Onduidelijke verrassingen en bevredigende teleurstellingen op Intergalactic FM Festival

Dit weekend trekt een horde artiesten zonder weerga naar Den Haag. In Club PIP en cocktailbar Zahara zijn onder meer Ron Morelli, Slick Chick en Das Ding te vinden, naast een flinke lading westcoast-helden als I-F, Legowelt en Intergalactic Gary. Had ik Drvg Cvltvre, DJ TLR en Rude 66 al genoemd? En Gesloten Cirkel? Op het Intergalactic FM Festival van Ferenc van der Sluijs (I-F) zijn bovendien geen settijden en al helemaal geen blokkenschema's: er wordt ter plekke bedacht wie waar en wanneer optreedt.

Deze filosofie past perfect bij het onaffe karakter van PIP, de Haagse club die bijna tien jaar bestaat en er volgens oprichter Steven van Lummel alles aan doet om onduidelijkheid te scheppen. We spraken met Ferenc en Steven af in de Panama Racing Club in Den Haag en kletsten over de Haagse apocalyps, de chaotische vrijheid van Intergalactic FM Festival, en de liefde vinden in kleine sauna's.

THUMP: Hey Steven en Ferenc! Laten we eens beginnen met hoe jullie elkaar ontmoet hebben.
Steven van Lummel: Dat is een heel leuk verhaal. We hebben elkaar voor het eerst ontmoet in Warmond, in een vrij klein saunacomplex.
Ferenc van der Sluijs: Een Turkse sauna was het.
Steven: De kwaliteit was laag en de entree hoog, dus dat sprak ons aan.

Hoe kwamen jullie daar zo terecht?
Steven: Op zoek.
Ferenc: Naar liefde.

Hebben jullie die liefde ook gevonden?
Steven: Gelukkig niet, haha.
Ferenc: Ik weet helemaal niet hoe ik jou ontmoet heb. Ik denk hier. Van mijn vriendin mocht ik toen niet meer met jou omgaan, die vond jou raar. Nou, de vriendin is weg en jij zit er nog.
Steven: Zo gaat het ook hè, liefde verdwijnt, wanneer Ferenc verschijnt. Ik heb wel een paar slechte sets van je gehoord voordat ik met je durfde te praten.

Wanneer was dat?
Steven: Tijdens de Blauwe Aanslag (kraakpand in Den Haag, red.) misschien?
Ferenc: Toen heb ik zeker niet met je gepraat, ik praatte toen met niemand. Ik ben goed van de planeet geweest toentertijd. Dat was helemaal fijn. Daarna werd het wat stabieler.

Wat maakte de Blauwe Aanslag dan zo'n mooie periode? 
Ferenc: Het was nieuw, ik had een hele andere achtergrond. Er waren crusten, punkers, italo's, allemaal moeilijke lui, junkies, zombies. Dat vond ik erg fascinerend en ik voelde mij er op mijn gemak. 
Steven: De omgeving was ook elke keer anders, met een ladder omhoog en dan weer naar beneden. Als er brand had uitgebroken, gingen we in ieder geval allemaal dood. 
Ferenc: Dat maakte allemaal niet uit. Het kon gewoon, het was niet zo strak geregisseerd. 
Steven: Maar waar was je daarvoor dan, waar was het zo strak geregisseerd?
Ferenc: Ik kom uit een rechts-conservatief nest, dat was je haar kammen en aan je toekomst denken.

Steven, wat trok jou naar de Blauwe Aanslag?
Steven: Ditzelfde. Er was ook niet zoveel. Den Haag staat erom bekend dat ze iets ouds om zeep moeten helpen voordat er iets nieuws kan ontstaan. De Blauwe Aanslag was eigenlijk wel de hemel, met een restaurantje, een zeefdrukkerij, bandjes. De ingang was onduidelijk, het programma was onduidelijk en het publiek was onduidelijk. Dat proberen we met PIP ook, om het in godsnaam niet duidelijk te krijgen. Voor onszelf niet én voor de bezoeker niet.

