Een fakkel op de partyboot.
David Meulenbeld

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Op de partyboot met Ultras Almere

“Ik zie weinig van de wedstrijden. Ik vind het leuker om in het stadion naar deze jongens te kijken.”

Hardcore dreunt over de parkeerplaats voor het stadion van Almere City. Een groepje van een stuk of twintig supporters staat er met elkaar te praten als ik aan kom lopen. De gemiddelde leeftijd is jong, hooguit begin twintig. Her en der staan lege bierblikjes op de grond. Een jongen met warrig haar heeft een halflege fles whiskey in zijn hand. Dan stapt een piekfijn geklede jongeman uit de groep op me af.

Advertentie

Dit is de capo van Ultras Almere. Hij stelt zich voor als ‘O’, en met die naam zal ik het vandaag ook moeten doen. O heeft een net gestreken overhemd van Fred Perry aan en draagt brandschone rode adidasjes. Tot voor kort was een man met de bijnaam ‘Kale' de capo van Ultras Almere. Maar Kale is niet meer kaal en kan door zijn werk tegenwoordig niet meer vaak naar de club komen. “Daarom hebben een andere jongen, Ilja, en ik het van Kale overgenomen,” legt O uit, terwijl ik een biertje in mijn hand gedrukt krijg.

Een biertje bij Almere City

Ik ben hier vandaag om met Ultras Almere in een partyboot de oversteek naar FC Volendam te maken. Als O de rest van de groep heeft uitgelegd wat de fotograaf en ik komen doen, lopen we vanaf de parkeerplaats naar de boot, waar de rest van Ultras Almere wacht. Het is een stevige wandeling van drie kwartier naar de haven, maar het zonnetje schijnt, dus we hebben niks te klagen. Onderweg raak ik aan de praat met de jongen die ik eerder zag lopen met een halflege fles whiskey. De fles is inmiddels bijna op.

De jongen stelt zich voor als Boyd en vertelt dat hij lid is van de Almere Youth Firm, een jonge groep van een man of twintig binnen Ultras Almere. “De Almere Youth Firm is de afgelopen tijd een soort familie voor me geworden,” zegt Boyd. Hij komt zelf niet uit Almere, maar uit Haarlem. Omdat Haarlem sinds 2010 geen profclub meer heeft, zijn veel Haarlemmers voor Ajax geworden. “Maar ik heb niks met Ajax,” zegt Boyd fel. “Een vriend vroeg een keer of ik mee wilde gaan naar Almere City. Ik vond het meteen vet. Sindsdien kom ik hier altijd.”

Advertentie
Ultras Almere wandelt door een bos.
Ultras Almere wandelt door een bos.

Boyd reist nu voor elke thuiswedstrijd van Almere City een uur en een kwartier vanuit Haarlem, heen en terug. Vanuit Almere zelf komen juist nog relatief weinig jongeren naar Almere City, omdat veel bewoners van Almere oorspronkelijk uit Amsterdamse wijken als de Bijlmer komen. Deze van origine Amsterdammers hebben hun kinderen in Almere als Ajacieden opgevoed. Boyd snapt dat wel. “Daardoor bestaat onze groep vooral uit jongeren wiens ouders niks met voetbal hebben, of jongens uit andere steden, zoals ik.”

Dat geldt ook voor Ilja. Hij is vrij groot, heeft een rossige baard en heeft in allerlei steden gewoond, voordat hij zich vestigde in Almere. Samen met O voert hij Ultras Almere normaal gesproken aan in het stadion. Ilja komt naast me lopen en vertelt dat hij blij is met Michele Santoni, de nieuwe trainer van de club. “Hij is Ally-positief,” legt Ilja uit. Ik vraag hem wanneer iemand Ally-negatief is. “Daarvan heb je er veel in Nederland. Die roepen dat hier alleen paupers wonen en de stad lelijk is. Maar als je ze dan vraagt of ze weleens in Almere zijn geweest, is het antwoord altijd nee.”

De partyboot van Ultras Almere.
Een rookpotje wordt ontstoken langs de kade.

Dan komen we aan bij de partyboot. Aan de ene kant hangt een groot Ultras Almere-doek over de reling, aan de andere een vlag van FootballCulture. Op het benedendek is de bar, waar de eerste 800 drankjes vandaag gratis zijn. Op het bovendek schijnt de zon en chillen al wat mensen. Vaders lopen er rond met hun jonge zoontjes, net als een paar iets oudere mensen. “Hier loopt alles door elkaar,” legt O uit. Een jongeman in een shirt van de Almere Youth Firm heeft een flinke tatoeage op zijn arm met 036, het netnummer van Almere. Hij gaat er trots mee op de foto.

