Een beautysalon en amateurvoetbal: dit is het nieuwe leven van Gino Coutinho

Gino Coutinho (37) komt ontspannen het sportpark van amateurvoetbalvereniging Sparta Nijkerk opgelopen. Later op de avond staat er een training gepland. “Maar we hebben alle tijd hoor,” zegt hij. “Sommige jongens komen pas tien minuten voor de training binnen. Anderen zie ik pas op het veld. Heerlijk, toch?” Iets meer dan een jaar geleden was Coutinho nog gewoon eerste keeper van NEC. Ondanks dat hij de eerste twee wedstrijden in de basis stond, besloot hij zijn contract in te leveren. De keeper, die vooral naam maakte in zijn tijd bij ADO Den Haag, had zin in een leven zonder profvoetbal.

Sinds dit seizoen heeft Coutinho zijn handschoenen weer uit de kast getrokken en staat hij onder de lat bij Sparta Nijkerk. Ondertussen werkt hij hard om de beautysalon van zijn vrouw een groot succes te laten worden. Omdat de kantine nog dicht is, nemen we plaats in de kleedkamer. Daar spreek ik hem over zijn beslissing om plotseling te stoppen, het gekkenhuis van ADO Den Haag en zijn nieuwe leven.

VICE: Ha Gino, hoe bevalt het hier bij de amateurs?
Gino Coutinho: Goed! Als profvoetballer had ik altijd al in gedachten dat ik na mijn carrière amateurvoetbal wilde gaan spelen. Ik kwam al op mijn negende bij PSV terecht, maar ondertussen ging ik nog weleens kijken bij de clubs van mijn oom, broer en vrienden. Hier bij Sparta Nijkerk gaan de jongens er echt voor, maar tegelijk is er ook ruimte voor ontspanning.

Dat lijkt me lekker na al die jaren in het profvoetbal.
Sowieso. Voor de wedstrijd hebben we bijvoorbeeld altijd een bijeenkomst in de bestuurskamer. We eten wat en ondertussen laat de trainer beelden zien. Tussendoor worden er grapjes gemaakt en praten de jongens ook gewoon met elkaar. Ik was wedstrijdbesprekingen gewend waar het stil was en iedereen gerichte vragen stelde. Nu is het allemaal een stuk minder strak en zijn we binnen twintig minuten klaar.

Ik vind videobeelden bij de amateurs al best sick klinken.
Haha, ja. Voor amateurs is dat eigenlijk heel professioneel. Maar die losse sfeer vind ik heerlijk. Op donderdagavond komen veel teams in de kantine samen om een snackje te eten, een biertje te drinken en lekker te kaarten.

Blijf je ook vaak hangen?
Mijn vrouw is net bevallen van onze vierde, dus momenteel even iets minder. Ik heb een keer tot laat met de jongens zitten kaarten. Ik drink zelf niet, maar de gezelligheid met die gasten vind ik mooi. In het weekend blijven er veel supporters hangen en er is ook weleens een volkszanger in de kantine. De supporters van Sparta Nijkerk zijn heel anders dan de types die ik uit het profvoetbal kende. Hier zijn de supporters niet van die figuren met kale koppen, maar gewoon de melkboer en de slager.

Je stopte vrij plotseling met profvoetbal. Na twee wedstrijden bij NEC liet je zelf je contract ontbinden. Waarom?
Ik twijfelde voor het seizoen al een beetje of ik nog door wilde gaan, maar uiteindelijk tekende ik toch voor twee jaar bij NEC. Puur om nog een paar jaar plezier te hebben, maar ik merkte al snel dat ik er helemaal geen plezier meer in had. Dan ben ik ook geen type dat zijn handje ophoudt en geld gaat vangen. Ik was voor mijn gevoel toe aan het leven na het voetbal. Weet je wat ik begon te merken? Alles wat in het voetbal belangrijk is, is in het leven totaal onbelangrijk.

Wat bedoel je daarmee?
Er wordt bijvoorbeeld weleens geroepen: ‘Je kunt beter de tegenstander zijn been breken, dan hem laten scoren.’ Kom op, dat is toch idioot? Die benen van die man zijn toch veel belangrijker? We spelen maar een spelletje met z’n allen, maar de mensen op het veld en daarbuiten zijn bereid om elkaar de hersens in te slaan.

Waar merkte je nog meer aan dat je er soms anders tegenaan keek dan je ploeggenoten?
Nou, bijvoorbeeld in de situatie dat een vrouw van een speler zwanger was. Sommige jongens kozen dan een belangrijke wedstrijd boven de bevalling. Terwijl je dan je vrouw in de steek laat. Vaak werd het nog als een heldendaad gezien ook. In de voetballerij doet iedereen heel erg met elkaar mee. Als iemand een duur horloge heeft, wil vervolgens iedereen een duur horloge. Puur om te laten zien hoe stoer je bent. Daar heb ik nooit veel om gegeven. Eigenlijk is de voetbalwereld maar een soort ballonnetje.

