De beste alcohol om lauwwarm op festivals te drinken: een onderzoek

Het festivalseizoen is in volle gang, het is heet, en ook dit jaar kan je weer verwachten dat de zweetdruppels een weekend lang je naad in rollen. Hydratatie is dus van groot belang, maar in de verzengende hitte van je tent vervliegen alle standaard noties van drinkbaarheid en moet je je drank met een nieuwe mindset bekijken. Niets is zo teleurstellend als een bloedhete Schultenbrau opentrekken terwijl je juist zo'n zin hebt in een koud biertje. Wij zochten voor je uit wat in een dergelijk klimaat nog drinkbaar is, en wat je beter thuis kunt laten.

Bij dit topfestival mag je 8 liter drank meenemen, dus als je het goed inplant, kun je een groot deel van het weekend doorkomen zonder al te veel 6 euro kostende biertjes te moeten aanschaffen. Maar bij deze vrijheid komt ook een grote verantwoordelijkheid kijken: als je weet dat die blikjes het drie à vier dagen zonder koelkast moeten uithouden in die sauna-tent van jou, dan moet je zorgvuldig nadenken over wat voor alcohol je mee moet nemen. Eén foute keuze en je weet dat je je op de zondag ronduit belabberd zult voelen – en vreugdeloos zure wijn zult lopen slurpen, in de hoop dat je eerder aangeschoten dan misselijk wordt.

De sleutel tot drinken op festivals is simpelweg om terug de tijd in te gaan. Nu is het moment om diep in je psyche te duiken en die langvergeten 14-jarige naar boven te halen. Je weet wel, die minderjarige zuiplap die op parkfeestje slokken pure wodka nam en probeerde niet meteen over z’n nek te gaan. 

Zelfs met dat gevoel van jeugdige nostalgie in sleeptouw heeft het lange en hete weekend veel potentie om je favoriete drankje na dagen van warm en ziekelijk sippen volledig te verpesten. Dus ik heb op eervolle wijze besloten om me op te offeren en te voorkomen dat dit erbarmelijke scenario werkelijkheid wordt. Ik heb al de beste en slechtste drankjes, mixdrankjes en dubieuze combi’s voor een broeierig festivalweekend uitgeprobeerd. Van tonic in de zon laten liggen tot een Leffe Bruin in de magnetron opwarmen, ik heb alles op alles gezet om de beste lauwwarme drankjes te vinden.

Je mag geen glas meenemen naar Lowlands, dus het is logisch dat je je dan tot wijn in een pak wendt. Ik weet dat dat innerlijke stemmetje een pinot wil halen, ik weet dat het er zo aantrekkelijk uitziet in het koele milieu van de supermarkt, maar je moet de verleiding weerstaan. Warme witte wijn? Ranzig. Warme rosé? Chic, smakelijk, knus, niet-te-zoet-maar-precies-zoet-genoeg.

Ga de eerste paar dagen gewoon voor het standaard glaasje (lees: plastic flesje) wijn. Maar op dag 3 is ondrinkbare warme wijn een uitstekende mixdrank geworden. Na een dagje in de zon was de wijn zelf ranzig, maar met wat roze gin erbij? Buitengewoon drinkbaar. De warme vleugjes bessensmaak in de één halen de warme vleugjes bessensmaak in de ander naar boven tot het allemaal als een ietwat bitter sapje smaakt. En het beste deel? Je wordt dubbel zo dronken zonder een extra fles nodig te hebben. Als je er niet te hard over nadenkt is het een soort French 75-cocktail voor sloebers. 

Laten we gewoon toegeven dat we hiermee als tieners echt een doorbraak hadden: die vage dagen als bovenbouwer waarin we grenadine en een drupje kraanwater in een wodkafles goten en het geld voor een mixdrankje dat we daarmee bespaarden aan Smirnoff Ice spendeerden. Het waren simpelere tijden, dus laten we maar eens een beetje nostalgisch doen. 

Voordat ik ook maar een slokje heb genomen van de Slimpie Watermeloen limonadesiroop met wodka die al God weet hoe lang op m’n kledingkast staat, voel ik me al vervuld van blijdschap. Het ruikt als die goeie ouwe tijd en voelt suf, en zal je goed op weg naar dronkenschap helpen. Ik doe er een scheut warm water bij om de zondagse zon na te bootsen en nip – helemaal prima. De limonade is geconcentreerd genoeg om de giftigheid van je sterke drank volledig te neutraliseren, en het komt ook in zo’n handig flesje dat je met een beetje proppen in een fannypack kwijt kunt – economisch en moeiteloos. 

Die goeie ouwe wodka limo brengt al je favoriete jeugdherinneringen weer terug, dus laten we datzelfde gevoel van kinderlijk geluk en eigenaardigheid naar het festival meenemen. 

Oké, luister even naar me. Heb je ooit geklaagd dat je Leffe Bruin niet koud genoeg is? Of heb je ooit iets gezegd als “Ik smacht naar een ijskoud donker biertje?” Letterlijk nooit. Donkere bieren zijn het bier-equivalent van een warme latte, terwijl pils en IPA’s de ijskoffies van de wereld vertegenwoordigen. Als je erover nadenkt, klopt het gewoon. 

Om warmer-dan-gebruikelijke Leffe Bruin uit te testen bood ik het Belgische volk mijn excuses aan en deed ik een mok met het spul 20 seconden lang in de magnetron. Geen grappen, het was oprecht best lekker – als een warme Leffe-cake, of, gek genoeg, een beetje als thee met rum. Als je koste wat het kost bier mee wil nemen, dan zijn donkere bieren onbetwistbaar het lekkerst om lauw te drinken. Je zult dit waarschijnlijk negeren en het hele weekend een tray warme Klokkies proberen weg te werken, maar dat moet je zelf weten. 

Een wijze vriend vertelde me ooit dat tequila de enige sterke drank is die een upper is en je de pijn van een emotionele kater bespaart, en sindsdien heb ik daar blindelings in geloofd. Ik vertel het aan iedereen die wil luisteren, en als het fout is (wat sommige mensen op het internet wel zeggen), dan ben ik eigenhandig tequila-misinformatie en -tegenspoed aan het verspreiden. Maar in die drie jaar sinds ik dit heb geleerd heb ik goed gebruikgemaakt van dat geheiligde brokje informatie, en daarom is het de perfecte Lowlands-medeplichtige. Het laatste waar je op een festival op zit te wachten is een zenuwinzinking op de zaterdagochtend. Je angstkater heeft gelijk: iedereen haat je, iedereen is over je aan het roddelen, en je bent de vibe inderdaad flink aan het verpesten, dus neem gewoon een fucking shotje, oké?

Mijn tequilafles in de zon laten liggen had geen nadelige effecten, ik slikte het met slechts een kleine rilling weg. We zijn het toch allemaal zo gewend om warme, goedkope tequila achterover te slaan dat het niet echt anders zal voelen dan wat je in een gemiddelde uitgaansgelegenheid op het Leidseplein geserveerd wordt. 

Voor degenen die echter een stapje verder willen gaan, mix dan een iets duurdere tequila met een scheutje sinaasappelsap (wees geen gier en koop gewoon ter plekke een koude fles) en je zult je luxueus en verfrist voelen – hopelijk vrolijk je er zelfs een beetje van op. 

Nee, je bent niet te goed voor roze gin, drinken die hap. 

Seltzer is ‘s mensheids beste alcoholische uitvinding van de afgelopen paar eeuwen. We mogen onszelf gelukkig prijzen dat we in hetzelfde tijdperk als White Claw leven. Het is eigenlijk gewoon prikwater waar je op magische wijze dronken van wordt, die wie boeit het wat als het lauwwarm, kokend heet of ijskoud is als je ze zo makkelijk achterover tikt?

Jammer genoeg heb ik een schijthekel aan prikwater, en smaakt warme seltzer voor mij een beetje als die onheilspellende lading speeksel die je mond produceert voordat je moet kotsen, maar dan met prik. Dus hoe warm of koud die blikjes ook mogen zijn, ik hou het nog liever bij een verlepte halve liter pils. 

Op een goeie dag (in een gekoeld glas met ijsklontjes) kan tonic nog steeds best smerig zijn, of je nou een merkfles hebt gekocht of niet. Stel je een warme, compleet platgeslagen Royal Club Bitter Lemon voor, waar de citroen in de aanslag ligt om je keel volledig te overrompelen. Stel je nu je keel voor aan een 1 De Beste-”tonic”, met de smaak van gas en een vleugje puur plastic prikwater, en diezelfde fles die twee dagen zonder dop heeft staan zonnen. 

Ik moet er zelf al bijna van kotsen, dus begin gewoon niet aan de gin & tonics, oké? Dit is echt niet het moment. Wend je in plaats daarvan tot een Sprite Zero of een White Claw met limoensmaak (als je durft) voor wat extra smaak om de steek van die goedkope gin iets te verzachten. 

Je negeerde me net ook al, dus ik ga het nog eens zeggen. Niemand wil een lauwwarme IPA of zweterig pilsje drinken. Niemand zou dat moeten doen. Op de laatste dag van een festival – terwijl je als een vis in de Sahara in je tent ligt te creperen – gaat dat gewoon niet prettig zijn.

Na een bodempje Birra Moretti te hebben opgewarmd en gedronken – alsof ik de smaak van lauw bier ben vergeten – kan ik dit beamen. Het smaakte metalig, als warme ellende, als het water waarmee de vloer in een bruine kroeg is gedweild. Dus hou op met jezelf voor te liegen voordat je deze ernstige fout alweer maakt. 

Omwille van nostalgie kan het niet anders dan dat ik deze minderjarige klassieker uitprobeer: in de glorieuze zon van het park uit mijn kindertijd was Skittles-wodka verrukkelijk. In de grauwe, smoggy lucht van mijn volwassen tuin is het dat niet, en mijn jeugd voelt als een leugen. Negeer al het eerdere advies om naar je jongere zelf terug te vallen, je moet daar onder geen enkele voorwaarde terug naartoe gaan. 

Iedereen weet dat cider voor ongeveer anderhalve fles lekker is, daarna wordt het te zoet en bubbelig voor je gevoelige buikje, dus het is niet echt de uitgekozen drank om ruimte in je tas mee op te vullen. Na een beker Apple Bandit voor tien seconden in de magnetron te hebben opgewarmd (om de hitte van twee dagen na te bootsen voor hij explodeert) geef ik toe dat het nog steeds oké smaakt – een beetje als Turkse appelthee met een hint van prik (best prettig voor je keel) – maar met elke graad Celcius erbij begint het meer op limonade te lijken, en je wil op z’n minst nog wel de indruk wekken dat je alcohol drinkt. 

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.