Hoe Lars Veldwijk zijn transfer naar Zuid-Korea beleeft

Als ik Lars Veldwijk (28) bel, ligt hij op een bed in een hotelkamer in Sydney. Hij heeft net een goede massage gehad. Een paar dagen daarvoor is hij in Australië geland na een vlucht van tien uur vanuit Zuid-Korea. Veldwijk stapte in de winterstop over van Sparta Rotterdam naar het Zuid-Koreaanse Jeonbuk Hyundai Motors. In de Aziatische Champions League maakte hij zijn debuut voor zijn nieuwe club, op bezoek bij Sydney FC.

Dit is het vierde buitenlandse avontuur van Veldwijk: eerder speelde hij al in Engeland, België en Noorwegen. Eigenlijk zou de Zuid-Koreaanse K-League vorige week beginnen, maar vanwege het coronavirus is de start van de competitie uitgesteld. Ik ben benieuwd hoe Veldwijk in Zuid-Korea is beland, hoe hij de eerste weken van zijn Aziatische avontuur beleeft en hoe zijn goede vriend Hakim Ziyech reageerde op zijn transfer.

VICE Sports: Ha Lars, hoe gaat het bij Jeonbuk Hyundai Motors?
Lars Veldwijk: Goed man. We zitten al een paar dagen in Sydney om rustig te acclimatiseren. In Zuid-Korea is het nu winter en in Australië zomer. M’n dikke jas kon uit en ik heb gelijk de slippertjes aangetrokken. Het duurde even, maar ik heb eindelijk mijn debuut voor Jeonbuk. Bij de eerste Champions League-wedstrijd, vorige maand thuis tegen Yokohama, bleef ik aan de kant. Ik zat me te verbijten, want we verloren. Ik was nog niet fit en het was beter om niets te forceren. Mijn laatste officiële wedstrijd was van eind december met Sparta, een invalbeurt van vijf minuten tegen AZ.

Op jouw debuut in de K League 1 moet je nog wachten, hè?
Klopt. Ik begreep dat de Koreaanse bond in april weer bekijkt hoe de situatie ervoor staat. Zuid-Korea is net als Noord-Italië een brandhaard van het virus. Ik voel me gewoon goed en de spelers worden bij de club dagelijks getest. Ik maak me er ook niet druk om, mocht ik het wel oplopen. Uiteindelijk kun je er zelf niet veel tegen doen.

Hoe werden jullie in Sydney ontvangen?
Zonder problemen. In het vliegtuig waren wel veel lege plekken. We konden rustig door de douane, geen extra controles. Wij reizen met mondkapjes op en handschoentjes aan. Ik had niet het idee dat de Australiërs ons als een bedreiging zagen.

Drie maanden geleden zat je op de bank, of zelfs op de tribune, bij Sparta. Nu ben je de nummer 9 bij een grote Aziatische club en speel je in de Aziatische Champions League tegen Sydney FC. Ben je al aan jouw nieuwe leven gewend?
Mijn leven heeft een bijzondere wending gekregen. Ik zie nog eens wat van de wereld. Ik zit hier mooi met uitzicht op zee. We moeten nog naar Yokohama en zitten ook bij Shanghai SIPG, de club van die Braziliaan, Hulk, in de Champions League-groep. Dat zijn sowieso leuke trips. Ik combineer op deze manier mijn voetbalcarrière inmiddels met een soort wereldreis. Vroeger dacht ik er al eens aan om met een backpack naar Australië en Azië te gaan.

Wat wist je van Jeonbuk en Zuid-Korea voordat je ja zei en in het vliegtuig stapte?
Toen Jeonbuk vorig jaar informeerde heb ik nog contact gehad met Luc Castaignos, die vorig seizoen met zijn club degradeerde uit de K League 1. Ik heb een paar maanden terug ook met Dave Bulthuis gebeld. Hij was heel enthousiast over het leven in dit land en de competitie. Zuid-Korea en Japan zijn de grootste competities in Azië. En in tegenstelling tot in landen als Roemenië, Thailand of Vietnam hoef je je hier geen zorgen hoeven te maken of je salaris op tijd wordt uitbetaald. Jeonbuk is vier jaar op rij kampioen geworden en ze wonnen ook al eens de Aziatische Champions League. Het zou mooi zijn als ik ze kan helpen om de vijfde titel op rij binnen te halen, als de competitie nog een keer start.

Hoe waren jouw eerste dagen bij Jeonbuk?
Hectisch. Ik ging vanuit het trainingskamp van Sparta in Spanje naar Jeonju om de transfer in orde te maken en bleef er een paar dagen. Ondertussen zat de selectie al in Spanje voor een trainingskamp. Toen de deal rond was stapte ik weer in het vliegtuig naar Spanje. Ik was toen gewend aan de Zuid-Koreaanse tijdzone en ging weer naar de Europese, en een week later weer naar Korea. Het voelde alsof ik in een wasmachine zat. Mijn slaapritme was helemaal verstoord. Het was aanpoten op de training. Jouw trainer, José Morais, was assistent van José Mourinho bij FC Porto, Chelsea, Internazionale en Real Madrid. Hoe is het om met hem te werken?
Hij heeft ‘de bus parkeren’ gelukkig niet van Mourinho overgenomen. We spelen erg aanvallend met veel druk naar voren. Ik heb in Spanje met hem gesproken en hij vertelde wat hij van mij verwachtte: behalve goals maken ben ik ook een aanspeelpunt. De trainer spreekt gelukkig Engels met mij, maar teambesprekingen doet hij in het Portugees. Ik weet eigenlijk niet waarom. Zijn Portugese assistent zit naast mij om naar het Engels te vertalen en de Koreaanse assistent tolkt voor de Koreaanse jongens, waarvan een groot aantal wel Engels spreekt. Het is soms net een kippenhok bij onze teambesprekingen.

Ik zag dat je een ploeggenoot van veertig jaar hebt, die nog inviel bij Zuid-Korea op het WK in 1998 tegen het Nederlands elftal. Kun je meer over hem vertellen?
Bizar, hè? Ik was zes jaar tijdens dat WK. Dong-guk Lee is onze ster. In Zuid-Korea is hij een koning. Hij staat op meer dan driehonderd doelpunten in de K League 1. Lee speelde ook bij Werder Bremen en Middlesbrough. Dat hij twaalf jaar ouder is dan ik, zie je bijna niet. Lee traint en leeft gedisciplineerd. Altijd uitgebreid rekken, strekken en yoga. Hij is ook veel bezig met gezonde voeding. Ik zou op mijn veertigste lekker achterover leunen, haha.

Hoe zijn de faciliteiten bij een Aziatische topclub?
Superdeluxe. Ik denk te vergelijken met die van een topclub in Europa. We hebben echt alles op het trainingscomplex. Het ligt helemaal afgeschermd in de bergen rond Jeonju. Er komt niemand zomaar in. Security bij de deur. Alles wordt geregeld. Ik kan er drie keer per dag aanschuiven om te eten. De trainingsvelden zijn perfect, er is een indoorhal, een gym, een sauna. Alles is gloednieuw. Voor elke thuiswedstrijd slapen we ook daar. In het stadion, gebouwd voor het WK in 2002, kunnen 40 duizend man. Die waren er niet allemaal tegen Yokohama, want dat was doordeweeks. Ik hoorde dat de fans in het weekend wel massaal komen. Woon je in Zuid-Korea nog in een hotel of heb je inmiddels al een eigen woning?
Ik zit acht hoog in een appartementencomplex. Alles was al ingericht. Ik kan altijd iemand van de club bereiken voor hulp. En anders heb ik nog de Google Translate-app. Zo weet ik hoe ik de knoppen van de wasmachine, in het Koreaans beschreven, moet bedienen. Vanuit mijn raam kijk ik over de stad. Er is niet zoveel hoogbouw als in Seoul en op de achtergrond zie ik de besneeuwde bergtoppen. Veel Koreanen gaan daar skiën of snowboarden. Ik wil er ook een keer naartoe. Of ik ga skiën weet ik nog niet, mijn laatste keer op de piste is al tien jaar geleden.