Een ballonnetje?
De voetbalwereld wordt door heel veel mensen beleefd en daarom wordt het als belangrijk gezien. Maar als je door het ballonnetje heen prikt, blijft er niets over. Dan stelt het helemaal niets voor. Het is eigenlijk alleen een beetje vermaak voor de maatschappij, maar verder heeft het weinig toegevoegde waarde. Eigenlijk ben je niet meer dan een circusartiest.

Wel een goedbetaalde circusartiest.
Haha, dat wel. Maar door dit soort gedachtes merkte ik dat ik aan iets nieuws toe was. Ik heb wel genoeg achter een bal aangerend, of in mijn geval erop gedoken. Begrijp me niet verkeerd hoor. Ik besef me ook al te goed dat ik veel aan het voetbal te danken heb.

Tijdens je carrière kwam je in het nieuws toen er een hennepkwekerij werd gevonden in een schuur die je verhuurde. Later bleek die kwekerij niet van jou te zijn, maar je kreeg wel een taakstraf vanwege nalatigheid. Wat voor impact heeft die situatie op je leven gehad?
Dat heeft een hele grote impact gehad. Het is alweer tien jaar geleden, en toch loop ik er soms nog tegenaan, als ik bijvoorbeeld een verzekering wil afsluiten en de vraag krijg of ik weleens met justitie in aanraking ben geweest. Je leert ermee leven. Ik heb die taakstraf uitgevoerd in een bejaardenhuis: ik moest eten serveren aan de bewoners. Dat was eigenlijk nog best leuk om te doen, misschien ga ik dat ooit nog wel doen als vrijwilliger.

In dat seizoen bij ADO haalden jullie ook voor het eerst in 24 jaar Europees voetbal. Er zijn veel mooie verhalen over dat seizoen.
De uitwedstrijd tegen PSV zal ik nooit meer vergeten. Zo’n Haagse artiest had een hotseknotsnummer gemaakt over dat ADO Europa in zou gaan. We kwamen aan bij het stadion en alle supporters en de camera’s van FOX stonden al te wachten. Toen zette iemand dat nummer op en kwamen we in polonaise de bus uit. Onze trainer John van den Brom ging helemaal stuk. Wonnen we ook nog even met 0-1.

Mooi man.
Ja, we hadden een mooie selectie. Echte Hagenezen als Lex Immers en Wesley Verhoek en dan nog Dmitri Bulykin erbij. Echt een toffe, relaxte gozer. Hij reed altijd in een dikke Mercedes. Hij zei dan gewoon: “Neem maar mee hoor, ik zie hem morgen wel weer terug.” Aardige gozer was het. Weet je met wie je ook kon lachen?

Nou?
Mitchell Piqué, die man was echt geweldig. Bij de eerste training van het seizoen waren we rondjes aan het lopen om het veld. Op een gegeven moment staken de supporters een keiharde vuurwerkbom af. Toen draaiden we ons om en zagen we Mitchell Piqué ineens plat op de grond liggen, alsof hij dood was. Het waren geweldige tijden, maar tegelijkertijd ben ik ook blij hoe mijn leven er nu uitziet.

Waar ben je nu mee bezig?
Mijn dag zit altijd wel vol. Kinderen naar school brengen en halen, en daarnaast steek ik momenteel veel tijd om mijn vrouw te helpen met haar zaak. Ze heeft altijd alles aan de kant gezet voor mijn voetbalcarrière. Ze wilde altijd graag een beautysalon beginnen en daar is het nu tijd voor. De zaak heet Eyebrow Mommy en zit in Almere.

Wat is jouw rol precies?
Het zakelijke, achter de schermen. Zij is altijd aanwezig op de werkvloer en ik probeer meer de bestellingen te regelen en bijvoorbeeld de website in orde te maken. Ze is ook bezig met een eigen beautylijn en ik probeer te kijken hoe we het kunnen uitbouwen. Ze kan nu eigenlijk al niet meer alle klanten in haar eentje aan, dus we kijken ook naar extra personeel. Als ik af en toe op de zaak kom kijken, ben ik echt trots op haar.

Neem je ook weleens een behandeling?
Nee, ze heeft vooral vrouwelijke klanten. Ze doet dingen als wenkbrauwstyling, wimpers en permanente make-up. Dat is niks voor mij, maar het werk achter de schermen is gewoon heel uitdagend. Het is even iets heel anders dan voetbal. Ik kijk heel positief terug op mijn carrière, maar aan de andere kant ben ik ergens ook blij dat het erop zit. Het voetbal heeft mij altijd geleefd, en nu is het tijd voor mij om te leven.

Dit is een verhaal uit de serie Het Nieuwe Leven , waarin gestopte profvoetballers vertellen over hun nieuwe carrières. Zie hier alle verhalen uit deze serie van VICE Sports.

-

Naast onze geschreven verhalen en video's hebben we nu ook een podcast: De Wereld van VICE Sports. De afleveringen zijn hier te luisteren bij Apple of hier op Spotify: