Op pad met de harde kern van een zaalvoetbalteam

Twee mannen in monnikenpakken lopen voor de spelersauto’s uit. Ze hebben allebei een blauwe rookpot vast. Aan beide kanten van de weg staan supporters die fakkels afsteken en bier drinken. Op de grond staan her en der kratjes bier en halve liters. Uit een speaker dreunt hardstyle. Welkom bij ZVV Ede, de zaalvoetbalvereniging uit de eerste divisie met een eigen harde kern.

De twee monniken heten Timo en Joël. Timo regelt zo’n beetje alles voor de fanatieke supporters van ZVV Ede. Joël stuurde me een paar weken geleden ‘s nachts een berichtje via Facebook. Hij had een paar biertjes op en vroeg of we met VICE Sports een keer langs wilden komen bij de zaalvoetbalclub, om een wedstrijddag mee te lopen. In principe gaan we nooit op verzoek langs bij een club, maar ik had nog nooit van een Nederlandse zaalvoetbalclub met een grote harde kern gehoord. Dus nu staan we hier, op de afrit van ZVV Ede.

De spelersauto’s rijden tussen de fakkels door, op weg naar de tegenstander van vandaag: Madereros. De supporters van ZVV Ede laden kratten bier, fakkels, een trommel en een speaker in een bus, om achter de spelers aan te gaan rijden. Ik stap de bus in met de pakweg zestig supporters. “Vandaag moet de mooiste actie worden sinds we hiermee zijn begonnen,” zegt Timo. Hij zit voorin de bus en heeft de leiding. ZVV Ede is een jonge club, opgericht in 2013. Bij andere zaalvoetbalclubs in de eerste divisie zitten er meestal ongeveer vijftig mensen op de tribune; wat familie en vrienden van de spelers. Maar bij ZVV Ede zit er een man of tweehonderd, waarvan een groot deel fanatieke supporters. Ze noemen zichzelf ‘De blauwe herten’.

“Toen we vorig jaar in de Topklasse de kampioenswedstrijd uit speelden in Almelo, werd de groep echt groot,” vertelt Joël. Voor die kampioenswedstrijd fikste Timo een bus, zodat de supporters samen mee konden reizen. Hij regelde ook een trommel. ZVV Ede werd kampioen en er ontstond verbroedering. “Nu heeft iedereen zoiets van: hier wil ik bij zijn,” vertelt Timo. “Het is voetbal van hoog niveau, vlakbij je huis, met een mooie sfeer en gratis toegang. Daarom blijft iedereen terugkomen. Vrouwen en vriendinnen van supporters gaan nu ook vaak mee.” In de bus zitten inderdaad her en der ook vrouwen van rond de twintig.

Een paar bestuurders, zoals de voorzitter en de secretaris, zijn ook mee. Een van hen wordt toegezongen. “Elbert is een vaderfiguur! Elbert is een vaderfiguur!”, zingt de bus. Even later klinkt het “Sjaal af en zwaaien!”, dan doen de jongens hun sjalen af en zwaaien ze die in het rond. Een jongen die Bjorn heet, heeft het hoogste woord. “Die gaat zometeen gek doen, let maar op,” waarschuwt Joël me. Al snel schreeuwt Bjorn dat hij voor een tientje zijn piemel laat zien. “Bjorn laat je piemel zien!”, zingt een deel van de bus. Niemand pakt een tientje, maar Bjorn haalt toch zijn lul tevoorschijn. Trots gaat hij ermee op de foto. Ik vraag of hij het niet erg vindt als die online gaat. “Het is net uit met mijn vriendin, dus ik mag alles,” zegt hij.

Als Bjorn zijn piemel weer heeft opgeborgen, begint de loterij. De supporters hebben allemaal lootjes gekocht voor een euro per stuk, en kunnen daarmee onder meer een fles Palm-bier, een taart of wedstrijdshirtjes van spelers winnen. Achter mij zit Emiel, een beer van een vent, met een kale kop en een bril. Hij blijkt de broer van Timo te zijn. Emiel wint een shirtje. Het is maat M, terwijl hij XXXL nodig heeft. “Ik vind hem mooi, maar hij past niet,” zegt hij teleurgesteld. Dan laat hij een walgelijke boer.

Ik schuif een plekje op en raak aan de praat met Sven, de broer van Bjorn. Hij draagt een bril en een overhemd, en is een stuk rustiger dan zijn broer. Sven drinkt een biertje, maar houdt het verder relaxed en geniet van de chaos om zich heen. “De meesten hier gaan goed naar de klote,” vertelt hij. “In de zaal is dat nog best een ding. Als iemand iets op het veld gooit, wordt de wedstrijd stilgelegd. En als je het veld op gaat, gelden dezelfde regels als in het veldvoetbal. Dan krijg je een verbod.” Ondertussen klinkt Ik Moet Zuipen van PartyfrieX en Schorre Chef uit de speakers. De bus draait een parkeerplaats in Wijchen op, naast de zaal van Madereros.

