Seks, sneeuw en cocaïne: het leven in een skiresort

Belle de Neige (voor wie vroeger nooit oplette tijdens de les Frans: dat betekent 'Prachtige Sneeuw') is de titel van een blog waarin wordt omschreven wat de zogeheten 'seasonaires', werknemers in wintersportoorden, meemaken als ze even geen cokesporen van de leren banken hoeven af te poetsen. De auteur bundelde haar blogposts tot een boek, en wij vroegen haar om dat weer tot een blogpost terug te brengen. Zie hier het resultaat.

Ik heb vijf jaar lang geblogd over de meest smerige dingen die mensen tijdens het skiseizoen uithalen, en ik kan zeggen dat ik het meeste wel behandeld heb: seks, onbezonnen drugsgebruik, orgies, lawines, immoreel gedrag op de werkvloer, verwende skileraren, rijke criminelen en Russische hoeren. Het is geen punt om dat alles in een artikel te zetten: ik hoef alleen maar wat beschamende seksavontuurtjes van de jonge, te rijke wintersporttoeristen op te sommen, en ik zit gebakken. Maar niet elke skileraar of barman is een van school getrapt rijkeluiszoontje. Sterker nog: de meeste werknemers in skiresorts hebben het nooit breed gehad, of verloren hun banen tijdens de recessie.

Skiresorts zijn vaak toevluchtsoorden voor buitenbeentjes, mislukkelingen, mensen met een midlifecrisis en rare snuiters waarvan je het vermoeden hebt dat ze eigenlijk dakloos zijn. Ze trekken de bergen in, omdat ze liever vol adrenaline de berg af razen en uitgaan dan dat ze de hele dag depressief thuiszitten.

Natuurlijk lopen er ook genoeg idioten rond: mensen met een tussenjaar die van het skiseizoen een soort doorlopende intreeweek lijken te maken – overenthousiaste ongeleide projectielen die net van de middelbare school komen en zonder enig doel naar de Alpen zijn afgereisd. Hun voornaamste hobbies bestaan uit het drinken van elkaars pis en na dertig shotjes Jägermeister van het dak de sneeuwhopen inspringen.

Soms gebeuren er minder onschuldige dingen. Een meisje werkte zich in de nesten door na het kerstdiner drie keurig geklede jongens te pijpen. Ik weet dat, omdat één van de heren het filmpje ervan de week erop op de TV van een après-skibar liet afspelen. Het gaf nogal een nare bijsmaak, en ik vroeg me af of er niet wat beter op haar gelet moest worden.

Dit soort verhalen zijn typisch voor het leven van de seasonaires. Zo werkte er een paar jaar later een getalenteerd zwemster die, om haar nogal veeleisende moeder te ontvluchten, had besloten die winter in een après-skibar te werken. Aan het einde van het seizoen had ze met 200 mensen geneukt – wat, als ik goed gerekend heb, betekent dat ze met twee jongens per dag seks had.

Aan mijn eigen vlucht naar de Alpen gingen een nare break-up, de dood van mijn moeder (ze overleed aan een hartaanval toen ik net 21 was) en die van mijn beste maatje (door een overdosis) vooraf. Je zou dus wel kunnen stellen dat ik er met mijn hoofd niet helemaal bij was, toen ik er voor het eerst heen ging.

Gelukkig bleek het skiresort de ideale locatie om over al die narigheid heen te komen. Ik ging op oorlogspad en had seks met stonede tieners op versleten matrasjes. Of ik denderde een berg af, onder invloed van verdovende middelen die ik uit het nachtkastje van een chalet had gejat.

Mijn verblijf ontaardde al snel in een opeenstapeling van immorele acties, waarbij ik onder andere de toiletten van vakantiegasten met hun eigen tandenborstels schoonmaakte en hun maaltijden met uitwerpselen kruidde, als ze zich grof gedroegen. Dat alles onder het genot van voldoende shotjes wodka en een paar grammetjes coke.

Ik denk dat me tijdens dat jaar meer alarmerende dingen zijn overkomen dan in de rest van mijn leven bij elkaar. Ik lag eens tot aan mijn tieten in de sneeuw nadat ik van een dak gleed, werd ondergepist door een Franse, lamme ski-instructeur en naaide z'n vriend vol in het zicht van een drukbevolkte skilift.

Ik heb meer mannen in de wc's gepijpt dan ik op twee handen kan tellen, en ontwaakte een keer in m'n eigen kots, naast een man die ik nauwelijks kende. Bovendien vond ik die ochtend een kledder roze kauwgom in m'n bilnaad. En dan was er nog die keer dat ik een triootje had in een chalet dat 15.000 euro per week kostte. Lag ik onder een Turk met alleen een skibroek aan en een mutsje op.

Eigenlijk kan ik je geen verhalen over onze gasten onthouden. Om te beginnen was er een Oekraïner die standaard een paar liter wodka in z'n mik had, en eens om vier uur 's ochtends het verkeerde chalet in was gestapt. Ging hij bij het acht jaar-oude zoontje van andere gasten in bed liggen. Dat liep niet goed af – ik kan me de schreeuwende beschuldigingen van pedofilie nog goed herinneren. Dan was er nog een vrijgezellenfeest – een groep jongens met één van hun 'dochters'. De mannen boden hun gastvrouw – een schrikachtig meisje van achttien – zonder knipperen een lijntje uit hun enorme zak cocaïne aan.

Ook kan ik me de Letse gasten nog goed herinneren, een stel mannen die in het chalet van een vriend van me verbleven en aan kwamen zetten met een stel langbenige, van top tot teen in het leer gestoken prostituees – het leek op de beginscène van een slechte pornofilm uit de jaren negentig. Al snel lag het hele chalet bezaaid met condooms, en zaten de leren banken onder de bloedvlekken en cocaïnesporen. De vriend die het chalet bezat, betrapte de gasten terwijl ze in de sauna een flink potje aan het neuken waren. Maar hij klaagde niet, aangezien de dames topless aan de ontbijttafel zaten en hij aan het eind van de week de diensten van één van hen als fooi aangeboden kreeg.

Doe wat je wil met deze informatie, maar als je van plan bent je geslachtsdelen tegen ongewassen mensen aan te wrijven, of hoopt op een scharrel waar je plezier mee kan beleven, dan is het skiseizoen absoluut het beste moment om dat te doen.

Maar mensen willen dat niet horen. Het is veel makkelijker om het afgezaagde clichébeeld te accepteren: dat skiën voor sukkels is, en een voorrecht voor verwende studenten met baarden die "mieters" en "lullo" zeggen.

Wintersport is de grote liefde van degenen die het doen, en wordt afgekeurd door degenen die ergens anders naartoe gaan tijdens de vakantie. Het probleem met skiën en snowboarden is dat het moeilijk is. Je kunt niet betalen om het goed te kunnen; je moet het verdienen. Dat zorgt voor een evenwicht. Eerlijk – ik heb genoeg humeurige supervrouwen met X-benen op hun bek zien gaan in een bocht om te weten dat het waar is. Duizenden euro's er tegenaan gooien, privélesjes en een glimmend skipak maken geen skiër van je. Kom nog maar eens met me praten wanneer je een sneeuwstorm hebt getrotseerd terwijl je onder invloed van ketamine was.