Met de ingang elke week op een andere plek bedoel je?
Steven: Ja. Productioneel gezien is dat héél onhandig, ontzettend kut zelfs, maar het is ook leuk.
Ferenc: Net als het festival, dat is dus ook compleet onduidelijk. Het is fijn als we weten welke dj op welke dag komt, daar werk ik vervolgens ter plekke mee. Het is allemaal niet zo strak. Je bent een fucking artiest, met je usb-sticks in je zak of een platenkoffer. Boem, nu draaien, gaan! Alsof je in het leger zit. De vorige editie liep dit als een speer, mensen die ik ook niet echt kende stonden te rocken.
Steven: Eigenlijk zijn we gewoon hartstikke slechte programmeurs, niet goed met plannen, angstig vanuit onze natuur, chaotisch.
Ferenc: Compleet niet geschikt voor communicatie whatsoever. De PIP en de Panama Racing Club vragen om een beetje gecontroleerde chaos, het is de laatste vrijplaats van fucking Den Haag, man. Niks mag, maar hier kan het wel. Er is ook maar één uitsmijtermannetje.
Steven: Maar die mag niks.
Ferenc: We lossen het zelf wel op.

Hoeveel mensen komen er eigenlijk naar Intergalactic FM Festival?
Allebei: Werkelijk geen idee. 
Ferenc: We hebben dusdanig veel dj's gevraagd dat het altijd vol lijkt. 
Steven: De sfeer van Den Haag is sinds de eerste keer dat we zoiets deden, zes of zeven jaar geleden, wel veranderd. Mensen weten ons nu beter te vinden, ondanks dat we liever hebben dat ze niet komen en we gewend zijn aan mislukking. Dat is wel kicken om te zien.

Heeft dat ook te maken met de populariteit van de West Coast Sound? Dat geluid wordt tegenwoordig wereldwijd gezien als legendarisch.
Steven: Ja, absoluut.
Ferenc: Het is een heel apart ding, de nieuwe generatie heeft die sound vol opgepikt. Een paar jaar terug draaide ik in Parijs, terwijl ik die stad altijd haatte, ik vond het gewoon niet leuk daar. Maar in de zaal stonden allemaal jonge mensen, negentien of twintig jaar oud en het dak ging eraf.
Steven: In Barcelona heb je in Discos Paradiso, een platenzaak met een heel mooi aanbod, gewoon een vakje met 'West Coast Sound of Holland'.
Ferenc: In San Francisco zelfs, Detroit. Ik denk dat radio daar heel erg belangrijk in is. Voor mij was dat het Cybernetic Broadcasting System (CBS). Commerciële radio en tv is helemaal dichtgetimmerd, je hoort daar nooit een exotische plaat, dat je ineens opleeft. Al is het maar een domme italohit. Daar ben ik altijd knorrig om geweest. Waarom mogen we geen mooie muziek horen? Er is zoveel.

Was CBS een inspiratie voor de oprichting van PIP, nu bijna tien jaar geleden?
Steven: Ik heb die zender grijsgedraaid. Alle mixes kenden we uit ons hoofd en we zaten ieder jaar te wachten op de CBS Top 100.
Ferenc: Voor ons was dat gewoon een dingetje om de kerst door te komen.
Steven: PIP ontstond omdat ik niet een plek had in Den Haag waar ik zelf naartoe kon. We wilden gewoon een ruimte waar we konden klooien, een onaffe plek. Volgens mij hebben we de club al vier keer geschilderd.

Dat zie ik in Amsterdam niet zo snel gebeuren.
Steven: Je moet het niet met elkaar vergelijken, iedere plek is anders. Zij hebben veel geld en succes en wij hebben onhandigheden en mislukking. 
Ferenc: Dus zelf verven. Niks exotisch, gewoon armoe.