Er is nog zo’n drie kwartier tijd te doden voordat de wedstrijd begint. Het meegebrachte bier mag niet mee de zaal in, dus de supporters van ZVV Ede zetten het flink op een zuipen op de parkeerplaats. “Misschien ga ik wel in mijn blote reet het veld op,” zegt Bjorn. Een jongen die Arjan heet heeft zich ondertussen over de trommel ontfermd. “Ik heb vroeger drumles gehad. Toen hier een trommel werd geregeld, heb ik die opgeëist,” zegt hij. Op zijn ritme worden er liedjes ingezet, die meestal over herten gaan. “Let’s go fucking mental!”, roept Timo herhaaldelijk door de microfoon, waarna er een moshpit ontstaat op de parkeerplaats.

Als het bier op is, gaan we naar binnen. Op de tribune van Madereros zit een ouder stel, dat schrikt van de enorme groep wildebrassen die opeens de zaal overneemt. “Kunnen ze promoveren of zo?”, vraagt de opa me. Ik leg uit dat ze hooguit degradatie kunnen ontlopen, waarop het oudere stel begint te lachen. Achter de houten tribune hangen Timo, Elbert en Joël een enorm spandoek op met een hertenkop. Arjan gaat weer achter de trommel staan en zweept de boel op. Een grensrechter vraagt bezorgd of iedereen wel achter de zijlijn blijft staan tijdens de wedstrijd, zodat hij zijn werk kan doen.

Als de spelers de zaal in lopen, schieten de supporters van ZVV Ede nog wat confettislierten de lucht in, die ze ook weer netjes opruimen. De eerste helft loopt gesmeerd voor ZVV Ede. De club komt al snel op voorsprong en de blauwe herten gaan los. Elbert en een paar andere ouderen zijn constant bezig om de boel in orde te houden. Ze zorgen dat de jonge supporters niet over de zijlijn lopen, de tegenstanders niet te veel provoceren en geen bier uit de kantine mee de tribune op nemen. “Soms ben je hier net een kinderbegeleider,” zegt Arjan met een glimlach, terwijl hij een jongen met een glas bier terug naar de kantine stuurt.

Ik ga even pissen. Als ik mijn handen was, komt Bjorn het toilet in lopen. "VICE Sports kan de druk niet aan!”, begint hij te zingen. Op de tribune zingen de supporters “Edelhert! Edelheeert!”, op de melodie van Zombie van The Cranberries. De steun lijkt te helpen, want nog voor de rust staat het 0-4 voor ZVV Ede. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht voor de club. In de rust duikt iedereen de kantine in om bier te halen, terwijl in de lege zaal liedjes van Boef, Lijpe en Ronnie Flex uit de speakers komen. De rust duurt maar vijf minuten en voor ik het weet staan de spelers alweer op het veld.

ZVV Ede komt in de tweede helft snel op 0-5, maar dan loopt het in de soep. Madereros geeft gas en komt terug in de wedstrijd. De 1-5, 2-5, 3-5 en 4-5 vallen kort achter elkaar. De laatste vijf minuten worden retespannend. Madereros jaagt op de gelijkmaker en ook op hun tribune begint het een beetje los te gaan. Het mag niet baten: er wordt niet meer gescoord. Het blijft 4-5 en supporters van ZVV Ede schreeuwen het uit bij het laatste fluitsignaal. Maar als de spelers van het veld gaan, slaat opeens de vlam in de pan. Het lijkt erop dat een paar spelers van Madereros niet goed tegen hun verlies kunnen en een speler van ZVV Ede aanvallen.

Supporters van beide groepen rennen de zaal door om zich ermee te bemoeien. Elbert, Timo en Arjan proberen de supporters van ZVV Ede uit alle macht weg te houden bij het opstootje, maar een paar jonge jongens ontsnappen en werpen zich op de ruzie. Een supporter van Madereros pakt een enorme metalen buis en dreigt ermee in te slaan op de spelers en supporters van ZVV Ede. Iemand anders pakt die buis weer af en het opstootje is daarna vrij snel gesust. Elbert roept de supporters van ZVV Ede op om de zaal via een zij-ingang te verlaten, en via de parkeerplaats de bus in te gaan.

Dat gaat nog niet zo makkelijk, omdat een paar supporters goed naar de klote zijn van de drank. Emiel is van het padje af begint vanaf de parkeerplaats onophoudelijk te schelden richting de zaal van Madereros. Timo pakt hem snel bij zijn kraag en stuurt hem de bus in. De terugweg is ondanks de overwinning een stuk minder gezellig dan de heenweg. Het opstootje heeft de sfeer verpest. Er worden nog wel wat biertjes gedronken en er klinkt wat muziek, maar echt los gaat het niet meer. Bjorns piemel blijft binnenboord.

Sven komt naast me zitten. Hij baalt van de ruzie. “Het was onnodig dat supporters van ons zich ermee gingen bemoeien, maar dat heb je met jonge gasten.” Eenmaal terug in de kantine van ZVV Ede worden er dienbladen vol bier, vlammetjes en bitterballen geserveerd. Bjorn drukt een literfles Palm in mijn handen, die hij in de bus had gewonnen bij de loterij. Hij lust geen Palm en geeft mij de fles cadeau. De fotografe die mee is krijgt een taart. Als ik thuiskom, zie ik dat de fles Palm bijna een jaar over datum is. Ach. Het gaat om het gebaar.

Zie hieronder meer foto’s van de awayday met ZVV Ede:

Dit is een verhaal uit De Twaalfde Man, de serie van VICE Sports over fanatieke supporters in Nederland. Zie hier alle verhalen uit deze serie.