Wat is jouw eerste indruk van de mensen in Zuid-Korea?
In eerste instantie zijn ze vrij gesloten en nederig. Soms komen mensen op straat of in de supermarkt heel voorzichtig naar mij toe en vragen dan heel verlegen of ze een handtekening of een foto mogen. De trainer zei dat ook tegen mij: Koreanen moeten je goed leren kennen voordat ze zich voor je openen. Met de Koreaanse jongens in het team heb ik inmiddels goed contact. Ze stellen ook vragen hoe het is om een prof te zijn in Nederland en Engeland. Zij hopen allemaal ooit naar Europa te gaan.

Heb je als vader van twee jonge kinderen getwijfeld om zo ver van huis te gaan?
Jazeker. Dat ik hen nu een tijdje niet zie is heel moeilijk. We houden contact via Facetime, maar dat is niet te vergelijken met elkaar in het echt zien, spreken en knuffelen. Ik heb mijn zoon en dochter nu anderhalve maand niet gezien. Dat is moeilijk, maar ik besef ook dat je als profvoetballer niet oneindig kunt blijven spelen en geld verdienen. Het liefst had ik mijn kindjes meegenomen, maar de relaties met hun moeders zijn helaas niet zo gelopen als we hadden gehoopt. Het zit nog wel in de planning om de kinderen een keer deze kant op te laten komen, maar het coronavirus helpt nu niet mee. Mochten we een paar dagen vrij krijgen bij de club, dan wil ik hen snel opzoeken in Nederland.

Op jouw instagramaccount zie ik behalve foto’s van jou in Zuid-Korea ook foto’s met Hakim Ziyech. Hoe goed zijn jullie bevriend?
Hakim en ik zijn heel close. Met nog een paar andere jongens vormen we een hechte vriendengroep. Ik was goed bevriend met Jercely Cabral, de broer van Jerson Cabral, met wie Hakim samenspeelde bij FC Twente. In die tijd kwamen we elkaar vaak tegen en in de afgelopen jaren zijn we naar elkaar toe gegroeid. We gaan ook samen op vakantie, eind vorig jaar nog naar Dubai. Toevallig was ik met Hakim op het strand toen Jeonbuk serieus werd.

Wat was zijn reactie?
‘Doen. Dit is een mooi avontuur’, zei hij. Hakim wist ook dat ik niet gelukkig was bij Sparta. We lijken veel op elkaar. Mensen die ons niet goed kennen, denken vaak dat we lastige jongens zijn, maar dat komt omdat wij gewoon eerlijk zijn en altijd onszelf blijven. Wij veranderen voor niemand. Dat wordt in de voetbalwereld niet altijd gewaardeerd. Er wordt veel onzin geschreven en gezegd, of achter je rug om gekletst. In Amsterdam hebben de mensen ook moeten wennen aan Hakim, kijk hoe populair hij nu is. En Hakim is niet veranderd. De omgeving is anders naar hem gaan kijken. Ik gun hem nu de stap naar Chelsea. Ik ben trots op hem. Hij heeft op het juiste moment gewacht, er waren al genoeg kansen om Ajax te verlaten. Vorig seizoen was hij al hot. Met de vriendengroep gingen we nog mee naar Spurs-uit. Waanzinnig. Hakim was top. Dit seizoen ook. Valencia-uit, Chelsea-uit. Niet normaal. In Zuid-Korea eindigt het seizoen in december, dan wil ik even kijken hoe Hakim erbij zit in Londen. Hebben jullie nog veel contact?
We proberen elkaar regelmatig te bellen, maar we hebben met het tijdsverschil te maken. Zodra ik Nederland ben zoek ik Hakim en de andere jongens zeker op. We zetten de PlayStation niet meer zo vaak aan. Het is vooral tafeltennissen of poolen. Hoewel, Hakim vindt het niet meer leuk om tegen mij te spelen. Hij wordt chagrijnig als hij verliest. Wat dat betreft zal hij mij niet missen, haha.

-

Dit is een verhaal uit de serie VICE Sports Avonturiers, over Nederlandse sporters die voor hun carrière naar het buitenland vertrekken. Alle verhalen uit deze serie zijn hier te checken. Naast onze geschreven verhalen en video's hebben we nu ook een podcast: De Wereld van VICE Sports. De afleveringen zijn hier te luisteren bij Apple of hier op Spotify: