Met het organiseren van illegale pokeravonden kan je lekker verdienen

Wie van pokeren houdt kan daarvoor naar het casino gaan, of meedoen aan een pokertoernooi. Sinds 1 oktober is het daarnaast ook mogelijk om online een potje poker te spelen zonder daarbij de wet te overtreden. Kansspelbedrijven kunnen nu namelijk een vergunning aanvragen, om zo hun gokspelletjes op een legale manier online aan te bieden. 

Maar als je de spanning van een zweempje illegaliteit niet wil missen, kan je ook nog op een illegale pokeravond terecht. Dit soort avonden vinden meestal plaats in de woonkamers van zogenaamde gamehouders, die zorgen voor fiches, genoeg drank en een goeie pokersfeer. Er kunnen op zo’n avond enorme bedragen over tafel gaan.

Ik ben benieuwd hoe het er in de underground pokerscene aan toe gaat. Daarom ga ik een avondje illegaal pokeren bij gamehouder Fred* (31) in Den Haag. Een paar uur van te voren belt hij me op om te vragen van welke mixdrankjes ik hou, en of ik mee wil spelen. “Houd er wel rekening mee dat de minimale inzet honderd euro is.”

Die avond zit ik aan een pokertafel in zijn doorrookte woonkamer. Er zijn acht mannen op bezoek, alle gordijnen zijn dicht, er is een ingehuurde deler aanwezig en er zit zesduizend euro in de pot. Naast me zit een jongen met een enorme stapel fiches. “Ik heb accountancy gestudeerd en lange tijd een kantoorbaan gehad, maar daar ben ik mee gestopt, omdat pokeren me meer geld oplevert,” zegt hij, terwijl hij de door hem gewonnen chips tussen zijn vingers laat rollen. Ik knik en vraag me af hoeveel geld hij met pokeren dan wel niet binnenhaalt. Daar kom ik aan het einde van de avond achter, als hij met 2700 euro winst in zijn zak de woning verlaat. 

Omdat de mannen me door mijn gebrek aan ervaring afraden om mee te doen – “Je kunt je geld net zo goed door de plee spoelen” – heb ik alle tijd om Fred tijdens het urenlange gepoker te vragen naar zijn business, de nieuwe wetgeving, en het verschil tussen pokeravondjes thuis en in het casino. 

VICE: Ha Fred, hoelang poker je al? 
Fred: Ik ben op mijn achttiende begonnen met online poker. Ik kon het vrij aardig, dus speelde ik al snel voor iemand die al mijn inzet en toernooien betaalde. Op een gegeven moment speelde ik voor duizend euro per dag. Als er winst was, dan deelden we dat 50/50. Later kwam ik diep in de min te staan en ben ik ermee gestopt.

En toen ben je illegale pokeravonden gaan organiseren?
Ja. Zo’n drie jaar geleden ben ik samen met een maatje begonnen. We kenden veel mensen uit de scene omdat we zelf naar illegale pokeravonden gingen. Daarom wisten we dat we genoeg mensen zouden kunnen optrommelen voor een volle tafel. Dat maatje is er inmiddels mee gestopt. Hij vond het zijn van gamehouder te tijdrovend naast zijn baan en dat snap ik wel. Ik stop er wekelijks zo’n twintig à dertig uur in en dat combineren met mijn kantoorbaan is behoorlijk zwaar. Ik moet vaak om half zes mijn bed uit, terwijl ik tot vier uur ‘s nachts een pokeravond heb gehost. Maar het levert me een aardig zakcentje op en dat is natuurlijk mooi meegenomen.

Wat levert het je dan op?
Ik verdien per avond zo’n negenhonderd euro met de ‘rake’. Dat is het percentage dat per ronde uit de pot genomen wordt en voor het huis is. In mijn geval is dat tien procent per pot en maximaal tien euro per keer. Ik organiseer minimaal één pokeravond per week, dus dat komt neer op zo’n vierduizend euro per maand. Dat lijkt veel, maar is in deze branche behoorlijk weinig. De meeste gamehouders hanteren een bedrag van maximaal vijfentwintig euro per pot voor het huis en spelen met grotere bedragen. Dan verdien je dus een stuk meer.

