Het verhaal van de kickboksende reus die Boef beveiligt

Ik zit op een leren bank in Mike’s Gym als mijn afspraak binnen komt lopen. Hij is ruim twee meter lang en draagt een zwart vest en een spijkerbroek. Terwijl ik hem begroet, verdwijnt mijn uitgestoken hand in zijn handpalm en moet hij een flink stuk naar beneden turen om mij goed aan te kunnen kijken.

Zijn naam is Colin George. De zwaargewicht kickbokser uit Amsterdam is een bekend gezicht in de sportschool van Mike Passenier, maar de afgelopen twee jaar was hij eigenlijk vooral in discotheken en op festivals te vinden. Niet om te feesten, maar als tour- en securitymanager namens zijn eigen bedrijf Strictly Tour & Security Management. George zorgt er persoonlijk voor dat artiesten als Boef zorgeloos kunnen optreden in binnen- en buitenland.

Tegelijkertijd kriebelt het kickboksen nog steeds bij George. Zijn laatste gevecht vocht hij ruim een jaar geleden, en nu heeft hij plannen gesmeed om weer de ring in te stappen. VICE Sports zocht George op om te praten over zijn aanstaande comeback, de band met Boef en moshpits.

VICE Sports: Ha Colin, de laatste tijd heb ik je op Instagram meerdere keren ‘#ComebackSeason’ zien plaatsen. Gaan we je binnenkort weer in de ring zien?
Colin George: Klopt, ik ben weer volop in training en wil in januari fit zijn en de ring instappen. Ik ben er lange tijd uit geweest om mijn bedrijf op te zetten. Dat staat nu op poten, maar ik heb ondertussen meer dan een jaar niet gevochten, en dat is zuur omdat ik wel in een goede flow zat. Ik wil nu nog een paar jaar tegen een paar mooie namen partijen draaien.

Hoe verliep je laatste partij voor je onderbreking?
Die vocht ik in Dubai tegen Arkadiusz Wrzosek, die Pool die laatst meedeed aan dat achtmanstoernooi van Glory in Ahoy. Ik had nauwelijks getraind voor die wedstrijd, omdat ik ook toen al veel tijd in mijn bedrijf stopte. In de tweede ronde had Wrzosek me bijna te pakken met een stoot op mijn dikke buik, waardoor ik dik achterstond voor de laatste ronde. Mike zei toen: “Gap, als je er niet voor gaat, verlies je.” Toen sloeg ik hem in de laatste tien seconden keihard knock-out. Volgens mij heb ik hem niet eens meer zien opstaan toen ik uit de ring ging. Je moet de video maar eens opzoeken, die heb ik op mijn Instagram gezet. Daarin zie je zelfs zijn ogen wegdraaien als hij ligt.

Nu heb je je eigen bedrijf, waarmee je onder meer Boef beveiligt. Hoe zijn jullie met elkaar in contact gekomen?
Bijna twee jaar geleden tekende Boef bij SPEC., het managementkantoor van Ali B, en had hij een tourmanager nodig. Toen namen ze contact met mij op. Ik had dat werk toen al jaren niet gedaan, maar het was een ideale timing om het weer op te pakken. Ik had net een huis gekocht en een verbouwing gedaan, daar zat al mijn spaargeld in. Boef was toen ook al aardig op dreef.

Klikte het meteen tussen jullie twee?
Nee, dat begon niet lekker. Boef is een mannetje en ik ook, dus dat botste. Er moest vertrouwen ontstaan in elkaar, voornamelijk in mij, en dat had tijd nodig. Hij heeft zijn eigen wil en ik de mijne. Meestal heeft hij te maken met volgers en ja-knikkers. Dat is oké, maar dat ben ik niet. Waar anderen ja zeggen, zeg ik nee. Nu werkt het wel en zijn we ook bevriend geraakt.

Hoe zou je jullie verstandhouding nu noemen?
Business friends. Op locatie zijn we altijd zakelijk, maar in de auto en daarbuiten zijn we bevriend. In een rustige week ben ik twintig uur met hem op pad en als ik thuis met hem facetime, herkent mijn zoontje van twee zijn stem. ‘Boef’ was ook een van zijn eerste woordjes. Gelukkig niet zijn allereerste, dat was papa, haha.

Boef zei in House of Talents dat zijn leven letterlijk in jouw handen is . Zijn jullie weleens in een levensgevaarlijke situatie beland?
Dat ik zijn leven in handen heb, wil ik niet zeggen. In een levensgevaarlijke situatie zijn we nog niet geweest en ik hoop natuurlijk ook niet dat die ooit zal voorkomen. Dat moet ik ook voor zijn natuurlijk. Soms zoekt hij het gevaar op tijdens optredens, maar dan corrigeer ik hem.

Bedoel je wanneer hij het publiek in wil om een moshpit te starten?
Bijvoorbeeld. Zulke momenten bespreken we altijd voor de show, zodat we alles op elkaar kunnen afstemmen met andere beveiliging. Hoewel het ook een ingeving van het moment kan zijn. In zo’n grote menigte ben ik er dan het liefst zelf bij.

Hoe beleef jij zulke momenten?
Ondanks dat het vrij hard kan gaan, vind ik het juist top! Het belangrijkste is dat ik hem dan niet uit het oog verlies, en tegelijkertijd ook meedoe met het publiek op de maat. Als iedereen om je heen springt en jij dan blijft staan, wordt er de hele tijd tegen je aangeduwd en krijg je klappen van links en rechts. Dan kan je beter meedoen in de flow.

Hoe ben je ooit begonnen met het werk als tourmanager?
In 2008 ging ik een keer met een stel jongens mee naar een show van Darryl in Leeuwarden. Darryl is een jeugdvriend van me, wij woonden vroeger in dezelfde straat. We zaten voor de show backstage, toen ik merkte dat er iets misging in de planning. Hij moest namelijk eerst in Groningen optreden en daarna pas in Leeuwarden. Al die andere jongens gingen mee om lekker te zuipen en lawaai te maken, maar zo zat ik niet in elkaar. Ik ging me ermee bemoeien en vroeg wat er aan de hand was. Ik zei: “De tent zit hier nu wel vol. Je kan naar Groningen bellen om te checken of ze het erg vinden dat je later komt, dan treed je eerst hier op en ga je daarna die kant op.”

En toen?
Iedereen keek mij aan met een vreemd gezicht van ‘waar bemoei jij je eigenlijk mee?’ Maar het was een goede oplossing, dus we deden het. Daarna mocht ik stage lopen bij de jongens van SPEC., waar Darryl toen ook onder contract stond, om de kneepjes van het vak te leren. Ik was toen 22 en zoekende in wat ik met mijn leven wilde doen. Ik was klaar met school, had mijn mavo-diploma niet eens gehaald en zocht naar werk. Toen kwam dit op mijn pad en dacht ik: dit ga ik gewoon doen. Zo ben ik er toen in gerold.

Kickbokste je toen al?
Nee, dat gebeurde een of twee jaar later, toen ik de K-1 een keer op televisie zag langskomen. Ik zag dat en dacht toen: wacht… zij mogen voor geld vechten? Oké, dat kan ik ook! Ik heb toen kickboksspullen gekocht en ben er vol voor gegaan bij Saban Gym in Amsterdam-Noord. Daar reed ik naartoe in mijn Smart, die ik toen ook gelijk had gekocht.

Je reed rond in een Smart?
Haha, zie je het al voor je? Ik rijdend in een Smart. Maar dat deed ik ja, zes keer per week. Om rond te komen stond ik daarnaast twee dagen per week aan de deur. Eigenlijk wilde ik tourmanagen en kickboksen combineren, maar ik moest kiezen, want als ik zou kickboksen dan wilde ik er vol voor gaan. Ik was laat begonnen, en wilde direct in het diepe gegooid worden om richting de top te gaan.

Gebruikte je je kickbokskennis meteen aan de deur?
Ik stond toen bij Club Rain aan het Rembrandtplein, waar ik vaak werd uitgedaagd door dronken mensen. Liquid courage. Ze denken dat ze je wel kunnen hebben, maar meestal was dat niet zo, haha. Later ging ik aan de deur staan bij verschillende tenten in Rotterdam, dat was wel elke week weer knokken. Op zijn minst twee tot drie keer. Als ik toen een keer naar huis reed zonder dat er geknokt was, geloofde ik dat niet. Ik dacht dan: een rustige avond? Hoe kan dat nou? Dat was altijd wel heftig, maar als je met goede jongens stond maakten die momenten niet zoveel uit.

Heb je nu nog de ambitie om bij een grote organisatie te vechten?
Eigenlijk hoopte ik stiekem dat Glory me deze maand uit zou nodigen voor het achtmans contendertoernooi in Ahoy. Ook al was het maar voor een ronde beuken, om te kijken waar het schip strandt. Dan zou mijn naam tenminste wel weer rondgaan. Die Wrzosek had ik al verslagen en Tomas Mozny, die van Jahfarr Wilnis had verloren, heb ik ook nog kickboksles gegeven op een toernooi in Tsjechië. Alleen kreeg ik toen niet de winst, omdat zijn trainer na de partij ook het hoofd van de jury bleek te zijn. Er zit nul kracht in zijn stoten. Ik kom altijd voor de knock-out, dus ze hadden beter mij er neer kunnen zetten.

Je wil dus in Glory vechten.
Niet per se. Ik kan nu eigenlijk ook nog niet stoer praten en mensen uitdagen, omdat ik niet fit ben en er een tijd uit ben geweest. Maar ik denk dat ik het de top vijf zeker moeilijk kan maken. Ik zie maar een paar concurrenten: Wilnis, Benjamin Adegbuyi, Jamal Ben Saddik en Rico Verhoeven, that’s it.

En vechters als Guto Inocente, Junior Tafa en Roël Mannaart?
Hahaha, nee man. Dat is toch niks, kom op. Dat is echt niks. Daar mag je mij gelijk tegenover zetten.