Advertentie

Als de boot de haven uitvaart, raak ik aan de praat met een jongen die Niels heet, en bij de club rondloopt sinds er in 2005 voor het eerst betaald voetbal werd gespeeld. Almere City heette toen nog FC Omniworld. De clubkleur was paars in plaats van rood. “Toen de club in 2010 werd omgedoopt tot Almere City, hielden we onze spandoeken en vlaggen nog jarenlang paars. Dat was voor ons de clubkleur,” vertelt Niels. Uiteindelijk ging de groep toch overstag. De laatste jaren heeft Niels de achterban flink zien groeien. Hij is daar sceptisch over. “Het gaat nu goed met de club, dus dat vinden mensen leuk. Maar we zullen zien wat er gebeurt als we weer onderaan de Eerste Divisie staan.”

Een 036-tatoeage.
De kapitein.

Op het benedendek dreunt de hardcore door en vliegen de biertjes en broodjes frikadel over de toonbank. Op het bovendek komt halverwege de boottocht het gezang los. Naast mij begint de trommelaar van de groep te trommelen. Teksten als “Ally you’re the one, you still turn me on!” en “Forza Almere!” klinken uit de Almeerse kelen. Her en der verdwijnen sleutels in envelopjes, terwijl de eerste fakkels worden ontstoken. Dan komt O bij me staan. “Normaal ben ik een best rustige jongen, geen prater,” zegt hij. “Maar dat verandert als ik met deze jongens op de tribune sta.”

O vertelt dat Ultras Almere uit verschillende groepen bestaat, zoals de Almere Youth Firm en Almere Youth. Onderling is niet iedereen het altijd met elkaar eens. “Mijn positie als opvolger van Kale als capo is ook niet onomstreden,” zegt O. “Maar de onderlinge band is wel sterk. Als het met iemand persoonlijk slecht gaat, slaapt diegene bijvoorbeeld even bij mij thuis.” O komt niet per se voor het voetbal. Hij zegt nog geen zes spelers van Almere City op te kunnen noemen. “Ik zie ook weinig van de wedstrijden. Ik vind het leuker om in het stadion naar deze jongens te kijken.”

Advertentie
Party op de partyboot.
Lege bierglazen.

Een klein deel van de supporters van Almere City is de afgelopen jaren regelmatig op de vuist gegaan met supporters van andere clubs. Met name de subgroep Almere Youth heeft wat dat betreft een reputatie. De ongeregeldheden buiten het voetbal hebben wel consequenties. “We hebben dit seizoen bijna altijd een verplichte combi,” zegt O. Het gaat ondertussen goed los op de boot, met fakkels en rookpotjes, terwijl in de verte de lichtmasten van het Kras Stadion tegen de horizon afsteken.

Ik vraag O naar het nummer Hooligan, dat rapper Layzie maakte over Ultras Almere. “Dat heeft hij op eigen initiatief gemaakt,” zegt O. “Niet iedereen vindt het tof, sommigen wel.” De zon is onder aan het gaan, en de jongens van Ultras Almere maken er een feestje van op het bovendek. “Alles komt hier samen,” zegt O trots terwijl hij naar de zingende en springende groep kijkt. “We hebben hier advocaten en architecten rondlopen, maar ook mensen die bij het UWV lopen.” Dan verdwijnt hij in de groep, om zijn rol als capo op zich te nemen en een paar liedjes in te zetten.

Pyro op de boot.
Een ontstoken rookpotje.

Het complete bovendek lijkt in lichterlaaie te staan van de fakkels als we de haven van Volendam binnenvaren om aan te meren. Op de kade verzamelt de groep achter het groepsdoek van Ultras Almere, voor een corteo naar het Kras Stadion. De Volendammers die rustig op de terrasjes in de haven zitten, schrikken zich een hoedje als ineens een paar honderd zingende ultras van Almere langs komen lopen, met spandoeken, vlaggen en vooral een hele hoop pyro. De zon is net ondergegaan, waardoor de fakkels mooi reflecteren in de rook van de rookpotjes.

