ondanks dat Nederland doorging naar de halve finale (over de afloop van het toernooi zullen we het maar niet hebben) konden de Zweden een goed gevoel overhouden aan het EK. Östlund speelde zelf op dat moment bij Hammarby IF, maar wist dat het toernooi hem weleens een mooie transfer zou kunnen opleveren.

Trainer Ruud Gullit en technisch directeur Mark Wotte van Feyenoord bekeken Östlund naderhand nog een aantal keer en waren enthousiast, wellicht enigszins verblind door zijn spectaculaire uiterlijk. Met zijn woeste baard en wilde, wapperende haren zag hij er in ieder geval indrukwekkend uit. De 26-jarige verdediger kreeg een contract voor maar liefst 4,5 jaar. Wotte liet zich in de Feyenoordkrant als volgt uit over Östlund: “Hij is een typische Zweedse verdediger. Eentje met een baard, haar in de nek en bijna afgezakte kousen, die als het moet negentig minuten lang langs de zijlijn opstoomt”. Achteraf bleek daar weinig aan gelogen. Stiekem waren ze bij Feyenoord dan ook wat teleurgesteld toen hij bij aankomst zijn wilde haren had afgeschoren.

Wat verder opviel bij Östlund was de imposante hoeveelheid tattoos op zijn lichaam. Tegenwoordig heeft hij er nog een stuk meer. Op zijn lichaam is anno 2016 bijkans meer inkt te vinden dan in het Letterkundig Museum. Sommige tattoos van Östlund zijn ingewikkeld, anderen iets simpeler, zoals de paraplu boven zijn borst; ongetwijfeld een verwijzing naar het klimaat van Zweden. In een interview met Voetbal Internationalvertelde hij over de betekenis van zijn tatoeages:

“Alle tatoeages vertellen hun eigen verhaal en ik heb ze zelf ontworpen (…) Ik heb een tatoeage van een oude wijze man met een baard, die bij kaarslicht zit te schrijven. Dat is wat ik wil worden na een goed leven: een man die geniet van zijn oude dag en zijn memoires opschrijft. Mijn naam staat in het Latijn geschreven op mijn lichaam. Alexander is de beschermeling van de mannen en dat wil ik ook zijn, zeker van mijn familie. Ik heb ook nog een draak met Chinese tekens. Dat betekent zoiets dat de draak in slechte tijden altijd het goede doet en sterk blijft. Daarnaast staan er twee A’s op mijn arm: Alexander en Alexandra, mijn verloofde. De naam van mijn eerste dochter, Nelly Nicole, heb ik verwerkt in het logo van het merk Converse, omdat ik dat mooi vind.”

Een paar weken na zijn komst naar Feyenoord kwam Östlund al uitgebreid in het nieuws, al hadden zijn voetbalprestaties daar niets mee te maken. In de wedstrijd tegen AZ kreeg de Zweed een beuk van befaamd heethoofd Barry van Galen. Het beeld van de Feyenoorder met een bebloede neus en een rode vlek naast het clublogo op zijn shirt droeg bij aan zijn onverschrokken imago. Niet voor niets had hij in Zweden een passende bijnaam: Atilla de Hun. Zelf prefereert hij de bijnaam Salle, die toch net wat minder stoer klinkt.

Al gauw bleek dat Östlund het vooral van zijn uitstraling en reputatie moest hebben. De Zweed denderde inderdaad regelmatig naar voren, maar zou bovenal als ongecontroleerd en wild bekendstaan. Aan het begin van zijn carrière was Östlund nog een aanvaller, die met een winnend doelpunt zijn club AIK zelfs kampioen maakte in 1998. Overigens deed hij het niet geweldig in de voorhoede, aangezien hij in zijn eerste vijf profseizoenen slechts vijf keer scoorde. Deze voorgeschiedenis verklaart misschien wel waarom de Zweed op z’n zachtst gezegd opbouwend niet alle kneepjes van het vak kende. Johan Derksen noemde Östlund in Voetbal Inside een “wilde Viking” en omschreef hem in zijn column in Voetbal International als “de stugge back van een café-elftal, die radeloos wordt zodra hij in balbezit komt”.

Hoewel veel Feyenoord-supporters hem als een cultheld zagen, ging de publieke opinie zich tegen de Zweedse back keren. Zelf had Östlund in Sportweek een passende reactie op de kritiek: “I don’t give a shit”. Toch liet Feyenoord hem in 2006, ondanks dat hij nog een langlopend contract had, vertrekken naar Southampton. Let wel: Southampton speelde toen nog in de Championship, ver voordat de glitter en glamour van de Premier League over de havenstad heen waren gedaald. Östlund is nooit een glamoureuze voetballer geweest, dus dat kwam goed uit.

Bij Southampton was Östlund geliefd vanwege zijn werklust en passie, maar hij werd ook veracht vanwege zijn verdedigende fouten. Hij kreeg al gauw de bijnaam ‘Jezus’, uiteraard niet vanwege zijn fluwelen balbehandeling of het vermogen om zijn ploeg uit de brand te helpen. De fans van Southampton vonden het wel mooi dat ze een rechtsback hadden met een baard en wapperende manen en scandeerden dan ook regelmatig “Jesus is our right-back!”. Dat de fans van The Saints en Jezus goed samengingen (zoals je op basis van de naam ook zou mogen verwachten) blijkt uit het filmpje hieronder:

Na 44 wedstrijden vol opgestroopte mouwen, rushes langs de zijlijn en religieus getinte chants kwam er in 2008 een einde aan Östlund’s verblijf bij Southampton. Ook in Engeland was het hem binnen afzienbare tijd gelukt om een cultheld te worden, maar voetballend gezien hielden z’n prestaties niet over. Hij vertrok transfervrij naar Esbjerg fB in Denemarken, waar hij anderhalf jaar en zes wedstrijden later zijn kicksen aan de wilgen hing omdat hij door blessureleed niet meer pijnvrij kon spelen.

Voor een niet zo heel briljante voetballer heeft Östlund in zijn carrière blijkbaar toch genoeg verdiend om er een behoorlijk jetsetleven op na te houden. Luxe boten, feestjes en dure reizen: de Zweed laat ons van alles meegenieten via social media. Hij heeft inmiddels een tweede carrière: Östlund verdient zijn Zweedse Kronen tegenwoordig als model. Hij heeft een eigen website waarop zijn portfolio te zien is. Op de zwart-wit foto’s zien we de voormalig rechtsback, die inmiddels lijkt op een als Jezus vermomde singer-songwriter met hipstertrekjes, in verschillende poses. Soms pruilt hij richting de camera of zet hij zijn stoerste blik op en laat hij zijn spierbundels zien. Je ziet het andere oud-Feyenoorders zoals Rinus Israël of John de Wolf nog niet zo gauw doen.

Veel kledingmerken, zoals Resteröds en VOLT, zijn maar wat blij dat ze de Zweed in hun campagnes kunnen gebruiken. Bovendien wordt zijn enorme baard door velen gewaardeerd. Zo zeer zelfs dat hij van het Zweedse En Karl Med Skägg mee mocht doen aan een wedstrijd waarbij gezocht werd naar de beste baard van het land. Zover kwam het uiteindelijk niet, maar desondanks wordt Östlund op instagramaccounts nog volop bewonderd. De baard is inmiddels zo lang dat hij zonder begeleiding in achtbanen zou mogen.

Ondertussen groeit ook zijn collectie tatoeages gestaag. Östlund is dan ook de man die zijn grote vriend Zlatan Ibrahimović ook enthousiast wist te maken voor tatoeages. De twee trekken veel samen op en Östlund is niet te beroerd om daarvan wat kiekjes te delen: samen jagen, samen in een privévliegtuig op weg naar weer een nieuwe club van Zlatan of gebroederlijk een aanwinst voor de inmiddels uitpuilende prijzenkast van de spits begroeten – we zien het allemaal. Tot de hechte vriendenkring rondom Zlatan behoort overigens ook Daniel Majstorović, de voormalige verdediger van FC Twente. Hij gaat regelmatig mee op de jaagtripjes van de oud-internationals in de natuur van Zuid-Zweden. Dat is vermoedelijk de enige plaats in hun geboorteland waar ze niet om de haverklap door mensen aangeklampt worden.

De foto’s van een als piraat verklede Östlund of van de voormalig international naast een boeddhabeeld werken soms op de lachspieren, maar je kan hem in ieder geval niet verwijten dat hij niet doet wat hij leuk vindt. Naast het modellenwerk ondersteunt hij zijn twee dochters die tot de grootste tennistalenten van Zweden behoren en houdt hij zich bezig met kunst, meditatie en inspirerende quotes. ‘Jezus’ heeft een mooi leven als voormalig voetballer, parttime indiaan, tennisvader en model. Geniet hieronder nog even van wat foto’s.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.