Terug naar het festival. Het vindt grotendeels plaats in de PIP, maar op zondag gaan jullie naar de Zahara Cocktailbar in Scheveningen. Waarom daar?
Ferenc: Daar hebben we alle vrijheid: tanken en plaatjes draaien.
Steven: Het is een eilandje op die alsmaar meer rigide wordende boulevard. Het is gewoon een ouderwetse Haagse cocktailbar.
Ferenc: Zahara is niet zo pretentieus, niet zo zwaar. We kunnen er altijd terecht.

Is die vrijheid essentieel?
Ferenc: Ja, maar we leveren wel kwaliteit. De mensen die dit weekend komen draaien heb ik niet voor niets gevraagd.
Steven: Kwaliteit en toewijding.

Daarover gesproken: recent komen er veel toffe initiatieven – zoals bijvoorbeeld Deep Sea Discotheque en The Crave – uit Den Haag. Waar komt dat allemaal vandaan?
Steven: Als er niks is, moet je het zelf doen. Het is wel de laatste tijd angstig beter aan het gaan.
Ferenc: Dat is de nieuwe generatie.
Steven: Onze voeding.
Ferenc: Als de zombie-apocalyps komt, kunnen we altijd nog die jonkies opeten.
Steven: Misschien zijn wij nu wel aan de beurt, na Amsterdam en Rotterdam.
Ferenc: Dat kan ook, maar dat heeft dan wel lang geduurd zeg, tering. Het heeft meer dan dertig jaar lopen modderen.

Op Koningsnacht draaien Intergalactic Gary en Hunee midden in de stad. Is dat een teken dat het beter gaat in de hofstad?
Steven: Het is een teken dat dance niet meer geassocieerd wordt met het hooliganverleden. Het is een aantal keer heel erg fout gegaan, bij Hoek van Holland en op het strand. Desondanks dragen wij de hooligans uit de jaren tachtig een warm hart toe – die gasten wisten wel hoe ze een groep mensen moesten enthousiasmeren. Na acht jaar burgemeester Van Aartsen was het brandmerk 'Stad van Vrede en Recht' in ons voorhoofd gedrukt. Het lijkt alsof dat nu een beetje overgaat. De kunstacademie, het conservatorium en de PIP versterken elkaar nu ook. 
Ferenc: Stad van Vrede en Recht, maar geen liefde. 
Steven: Stad van Onvrede en Pech. Ferenc: Het nachtleven hoort erbij, kom nou. Je kan een stad niet helemaal schoonhouden. Misschien heeft het te maken met dat wij lekker zijn blijven klieren, want repressie werkt niet. Zeker niet met recalcitrante elementen als wijzelf. Altijd glippen we toch weer onder die duim uit, vlak voor we uit elkaar spatten. Ik vind het nog steeds net zo spannend als vroeger. Weten dat ik morgen weer aan de slag moet als bankmedewerker, dat werkt voor mij niet. Ik heb die veiligheid en zekerheid niet nodig.
Steven: Ik walg van mijn eigen woorden, maar ik heb wel zin in de toekomst. Met Whoosah, HOOP, The Grey Space en een nieuwe club onder de Kwantum gaat het hier goed. 
Ferenc: Momenteel vind ik het niet zo erg om op te staan elke dag.

Een laatste vraag: hebben jullie een favoriete artiest op het Intergalactic FM Festival?Ferenc: Nee, het gaat mij om het hele festival. Het moet lukken, anders baal ik.
Steven: Het tofste vind ik dat je niet op een timetable kunt zien wie wanneer draait. Gewoon rondlopen en ervaren.
Ferenc: Anders krijg je mensen die alleen komen voor Intergalactic Gary. Ja, dat is een onwijs goede dj, maar er zijn er nog veel meer, waar je nooit van hebt gehoord. Doe niet zo flauw! Lasercat brak het vorig jaar af, terwijl ze nog nooit ergens had gespeeld. Daar word ik heel blij van.
Steven: Het festival van de onduidelijke verrassing en de bevredigende teleurstelling.

Intergalactic FM Festival barst 13 t/m 16 april los in PIP, Zahara en Panama Racing Club.