Advertentie
Corteo in Volendam.
Een Kamp Seedorf-sticker.
Het groepsdoek van Ultras Almere.

Op straat staan plukjes agenten te kijken naar de corteo. Ze weten dat er geen vuurwerk afgestoken mag worden, maar knijpen een oogje toe. We verlaten de Volendamse haven en lopen door een woonwijk, waar mensen in hun huiskamers tv zitten te kijken. Een gezette, oudere vrouw kijkt met open mond naar de stoet die langs haar voortuin loopt. Als we aankomen bij het stadion van FC Volendam, moeten we dringen voor de ingang. “O sorry, dit wordt wel heel intiem,” zegt een vrouw van middelbare leeftijd, die in de menigte tegen mijn achterkant wordt gedrukt.

Een fakkeltje.
De capo in actie.
Op naar FC Volendam.

Eenmaal binnen haal ik een broodje bal voor de fotograaf en mezelf, waarna we het uitvak beklimmen. De wedstrijd is inmiddels al een minuut of tien aan de gang. O en Ilja brengen de sfeer erin door verschillende liedjes van Ultras Almere (“Laat de zon in je hart, Almere”, “We komen uit Almere Centraal”) aan te heffen. Het uitvak zit helemaal vol, maar de thuisvakken van FC Volendam zijn helaas vrij leeg. Ally de aap, de mascotte van Almere City, komt ook het uitvak in lopen en wordt luid toegezongen. Hij pakt een spandoek vast en houdt die trots omhoog.

Ik sta een tijdje redelijk vooraan, om te zien hoe O en Ilja liedjes inzetten voor het uitvak. Voordat ik het door heb, sta ik mee te zingen. Na een tijdje loop ik wat hoger het vak in. Daar stellen twee jongens zich voor als Dimitri en Henk (“Ze noemen me Henk Spermatank”). Ze willen vooral kwijt dat de club laat zien dat Almere in opkomst is. “We zijn de zesde stad van Nederland. Het is een kwestie van tijd voordat we in de Eredivisie gaan spelen,” zegt Dimitri. Henk Spermatank voegt daar cynisch aan toe dat er ook naast het voetbal een hoop gebeurt in Almere. “We hebben een floriade.”

Advertentie
Ally de aap.
Het uitvak viert een doelpunt.

Ultras Almere zorgt voor goede sfeer in het verder redelijk stille stadion, maar het duurt lang voordat de wedstrijd zelf op gang komt. Pas in de 71ste minuut maakt Nick Doodeman van FC Volendam de eerste goal. Ultras Almere reageert door nog een tandje harder “Wij zijn Almere” te zingen. Binnen een kwartier heeft Almere City de score omgedraaid naar 1-2, door goals van Kevin Luckassen en James Efmorfidis. Het uitvak gaat bij beide goals compleet uit z’n plaat. Maar helaas voor Almere City maakt Nick Doodeman vlak voor tijd alsnog de 2-2. Ultras Almere blijft zingen en er volgt een klein slotoffensief in blessuretijd, maar het blijft bij een gelijkspel.

Als het uitvak na afloop van de wedstrijd leegstroomt, blijft O achter, samen met het groepje dat met hem vooraan stond tijdens de wedstrijd. O is zichtbaar teleurgesteld. “We hebben hier twee punten laten liggen.” Om hem heen beginnen jongens spandoeken los te maken en vlaggen op te ruimen. Ik bedank O voor de mooie trip en loop samen met de fotograaf het stadion uit. Almere City heeft de drie punten dan wel niet gepakt, maar de jonge groep van Ultras Almere heeft wel weer laten zien dat er ontegenzeggelijk wat moois groeit.

Zie hier meer foto’s van de boottrip van Ultras Almere:

Een FootballCulture-vlag
Feest op de partyboot.
Een Almere-supporter zingt naar de kade.
Het Kras Stadion bij zonsondergang.
De corteo door Volendam.
Op de kade.
Capo O in actie.
Middelvingers richting de scheidsrechter.
Een doekje vastplakken.
Een Kamp Seedorf-sticker.

Dit is een verhaal uit De Twaalfde Man , de serie van VICE Sports over fanatieke supportersgroepen in Nederland. Zie hier alle verhalen uit deze serie.

Je kunt je hier aanmelden voor onze nieuwsbrief om wekelijks het beste van VICE Sports Nederland in jouw mailbox te krijgen.