Gaat al dat geld in een sok?
Haha, nee. Dat blijft gewoon in mijn portemonnee. Vroeger kon je eindeloos cash op je bankrekening storten, maar dat mag nu helaas niet meer. Daarom geef ik het uit aan alles wat je met contant geld kunt betalen. Dus denk aan boodschappen, benzine en sigaretten. Dat geld klinkt leuk, maar er zitten natuurlijk wel risico's verbonden aan het zijn van gamehouder.

Wat voor risico’s dan?
Soms hebben mensen niet genoeg cash bij zich en willen ze toch doorspelen. Dan schiet je het vaak voor en dan gebeurt het wel eens dat mensen je vervolgens nooit terugbetalen. Daar valt dan niet zoveel aan te doen. Je kunt natuurlijk niet bij de politie aankloppen of naar een incassobureau gaan.  

En je hebt onkosten, natuurlijk.
Dat klopt. Ik heb altijd een deler die twintig euro per uur verdient. Ik deel zelf niet omdat ik druk bezig ben met mijn gasten van drank en eten voorzien en dat laatste moet ik natuurlijk ook inkopen. Verder heb ik een tafel van vierhonderd euro moeten aanschaffen, kaarten en fiches. Daarnaast doe ik af en toe iets extra’s. Dan zorg ik dat er een stripper is. Of topless bediening. Je wil het mensen naar de zin maken, dan blijven ze wel komen.  

Hoe zit het met concurrentie, eigenlijk?
Over het algemeen is het een gemoedelijke wereld en steunen gamehouders elkaar juist door elkaars avonden te bezoeken. Maar er zijn wel een paar louche figuren in de pokerwereld waar je voor moet oppassen. Het is wel eens voorgekomen dat zulke figuren een melding deden van illegaal wapenbezit om iemand weg te concurreren. Dan zeggen ze: bij hem liggen wapens. Vervolgens wordt dat hele huis overhoop gehaald door de politie, neemt de politie al het geld mee en heeft zo iemand een imago breuk. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt, gelukkig. 

Werken mensen zichzelf wel eens bij je in de schulden?
Soms wel ja. Je hebt er gokverslaafden bij zitten die vijf avonden per week ergens pokeren en dat is gewoon zielig om te zien. Maar je doet er niks tegen, want als je ze niet bij jou laat aanschuiven, gaan ze ergens anders zitten. Het scheelt wel dat het bij mij niet om hele grote bedragen gaat. Zesduizend euro is niks. Er zijn zat tafels waar er vijftigduizend euro verdeeld wordt per avond. 

Hoe vind je je klanten?
De meeste via via, maar ik adverteer ook via Facebook in besloten pokergroepen. Als er dan mensen reageren, screen ik wel altijd even wie het is. Het moeten geen agressieve gasten of halve maffiabazen zijn; het is wel je huiskamer waar ze komen spelen. Vrouwen zijn er trouwens niet zo vaak. Het is toch een beetje een mannenwereld.

Gaat de wetsverandering in het online pokeren gevolgen hebben voor dit soort avonden, denk je?
Het zal alleen maar in mijn voordeel werken. Want online pokeren is nu legaal, maar dat betekent ook meer overheidsbemoeienis en daar houden pokeraars niet van. Hier kraait er geen haan naar als je duizend euro wil inzetten, terwijl je vanuit online aanbieders tegenwoordig een mailtje krijgt met de vraag of alles geestelijk wel goed met je gaat als je veel geld hebt verloren. Ook moet je door de legalisering belasting betalen over je winst en dat vindt de gemiddelde pokeraar geen positieve ontwikkeling. Tot slot moet je niet vergeten dat het sociale aspect van pokeren voor veel mensen belangrijk is. En dat mis je natuurlijk volledig als je online zit te klikken. 

Bedankt, Fred. 

*Fred is een gefingeerde naam, de echte naam is bekend bij de redactie.